پلاسمونهای سطح ( SPS ) نوسانات الکترونی منسجمی هستند که در مرز بین هر دو ماده وجود دارد که در آن قسمت واقعی عملکرد دی الکتریک در سراسر رابط ( به عنوان مثال یک رابط فلزی - دی الکتریک، مانند یک صفحه فلزی در هوا ) تغییر می کند. پلاسمونهای سطحی انرژی کمتری نسبت به پلاسمونهای فله ( یا حجمی ) دارند که نوسانات الکترون طولی در مورد هسته های یون مثبت در بخش عمده گاز الکترونی ( یا پلاسما ) را کم می کند. [ ۱]
حرکت بار در یک پلاسمون سطح همیشه باعث ایجاد میدانهای الکترومغناطیسی در خارج ( و همچنین داخل ) فلز می شود. تحریک کل، از جمله حرکت بار و میدان الکترومغناطیسی همراه، یا به عنوان یک پلاسمون پلاریتون های سطحی در یک رابط مسطح، یا یک پلاسمون سطح موضعی برای سطح بسته شده یک ذره کوچک نامیده می شود.
وجود پلاسمون های سطح برای اولین بار در سال ۱۹۵۷ توسط روفوس ریچی پیش بینی شد. دو دهه بعد، پلاسمونهای سطح توسط دانشمندان زیادی مورد مطالعه قرار گرفت. انتقال اطلاعات در ساختارهای نانو، مشابه فوتونیک، با استفاده از پلاسمون های سطحی، پلاسمونیک گفته می شود. [ ۲]
پلاریتون پلاسمون سطح می تواند توسط الکترون ها یا فوتون ها برانگیخته شود. در مورد فوتون ها، این کار به طور مستقیم انجام نمی شود، بلکه نیاز به یک منشور، یک توری یا یک نقص در سطح فلز دارد.
پلاسمون های سطحی در اشیاء فلزی کوچک از جمله نانوذرات بوجود می آیند.
تحریک پلاسمون های سطح اغلب در یک روش آزمایشی معروف به تشدید پلاسمون سطحی ( SPR ) استفاده می شود.
مدارهای مبتنی بر پلاسمون سطح به عنوان ابزاری برای غلبه بر محدودیت های اندازه مدارهای فوتونی برای استفاده در دستگاه های نانو پردازش داده با کارایی بالا ارائه شده اند. .
توانایی کنترل پویا خواص پلاسمونی مواد موجود در این نانو دستگاه ها برای پیشرفت آنها مهم است. اخیراً رویکرد جدیدی که از فعل و انفعالات پلاسمون - پلاسمون استفاده می کند نشان داده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحرکت بار در یک پلاسمون سطح همیشه باعث ایجاد میدانهای الکترومغناطیسی در خارج ( و همچنین داخل ) فلز می شود. تحریک کل، از جمله حرکت بار و میدان الکترومغناطیسی همراه، یا به عنوان یک پلاسمون پلاریتون های سطحی در یک رابط مسطح، یا یک پلاسمون سطح موضعی برای سطح بسته شده یک ذره کوچک نامیده می شود.
وجود پلاسمون های سطح برای اولین بار در سال ۱۹۵۷ توسط روفوس ریچی پیش بینی شد. دو دهه بعد، پلاسمونهای سطح توسط دانشمندان زیادی مورد مطالعه قرار گرفت. انتقال اطلاعات در ساختارهای نانو، مشابه فوتونیک، با استفاده از پلاسمون های سطحی، پلاسمونیک گفته می شود. [ ۲]
پلاریتون پلاسمون سطح می تواند توسط الکترون ها یا فوتون ها برانگیخته شود. در مورد فوتون ها، این کار به طور مستقیم انجام نمی شود، بلکه نیاز به یک منشور، یک توری یا یک نقص در سطح فلز دارد.
پلاسمون های سطحی در اشیاء فلزی کوچک از جمله نانوذرات بوجود می آیند.
تحریک پلاسمون های سطح اغلب در یک روش آزمایشی معروف به تشدید پلاسمون سطحی ( SPR ) استفاده می شود.
مدارهای مبتنی بر پلاسمون سطح به عنوان ابزاری برای غلبه بر محدودیت های اندازه مدارهای فوتونی برای استفاده در دستگاه های نانو پردازش داده با کارایی بالا ارائه شده اند. .
توانایی کنترل پویا خواص پلاسمونی مواد موجود در این نانو دستگاه ها برای پیشرفت آنها مهم است. اخیراً رویکرد جدیدی که از فعل و انفعالات پلاسمون - پلاسمون استفاده می کند نشان داده شده است.
wiki: پلاسمون سطحی