پیر پل دزیره سیرادین ( به فرانسوی: Pierre - Paul - Désiré Siraudin ) ( زاده ۱۸ دسامبر ۱۸۱۲[ ۱] – درگذشته ۸ سپتامبر ۱۸۸۳ ) نمایش نامه نویس و نویسنده فرانسوی که به شغل قنادی گروید.
او نمایشنامه های زیادی نوشت که عمدهٔ آن ها در ژانر کمدی بودند. او این نمایشنامه ها را با همکاری آلفرد دلاکور و لمبرت - تیبوست نوشت. او همچنین لیبرتوهایی برای اپرت ها و اپرا - کمیک های موفق، از جمله دختر مادام آنگوت ( ۱۸۷۲ ) در همکاری با کلرویل و ویکتور کونینگ با موسیقی چارلز لکاک نوشت.
در سال ۱۸۶۰م. [ نیازمند منبع] سیرادین یک مغازه شیرینی فروشی - خانهٔ سیرادین - در گوشه خیابان دو لا پاکس و میدان وندوم باز کرد. شیرینی های قنادی سیرادین «در سراسر جهان مشهور بودند». [ ۲] برای مثال، نام «مرواریدهای پیرنه» ( Perles des Pyrénées ) ، که از شکر معطر درست می کرد، در رمان بیراه ( À rebours ) ( 1884 ) نوشته یوریس - کارل هویسمنز ذکر شده است.
• ۱۸۴۲: انتقام، به همراه دو منوار ( فیلیپ فرانسیس پینل ) . تئاتر ورایتی.
• 1849: EH با یوژن مورو و آلفرد دلاکور، تئاتر مونتانسیه ( ۷ آوریل ) . [ ۳]
• ۱۸۵۰: پِیک لیون، اثر یوژن مورو، پل سیرادین و آلفرد دلاکور، تئاتر د لا گائته.
• ۱۸۵۲: مردم گریز و پیشرو، اثر پل سیرادین و اوژن لابیش، پل سیرادین لوبیزه، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۵۳: جلاد جمجمه ها، اثر پل سیرادین و ادوار لافارگ، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۵۵: توپی از اوورن، اثر پل سیرادین، آلفرد دلاکور و لامبر - تیبوست، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۵۶: پن دم کج، اثر پل سیرادین و آلفرد دلاکور، تئاتر سلطنتی کاخ.
• ۱۸۵۸: پسر زیبایی در جنگل خفته، توسط لمبرت تیبوست، پل سیرادین و آدولف کولر، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۶۰: پنه لوپه نورمن، اثر آلفونس کار، پل سیرادین و لامبرت - تیبوست، تئاتر دووویل.
• ۱۸۶۰: پنلوپه به سبک کان، اثر پل سیرادین، یوجین گرانج، و لامبرت - تیبوست، تئاتر سلطنتی کاخ.
• ۱۸۶۰: دختر شیطان، اثر پل سیرادین، کلرویل، و لمبرت تیبوست، تئاتر ورایتی.
• ۱۸۶۰: مورد پسند و علاقه، اثر پل سیرادین و آگوست ویلمو، تئاتر بادن بادن.
• ۱۸۶۴: زنان جدی، پل سیرادین، آلفرد دلاکور و ارنست بلوم، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۶۹: حرف آخر، اثر پل سیرادین و کلرویل. تئاتر ورایتی.
• ۱۸۶۹: پرسه در پاریس، اثر پل سیرادین، کلرویل و ویلیام بوسناخ، تئاتر دو شاتل.
• ۱۸۷۲: خاطره در گوشه اسکله نیست، اثر پل سیرادین، ویکتور کونینگ و کلرویل، تئاتر ورایتی.
• 1873: دختر مادام آنگوت، اثر پل سیرادین، کلرویل و ویکتور کونینگ با موسیقی چارلز لکاک، تئاتر حماقت های دراماتیک.
• ۱۸۷۵: بررسی استیم اثر پل سیرادین، هنری بلوندو و هکتور مونترال، تئاتر ورایتی و تئاتر حماقت های دراماتیک.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو نمایشنامه های زیادی نوشت که عمدهٔ آن ها در ژانر کمدی بودند. او این نمایشنامه ها را با همکاری آلفرد دلاکور و لمبرت - تیبوست نوشت. او همچنین لیبرتوهایی برای اپرت ها و اپرا - کمیک های موفق، از جمله دختر مادام آنگوت ( ۱۸۷۲ ) در همکاری با کلرویل و ویکتور کونینگ با موسیقی چارلز لکاک نوشت.
در سال ۱۸۶۰م. [ نیازمند منبع] سیرادین یک مغازه شیرینی فروشی - خانهٔ سیرادین - در گوشه خیابان دو لا پاکس و میدان وندوم باز کرد. شیرینی های قنادی سیرادین «در سراسر جهان مشهور بودند». [ ۲] برای مثال، نام «مرواریدهای پیرنه» ( Perles des Pyrénées ) ، که از شکر معطر درست می کرد، در رمان بیراه ( À rebours ) ( 1884 ) نوشته یوریس - کارل هویسمنز ذکر شده است.
• ۱۸۴۲: انتقام، به همراه دو منوار ( فیلیپ فرانسیس پینل ) . تئاتر ورایتی.
• 1849: EH با یوژن مورو و آلفرد دلاکور، تئاتر مونتانسیه ( ۷ آوریل ) . [ ۳]
• ۱۸۵۰: پِیک لیون، اثر یوژن مورو، پل سیرادین و آلفرد دلاکور، تئاتر د لا گائته.
• ۱۸۵۲: مردم گریز و پیشرو، اثر پل سیرادین و اوژن لابیش، پل سیرادین لوبیزه، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۵۳: جلاد جمجمه ها، اثر پل سیرادین و ادوار لافارگ، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۵۵: توپی از اوورن، اثر پل سیرادین، آلفرد دلاکور و لامبر - تیبوست، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۵۶: پن دم کج، اثر پل سیرادین و آلفرد دلاکور، تئاتر سلطنتی کاخ.
• ۱۸۵۸: پسر زیبایی در جنگل خفته، توسط لمبرت تیبوست، پل سیرادین و آدولف کولر، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۶۰: پنه لوپه نورمن، اثر آلفونس کار، پل سیرادین و لامبرت - تیبوست، تئاتر دووویل.
• ۱۸۶۰: پنلوپه به سبک کان، اثر پل سیرادین، یوجین گرانج، و لامبرت - تیبوست، تئاتر سلطنتی کاخ.
• ۱۸۶۰: دختر شیطان، اثر پل سیرادین، کلرویل، و لمبرت تیبوست، تئاتر ورایتی.
• ۱۸۶۰: مورد پسند و علاقه، اثر پل سیرادین و آگوست ویلمو، تئاتر بادن بادن.
• ۱۸۶۴: زنان جدی، پل سیرادین، آلفرد دلاکور و ارنست بلوم، تئاتر کاخ رویال.
• ۱۸۶۹: حرف آخر، اثر پل سیرادین و کلرویل. تئاتر ورایتی.
• ۱۸۶۹: پرسه در پاریس، اثر پل سیرادین، کلرویل و ویلیام بوسناخ، تئاتر دو شاتل.
• ۱۸۷۲: خاطره در گوشه اسکله نیست، اثر پل سیرادین، ویکتور کونینگ و کلرویل، تئاتر ورایتی.
• 1873: دختر مادام آنگوت، اثر پل سیرادین، کلرویل و ویکتور کونینگ با موسیقی چارلز لکاک، تئاتر حماقت های دراماتیک.
• ۱۸۷۵: بررسی استیم اثر پل سیرادین، هنری بلوندو و هکتور مونترال، تئاتر ورایتی و تئاتر حماقت های دراماتیک.
wiki: پل سیرادین