بخش مایع خون، پلاسما ( Plasma ) نام دارد. پلاسما ۵۵ درصد خون را تشکیل می دهد. مایعی است که ۹۱ درصد آن را آب، ۱ درصد آن را املاح و یون های معدنی، ۷ درصد آن را پروتئین های پلاسما، و ۱ درصد باقی مانده را ویتامین ها، مواد قندی و لیپیدی، هورمون ها، اسیدهای آمینه، گلوکز و چربی و مواد دفعی تشکیل می دهند.
سلول خونی که در تولید پادتَن از سایر یاخته های خونی فعال تر است، سلول پلاسماسیت ( Plasmacyte ) نامیده می شود. [ ۱]
بالاترین حد غلظت دارو در پلاسما معمولاً پس از چند بار مصرف دارو را اوج غلظت خونابی می گویند.
بخش اعظم پلاسما آب است. آب پلاسما دارای دو منشأ غذایی و آب متابولیک حاصل از مایع میان بافتی سلول هاست. میزان آب به وسیلهٔ دستگاه های بدن از جمله کلیه و مراکز مغزی به دقت تنظیم می شود. آب پلاسما، فشار خون را تحت تأثیر قرار می دهد و وسیلهٔ انتقال سلول های خونی و مواد غذایی محلول است.
برای تعیین آب پلاسما از ترکیباتی استفاده می شود که پس از تزریق داخل وریدی نتوانند از دیوارهٔ رگ ها بگذرند. این ترکیبات بیشتر رنگ هایی با مولکول های درشت مانند آبی اوانز و آبی شیکاگو هستند که تعیین مقدار آن ها از طریق رنگ سنجی بسیار آسان است یا ترکیباتی مانند آلبومین دو دقیقه پس از تزریق یکی از ترکیبات فوق از بیمار خون گرفته و غلظت جسم تزریق شده را تعیین کرده و از نسبت دقت آن جسم، حجم خون را محاسبه می کنند.
یون های معدنی پلاسما از نوع یون های معدنی موجود در آب میان بافتی و به طور کلی در سلول هاست. این یون ها در حفظ موازنهٔ نمک ها، پی اچ و فشار اسمزی بین پلاسما و آب میان بافتی و سلول های بافت ها دخالت دارند. یون سدیم، کاتیون اصلی و یون کلر، آنیون اصلی پلاسما است و در صورتی که غلظت ها را بر حسب میلی اکی والان در لیتر مشخص کنیم کاتیون ها و آنیون های پلاسما کاملاً متعادل هستند.
سیستم تامپون اسید کربنیک - بی کربنات، اگر چه حداکثر قدرت تامپونی را در حدود پی اچ = ۶ دارد. ( پی اچ اسید کربنیک ۶٫۱ است ) ولی مهم ترین تامپون پلاسما محسوب می گردد. این اهمیت نه تنها از نظر کمی، بلکه بیشتر از نظر قابلیت تنظیم غلظت آن از طریق دفع گاز کربنیک توسط ریه هاست.
پروتئین ها میزان قابل توجهی در پلاسما دارند. از موادی هستند که مقدارشان باید پایدار بماند. بیشتر این مواد در کبد ساخته می شوند. پروتئین ها نیز مانند یون های معدنی، در برقراری فشار اسمزی خون و پی اچ آن سهم مهمی دارند. پروتئین های موجود در پلاسما به قرار زیر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسلول خونی که در تولید پادتَن از سایر یاخته های خونی فعال تر است، سلول پلاسماسیت ( Plasmacyte ) نامیده می شود. [ ۱]
بالاترین حد غلظت دارو در پلاسما معمولاً پس از چند بار مصرف دارو را اوج غلظت خونابی می گویند.
بخش اعظم پلاسما آب است. آب پلاسما دارای دو منشأ غذایی و آب متابولیک حاصل از مایع میان بافتی سلول هاست. میزان آب به وسیلهٔ دستگاه های بدن از جمله کلیه و مراکز مغزی به دقت تنظیم می شود. آب پلاسما، فشار خون را تحت تأثیر قرار می دهد و وسیلهٔ انتقال سلول های خونی و مواد غذایی محلول است.
برای تعیین آب پلاسما از ترکیباتی استفاده می شود که پس از تزریق داخل وریدی نتوانند از دیوارهٔ رگ ها بگذرند. این ترکیبات بیشتر رنگ هایی با مولکول های درشت مانند آبی اوانز و آبی شیکاگو هستند که تعیین مقدار آن ها از طریق رنگ سنجی بسیار آسان است یا ترکیباتی مانند آلبومین دو دقیقه پس از تزریق یکی از ترکیبات فوق از بیمار خون گرفته و غلظت جسم تزریق شده را تعیین کرده و از نسبت دقت آن جسم، حجم خون را محاسبه می کنند.
یون های معدنی پلاسما از نوع یون های معدنی موجود در آب میان بافتی و به طور کلی در سلول هاست. این یون ها در حفظ موازنهٔ نمک ها، پی اچ و فشار اسمزی بین پلاسما و آب میان بافتی و سلول های بافت ها دخالت دارند. یون سدیم، کاتیون اصلی و یون کلر، آنیون اصلی پلاسما است و در صورتی که غلظت ها را بر حسب میلی اکی والان در لیتر مشخص کنیم کاتیون ها و آنیون های پلاسما کاملاً متعادل هستند.
سیستم تامپون اسید کربنیک - بی کربنات، اگر چه حداکثر قدرت تامپونی را در حدود پی اچ = ۶ دارد. ( پی اچ اسید کربنیک ۶٫۱ است ) ولی مهم ترین تامپون پلاسما محسوب می گردد. این اهمیت نه تنها از نظر کمی، بلکه بیشتر از نظر قابلیت تنظیم غلظت آن از طریق دفع گاز کربنیک توسط ریه هاست.
پروتئین ها میزان قابل توجهی در پلاسما دارند. از موادی هستند که مقدارشان باید پایدار بماند. بیشتر این مواد در کبد ساخته می شوند. پروتئین ها نیز مانند یون های معدنی، در برقراری فشار اسمزی خون و پی اچ آن سهم مهمی دارند. پروتئین های موجود در پلاسما به قرار زیر است.
wiki: پلاسمای خون