پلاسمافرزیس ( به انگلیسی: Plasmapheresis ) نوعی روش درمانی با تعویض پلاسمای خون فرد بیمار می باشد.
هدف اصلی پلاسمافرزیس درمانی کاهش مولکول های پلاسمایی در گردش است که مسئولیت مستقیم پروسه بیماری به عهده آن ها می باشد . پلاسمافرزیس درمانی در بیماری هایی که اتوآنتی بادی بسیاری در خون بیمار وجود دارد کاربرد دار مانند پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک، میاستنی گراویس، سندرم گیلن باره، سندرم گودپاسچر، آنمی سیکل سل، گریوز، وجود کرایوگلوبولین در خون و احتمالاً فلج چندگانه کاربرد دارد. در TTP پلاسمافورز روزانه از یک و نیم تا شش لیتر در روز در چند نوبت اساس درمان را تشکیل می دهد. ماده جایگزین شده اغلب پلاسمای تازه یا پلاسمای بدون کرایو است .
در پلاسمافرزیس اهدایی که با کمک آن میزان بیشتری پلاسما ( سه برابر ) نسبت به روش اهدای خون و با کیفیت بالاتر از یک فرد اهداکننده بدست می آید. پلاسمای بدست آمده برای تزریق به بیماران یا تولید فراورده های دارویی خاص مشتق از پلاسما به مراکز پالایش کننده پلاسما ارسال می گردد.
می توان فقط پلاسمافرز را در مواقعی که حجم پلاسمای خون خارج شده کمتر از ۵۰۰ سی سی است و مایع جایگزین ( مانند پلاسمای تازه یا آلبومین ) تجویز نمی شود به کار برد و در سایر مواقع از اصطلاح تبادل یا تعویض پلاسما استفاده کرد. حجم پلاسمای تعویض شده به وزن فرد بستگی دارد و معمولاً در فرد بالغ دو تا سه لیتر است. دستگاه های پلاسمافرزیس به چند روش کار می کنند: ۱ - سانتریفیوژ ( دستی و ماشینی ) ، ۲ - فیلتراسیون ۳ - استفاده توأم از سانتریفیوژ و فیلتراسیون و ۴ - آفرزیس با جذب انتخابی.
مایع جایگزین پلاسما می تواند نرمال سالین، آلبومین یا پلاسمای تازه اهدا شده F. F. P باشد.
تاثیر پلاسمافرزیس درمانی در مواقعی که اتوآنتی بادی عامل ایجاد بیماری IgM است ( مانند ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم ) بسیار بیشتر از سایر موارد است زیرا ۷۵٪ کل آنتی بادی نوع IgM بدن در داخل فضای عروقی است و با پلاسمافرزیس قابل حذف است و نیز روند ساخت آن طولانی و زمان بر است؛ ولی فقط ۴۵٪ کل آنتی بادی نوع IgG در داخل فضای عروقی است و با پلاسما فرزیس قابل حذف است.
در پلاسمافرزیس اهدایی می توان از پلاسمای اهدا شده این فرآورده ها را تولید کرد: فاکتور انعقادی VIII برای درمان مبتلایان به هموفیلی A، فاکتور انعقادی IX برای درمان مبتلایان به هموفیلی B، آلبومین، ایمونوگلوبولین های گوناگون مانند ضد کزاز، ضد هاری، ضد هپاتیت ب و ایمونوگلوبولین ضد Rh.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهدف اصلی پلاسمافرزیس درمانی کاهش مولکول های پلاسمایی در گردش است که مسئولیت مستقیم پروسه بیماری به عهده آن ها می باشد . پلاسمافرزیس درمانی در بیماری هایی که اتوآنتی بادی بسیاری در خون بیمار وجود دارد کاربرد دار مانند پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک، میاستنی گراویس، سندرم گیلن باره، سندرم گودپاسچر، آنمی سیکل سل، گریوز، وجود کرایوگلوبولین در خون و احتمالاً فلج چندگانه کاربرد دارد. در TTP پلاسمافورز روزانه از یک و نیم تا شش لیتر در روز در چند نوبت اساس درمان را تشکیل می دهد. ماده جایگزین شده اغلب پلاسمای تازه یا پلاسمای بدون کرایو است .
در پلاسمافرزیس اهدایی که با کمک آن میزان بیشتری پلاسما ( سه برابر ) نسبت به روش اهدای خون و با کیفیت بالاتر از یک فرد اهداکننده بدست می آید. پلاسمای بدست آمده برای تزریق به بیماران یا تولید فراورده های دارویی خاص مشتق از پلاسما به مراکز پالایش کننده پلاسما ارسال می گردد.
می توان فقط پلاسمافرز را در مواقعی که حجم پلاسمای خون خارج شده کمتر از ۵۰۰ سی سی است و مایع جایگزین ( مانند پلاسمای تازه یا آلبومین ) تجویز نمی شود به کار برد و در سایر مواقع از اصطلاح تبادل یا تعویض پلاسما استفاده کرد. حجم پلاسمای تعویض شده به وزن فرد بستگی دارد و معمولاً در فرد بالغ دو تا سه لیتر است. دستگاه های پلاسمافرزیس به چند روش کار می کنند: ۱ - سانتریفیوژ ( دستی و ماشینی ) ، ۲ - فیلتراسیون ۳ - استفاده توأم از سانتریفیوژ و فیلتراسیون و ۴ - آفرزیس با جذب انتخابی.
مایع جایگزین پلاسما می تواند نرمال سالین، آلبومین یا پلاسمای تازه اهدا شده F. F. P باشد.
تاثیر پلاسمافرزیس درمانی در مواقعی که اتوآنتی بادی عامل ایجاد بیماری IgM است ( مانند ماکروگلوبولینمی والدن اشتروم ) بسیار بیشتر از سایر موارد است زیرا ۷۵٪ کل آنتی بادی نوع IgM بدن در داخل فضای عروقی است و با پلاسمافرزیس قابل حذف است و نیز روند ساخت آن طولانی و زمان بر است؛ ولی فقط ۴۵٪ کل آنتی بادی نوع IgG در داخل فضای عروقی است و با پلاسما فرزیس قابل حذف است.
در پلاسمافرزیس اهدایی می توان از پلاسمای اهدا شده این فرآورده ها را تولید کرد: فاکتور انعقادی VIII برای درمان مبتلایان به هموفیلی A، فاکتور انعقادی IX برای درمان مبتلایان به هموفیلی B، آلبومین، ایمونوگلوبولین های گوناگون مانند ضد کزاز، ضد هاری، ضد هپاتیت ب و ایمونوگلوبولین ضد Rh.
wiki: پلاسمافرزیس