پلی انیدرید

پلی انیدریدها دسته ای از پلیمرهای زیست تخریب پذیر هستند که با پیوندهای انیدرید مشخص می شوند که واحدهای تکراری زنجیره ستون فقرات پلیمر را به هم متصل می کنند. کاربرد اصلی آنها در صنایع پزشکی و دارویی است. در داخل بدن، پلی هیدریدها به مونومرهای شیری غیر سمی تبدیل می شوند که می توانند متابولیزه و از بدن خارج شوند. به دلیل محصولات تخریب ایمن، پلی هیدریدها زیست سازگار در نظر گرفته می شوند.
پیوندهای انیدرید مشخصه در پلی هیدریدها قابل انعطاف در آب هستند ( زنجیره پلیمر در پیوند انیدرید از هم می پاشد ) . این امر منجر به ایجاد دو گروه اسید کربوکسیلیک می شود که به راحتی متابولیزه و زیست سازگار می شوند. پلیمرهای زیست تخریب پذیر، مانند پلی هیدریدها، قادرند با استفاده از سینتیک کاملاً مشخص، داروهای محبوس یا محصور شده در بدن را آزاد کنند و در حال رشد تحقیقات پزشکی هستند. پلی هیدریدها به عنوان ماده مهمی برای انتشار کوتاه مدت داروها یا عوامل فعال زیستی مورد بررسی قرار گرفته اند. تخریب سریع و خواص مکانیکی محدود پلی هیدریدها، آنها را به عنوان وسایل کنترل شده دارورسانی ایده آل می کند. یک مثال، گلیادل ، وسیله ای است که برای درمان سرطان مغز استفاده بالینی می کند. این محصول از ویفر پلی هیدرید ساخته شده و حاوی ماده شیمی درمانی است. پس از برداشتن تومور سرطانی مغز، ویفر در مغز آزاد می شود و یک ماده شیمی درمانی را با سرعت کنترل شده متناسب با میزان تخریب پلیمر آزاد می کند. درمان موضعی شیمی درمانی از سیستم ایمنی بدن در برابر میزان بالای اشعه محافظت می کند. از دیگر کاربردهای پلی هیدریدها می توان به استفاده از پلی هیدریدهای اشباع نشده در جایگزینی استخوان و همچنین کوپلیمرهای پلی هیدرید به عنوان وسایل حمل و نقل واکسن اشاره کرد. [ ۱]
سه گروه اصلی پلی هیدرید وجود دارد: آلیفاتیک، اشباع نشده و معطر. این کلاسها با بررسی گروه های R آنها ( شیمی مولکول بین پیوندهای آنیدرید ) تعیین می شود. پلی هیدریدهای آلیفاتیک از گروه های R حاوی اتم های کربن متصل شده در زنجیره های مستقیم یا شاخه ای تشکیل شده اند. این کلاس از پلیمرها با ساختار بلوری، دامنه دمای ذوب ۵۰–۹۰ درجه سانتیگراد و حلالیت در هیدروکربنهای کلر دار مشخص می شود. ظرف چند هفته پس از ورود به محیط بدن تجزیه شده و از بدن دفع می شوند. پلی هیدریدهای اشباع نشده از گروه های R آلی با یک یا چند پیوند دوگانه ( یا درجات غیر اشباع ) تشکیل شده است. این دسته از پلیمرها ساختاری کاملاً بلوری دارند و در حلال های آلی رایج محلول نیستند. پلی هیدریدهای معطر از گروه های R حاوی یک حلقه بنزن ( معطر ) تشکیل شده است. از خصوصیات این کلاس می توان به ساختار بلوری، عدم حلالیت در حلالهای آلی رایج و نقاط ذوب بیشتر از ۱۰۰ درجه سانتیگراد اشاره کرد. آنها بسیار آبگریز هستند و بنابراین در محیط بدن به آرامی تجزیه می شوند. این میزان تخریب آهسته باعث می شود که پلی هیدریدهای معطر هنگام استفاده به عنوان هموپلیمرها برای دارورسانی مناسب نباشد، اما می توان آنها را با کلاس آلیفاتیک کوپلیمر کرد تا به سرعت تخریب مطلوب برسد. [ ۲]