پل جوبی

این پل که با ۲۱ چشمه ( دهنه ) ، پهنای کم و درازای نزدیک ۱۴۷ متر بر بستر زاینده رود، میان دو پل الله وردی خان و پل خواجو ساخته شده است از سازه های دوره شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ هجری است.
برج شش گوشه وسط پل با چشمه های آب جاری فرح بخش حال امیران، اشراف، مهمانان و سفیرانی بود که به حضور شاه شرفیاب می شدند.
در قسمت غربی این پل آب رودخانه به صورت دریاچه ای درمی آمد به همین لحاظ به آن «پل دریاچه» نیز می گفتند. نام دیگر آن پل سعادت آباد است. این پل هم اکنون در خیابان کمال اسماعیل قرار دارد.
این برای آمدوشد عامهٔ مردم نبوده است بلکه تنها وسیلهٔ ارتباط باغهای سلطنتی دو کناره شمالی و جنوبی رودخانه یعنی باغ معروف به «باغ دریاچه» با باغهای گستردهٔ سعادت آباد میان پل الله وردی خان و پل خواجو و بناهای با شکوه کاخ هفت دست و کوشک آیینه خانه و کشکول و نمکدان بوده است و در اصل محل عبور خانواده شاه صفوی و امرا و بزرگان و مهمانها و سفرایی بوده است که اجازه دیدار با شاه عباس دوم را داشته اند.
وجه تسمیه این پل «جوبی» را به فراخور جوی کوچک ظریفی از سنگ پارسی بوده که آب را از سوی دیگر به طرف دیگر پل جاری می کرده است و آن در عهد صفویه بر روی پل تعبیه کرده بودند، می دانند. با این حال شاردن در کتابش به صراحت این پل را از جنس چوب بر پایه های سنگی ذکر کرده است و نمی توان قاطعانه گفت که عنوان «پل چوبی»، نادرست است.
شاعری متخلص به تأثیر و هم دوره شاه سلیمان صفوی در بخشی از متنوی که در مورد بناهای اصفهان سروده می گوید ( منظور از شرقی پل خواجو و غربی پل چوبی است ) :
نام اصلی آن پل «سعادت آباد» بوده و به فراخور مجاورت با هفت کاخ از کاخهای سلطنتی عصر شاه عباس دوم «پل هفت دست» نیز نام داشته است.