پلی فسفات ها نمک یا استرهای پلیمر اکسی آنیونها تشکیل شده از چهار ضلعی PO ۴ ( فسفات ) هستند که واحد ساختاری آنها با به اشتراک گذاشتن اتم اکسیژن مرتبط است. پلی فسفات ها می توانند ساختارهای حلقه ای خطی یا حلقوی را اتخاذ کنند. در زیست شناسی، استرهای پلی فسفات ADP و ATP در ذخیره انرژی نقش دارند. انواع پلی فسفات ها در جداسازی مواد معدنی در آب های شهری کاربرد دارند که معمولاً به اندازه ۱تا۵ ppm وجود دارند. [ ۱] GTP، CTP و UTP نیز نوکلئوتیدهایی هستند که به ترتیب در سنتز پروتئین، سنتز لیپیدها و متابولیسم کربوهیدرات ها مهم هستند. پلی فسفات ها نیز به عنوان افزودنی های غذایی با علامت E452 استفاده می شوند.
ساختار اسید تری پلی فسفریک اصولی را نشان می دهد که ساختار پلی فسفات ها را تعریف می کند. این شامل سه واحد PO4 چهار وجهی است که با مراکز اکسیژن مشترک به یکدیگر متصل شده اند. برای زنجیره های خطی، گروه های فسفر انتهایی یک اکسید و بقیه مراکز فسفر دارای دو مرکز اکسید مشترک هستند. فسفات های مربوطه با از دست دادن پروتون های اسیدی، به اسیدها مربوط می شوند. در شرایط تریمر حلقوی، هر چهار وجهی دارای دو راس با چهار وجهی مجاور است.
اشتراک سه گوشه امکان پذیر است. این موضوع نشان دهنده اتصال عرضی پلیمر خطی است. پلی فسفات های متقاطع ساختار ورقه ای Phyllosilicates را اتخاذ می کنند، اما چنین ساختارهایی تنها تحت شرایط شدید رخ می دهد.
پلی فسفات ها از پلیمریزاسیون مشتقات اسید فسفریک به وجود می آیند. این فرایند با ترکیب دو واحد فسفات در یک واکنش تراکم آغاز می شود.
تراکم به عنوان یک تعادل نشان داده می شود زیرا واکنش معکوس، هیدرولیز، نیز امکان پذیر است. فرایند ممکن است در مراحل ادامه یابد. در هر مرحله واحد دیگری ( PO ۳ ) − به زنجیره اضافه می شود، همان طور که با قسمت داخل براکت ها در تصویر اسید پلی فسفریک نشان داده شده است. P ۴ O ۱۰ را می توان به عنوان محصول نهایی واکنش های تراکم مشاهده کرد که در آن هر چهار وجهی سه گوشه را با سایرین به اشتراک می گذارد. برعکس، هنگامی که مقدار کمی آب به پنتوکسید فسفر اضافه می شود، مخلوط پیچیده ای از پلیمرها تولید می شود.
پلی فسفات ها بازهای ضعیفی هستند. یک جفت الکترون تنها روی یک اتم اکسیژن را می توان به یک یون هیدروژن ( پروتون ) یا یک یون فلز در یک برهمکنش معمولی اسید لوئیس - باز لوئیس اهدا کرد. این در زیست شناسی اهمیت عمیقی دارد. به عنوان مثال، آدنوزین تری فسفات حدود ۲۵٪ در محلول آبی در۷PH پروتونه می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساختار اسید تری پلی فسفریک اصولی را نشان می دهد که ساختار پلی فسفات ها را تعریف می کند. این شامل سه واحد PO4 چهار وجهی است که با مراکز اکسیژن مشترک به یکدیگر متصل شده اند. برای زنجیره های خطی، گروه های فسفر انتهایی یک اکسید و بقیه مراکز فسفر دارای دو مرکز اکسید مشترک هستند. فسفات های مربوطه با از دست دادن پروتون های اسیدی، به اسیدها مربوط می شوند. در شرایط تریمر حلقوی، هر چهار وجهی دارای دو راس با چهار وجهی مجاور است.
اشتراک سه گوشه امکان پذیر است. این موضوع نشان دهنده اتصال عرضی پلیمر خطی است. پلی فسفات های متقاطع ساختار ورقه ای Phyllosilicates را اتخاذ می کنند، اما چنین ساختارهایی تنها تحت شرایط شدید رخ می دهد.
پلی فسفات ها از پلیمریزاسیون مشتقات اسید فسفریک به وجود می آیند. این فرایند با ترکیب دو واحد فسفات در یک واکنش تراکم آغاز می شود.
تراکم به عنوان یک تعادل نشان داده می شود زیرا واکنش معکوس، هیدرولیز، نیز امکان پذیر است. فرایند ممکن است در مراحل ادامه یابد. در هر مرحله واحد دیگری ( PO ۳ ) − به زنجیره اضافه می شود، همان طور که با قسمت داخل براکت ها در تصویر اسید پلی فسفریک نشان داده شده است. P ۴ O ۱۰ را می توان به عنوان محصول نهایی واکنش های تراکم مشاهده کرد که در آن هر چهار وجهی سه گوشه را با سایرین به اشتراک می گذارد. برعکس، هنگامی که مقدار کمی آب به پنتوکسید فسفر اضافه می شود، مخلوط پیچیده ای از پلیمرها تولید می شود.
پلی فسفات ها بازهای ضعیفی هستند. یک جفت الکترون تنها روی یک اتم اکسیژن را می توان به یک یون هیدروژن ( پروتون ) یا یک یون فلز در یک برهمکنش معمولی اسید لوئیس - باز لوئیس اهدا کرد. این در زیست شناسی اهمیت عمیقی دارد. به عنوان مثال، آدنوزین تری فسفات حدود ۲۵٪ در محلول آبی در۷PH پروتونه می شود. [ ۲]
wiki: پلی فسفات