پل تان هوا

پل تان هوآ پلی است بر روی رودخانهٔ سونگ ما که در ۴٫۸ کیلومتری شمال شرقی شهر تان هوا، مرکز استان تان هوا در ویتنام قرار دارد. ویتنامی ها آن را پل هامرنگ به معنی آروارهٔ اژدها می نامند. در سال ۱۹۶۵ در خلال جنگ ویتنام این پل هدف حمله های بسیاری از سوی هواپیماهای نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده قرار گرفت و با وجود این این حملات تا سال ۱۹۷۲ ناکام ماند. سه فروند از میگ - ۱۷های ویتنام شمالی در نخستین نبرد نابرابر خود با جنگنده های اف - ۱۰۵ آمریکایی که پیشرفته تر و بزرگتر بودند سرنگون شدند. در این نبرد همچنین هواپیمای اف - ۱۰۰ نخستین پیروزی هوایی احتمالی خود را مدعی گردید. این رویارویی سبب تغییرات مهمی در تاکتیک های آمریکا در امر آموزش و نبرد تن به تن هوایی شد. سرانجام در سال ۱۹۷۲ این پل به وسیلهٔ اف - ۴های نیروی هوایی آمریکا با استفاده از بمب های هدایت لیزری و به وسیلهٔ ای - ۷های نیروی دریایی آمریکا با بمب های پیشرفته و سنتی نابود گردید.
پل تانهوا در اصل از سوی فرانسویان در دورانی که ویتنام مستعمرهٔ فرانسه بود ساخته شد. در سال ۱۹۴۵ ویت مین ها پل را ویران کردند. از سال ۱۹۵۷ ویتنامی ها آغاز به بازسازی پل کردند.
این پل یک سازهٔ فلزی خاکستری رنگ بود که بر روی یک پایهٔ بتونی مرکزی و دو پایه بتونی در دو سو استوار شده بود. ساخت این پل در سال ۱۹۶۴ به پایان رسید و به وسیلهٔ شخص هو شی مین افتتاح گردید. این پل ۱۶۰ متر درازا و ۱۷ متر پهنا داشت و در ارتفاع ۱۵ متری رودخانه قرار داشت. رفت وآمد ریلی و جاده ای هر دو از روی این پل انجام می شد و نقطه ارتباط بسیار مهمی میان مناطق مختلف ویتنام شمالی بود و هنگامی که جنگ ویتنام آغاز شد گذرگاهی راهبردی برای فرستادن تجهیزات و جنگ افزار به ویت کنگ ها که در ویتنام جنوبی می جنگیدند گردید.
با آغاز عملیات تندر غلتان که عملیاتی برای بمباران هدف های راهبردی در ویتنام شمالی بود، در مارس ۱۹۶۵ تصمیم گرفته شد که در سیستم ریلی ویتنام شمالی اختلال ایجاد شود و پل تان هوا نیز جزء این هدف ها بود. ویتنامی ها که به اهمیت این پل پی برده بودند شبکهٔ پدافند هوایی کارآمدی را که شامل ۵ هنگ پدافند هوایی بود در منطقه مستقر نمودند.
نام رمز نخستین و بزرگترین حمله به پل ۹ - آلفا بود. این حمله که تکخال جنگ کره سرهنگ رابینسون ریسنر لیدر آن بود شامل ۷۹ هواپیما بود که این ۷۹ هواپیما عبارت بودند از ۴۶ اف - ۱۰۵ به عنوان حمله کنندگان اصلی و ۲۱ اف - ۱۰۰ برای زیر فشار قرار دادن پدافند هوایی ویتنامی ها و ۱۴ اف - ۱۰۰ برای درگیری با میگ های ویتنامی و دو آراف - ۱۰۱ برای ارزیابی آسیب های وارده و ده تانکر کی سی - ۱۳۵. پایگاه اف - ۱۰۰ها در ویتنام جنوبی و پایگاه بقیهٔ هواپیماها در تایلند بود. چهار فروند اف - ۱۰۵ از دو پایگاه هوایی تایلند به نام های کورات و تاخلی باید برمی خواستند و بر فراز رود مکونگ سوختگیری می کردند و با عبور از لائوس به سوی جنوب پل تان هوا پرواز می کردند. بمب افکن ها باید پرواز خود را به سوی شرق ادامه می دادند تا به خلیج تونکین برسند.