پلی اکریلونیتریل ( PAN ) که با نام پلی وینیل سیانید نیز شناخته می شود، یک رزین پلیمری آلی مصنوعی و نیمه کریستالی است که از تکرار منومر ( C3H3N ) به دست می آید. اگرچه ترموپلاستیک است، اما در شرایط عادی ذوب نمی شود و قبل از ذوب شدن شروع به تجزیه شدن می کند. اگر نرخ گرمایش 50 درجه در دقیقه یا بیشتر باشد، می تواند در دمای بالای 300 درجه سانتیگراد ذوب می شود.
تقریباً تمام رزین های پلی اکریلونیتریل، کوپلیمرهایی هستند که از مخلوط مونومرها با اکریلونیتریل به عنوان مونومر اصلی ترکیب ساخته شده اند. این یک پلیمر همه کاره است که برای تولید انواع زیادی از محصولات از جمله غشاهای اولترا فیلتراسیون و الیاف توخالی برای اسمز معکوس استفاده می شوند. الیاف پلی اکریلونیتریل پیش ساز شیمیایی فیبر کربن بسیار با کیفیت هستند. برای تولید این ماده ابتدا آن ها را به صورت حرارتی در هوا در دمای 230 درجه سانتیگراد اکسید می کنند تا یک فیبر پلی اکریلونیتریل اکسید شده تشکیل شود و سپس در دمای بیش از 1000 درجه سانتیگراد در اتمسفر بی اثر کربن می شود تا الیاف کربن موجود در انواع کاربردهای روزانه با تکنولوژی بالا و معمول مانند هواپیماهای نظامی و غیرنظامی ساخته شود. موشک ها، موتورهای موشک سوخت جامد، مخازن تحت فشار، میله های ماهیگیری، راکت های تنیس و قاب دوچرخه از مواد ساخته شده به این روش هستند.
پلی اکریلونیتریل ( PAN ) اولین بار در سال 1930 توسط Hans Fikentscher و Claus Heuck سنتز شد. با این حال، از آنجایی که PAN غیر قابل ذوب است و در هیچ یک از حلال های صنعتی که در آن زمان استفاده می شد حل نشد، تحقیقات بیشتر در مورد این ماده متوقف شد. در سال 1931، هربرت راین، رئیس شیمی الیاف پلیمری در کارخانه Bitterfeld IG Farben، هنگام بازدید از کارگاه های Ludwigshafen نمونه ای از PAN به دست آورد. او دریافت که پیریدینیم بنزیل کلرید، یک مایع یونی، PAN را حل می کند. [ ۱] او اولین الیاف مبتنی بر PAN را در سال 1938 با استفاده از محلول های آبی چهارتایی آمونیوم سدیم تیوسیانات و پرکلرات آلومینیوم برای فرآیند تولید استفاده کرد و برای آن حلال های دیگری از جمله DMF را در نظر گرفت. با این حال، معرفی تجاری به دلیل استرس های زمان جنگ ، ناتوانی در ذوب پلیمر بدون تخریب، و نبود حلال هایی که امکان پردازش محلول را فراهم می کند، به تعویق افتاد. اولین تولید انبوه فیبر PAN در سال 1946 توسط شرکت شیمیایی آمریکایی DuPont انجام شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتقریباً تمام رزین های پلی اکریلونیتریل، کوپلیمرهایی هستند که از مخلوط مونومرها با اکریلونیتریل به عنوان مونومر اصلی ترکیب ساخته شده اند. این یک پلیمر همه کاره است که برای تولید انواع زیادی از محصولات از جمله غشاهای اولترا فیلتراسیون و الیاف توخالی برای اسمز معکوس استفاده می شوند. الیاف پلی اکریلونیتریل پیش ساز شیمیایی فیبر کربن بسیار با کیفیت هستند. برای تولید این ماده ابتدا آن ها را به صورت حرارتی در هوا در دمای 230 درجه سانتیگراد اکسید می کنند تا یک فیبر پلی اکریلونیتریل اکسید شده تشکیل شود و سپس در دمای بیش از 1000 درجه سانتیگراد در اتمسفر بی اثر کربن می شود تا الیاف کربن موجود در انواع کاربردهای روزانه با تکنولوژی بالا و معمول مانند هواپیماهای نظامی و غیرنظامی ساخته شود. موشک ها، موتورهای موشک سوخت جامد، مخازن تحت فشار، میله های ماهیگیری، راکت های تنیس و قاب دوچرخه از مواد ساخته شده به این روش هستند.
پلی اکریلونیتریل ( PAN ) اولین بار در سال 1930 توسط Hans Fikentscher و Claus Heuck سنتز شد. با این حال، از آنجایی که PAN غیر قابل ذوب است و در هیچ یک از حلال های صنعتی که در آن زمان استفاده می شد حل نشد، تحقیقات بیشتر در مورد این ماده متوقف شد. در سال 1931، هربرت راین، رئیس شیمی الیاف پلیمری در کارخانه Bitterfeld IG Farben، هنگام بازدید از کارگاه های Ludwigshafen نمونه ای از PAN به دست آورد. او دریافت که پیریدینیم بنزیل کلرید، یک مایع یونی، PAN را حل می کند. [ ۱] او اولین الیاف مبتنی بر PAN را در سال 1938 با استفاده از محلول های آبی چهارتایی آمونیوم سدیم تیوسیانات و پرکلرات آلومینیوم برای فرآیند تولید استفاده کرد و برای آن حلال های دیگری از جمله DMF را در نظر گرفت. با این حال، معرفی تجاری به دلیل استرس های زمان جنگ ، ناتوانی در ذوب پلیمر بدون تخریب، و نبود حلال هایی که امکان پردازش محلول را فراهم می کند، به تعویق افتاد. اولین تولید انبوه فیبر PAN در سال 1946 توسط شرکت شیمیایی آمریکایی DuPont انجام شد. [ ۲]
wiki: پلی اکریلونیتریل