پسنترن

[ویکی فقه] پَسَنْتْرِن، در زبان جاوه ای محل تحصیل «سنتری»، یعنی طلاّ ب علوم دینی است.
پسنترن، در اندونزی نام مؤسساتی آموزشی است که در آن ها طلاّ ب علوم اسلامی را فرامی گیرند و زندگی مشترک براساس اصول و احکام اسلامی را می آزمایند.
شقّ دیگر این واژه، کلمه پُنْدُک (خانه کوچک یا کُلبه، قس فُندُق عربی به معنای مهمانخانه) است که توسعاً به «مدرسه شبانه روزی علوم اسلامی» اطلاق می شود.

محل کاربرد پسنترن
پسنترن بیش تر در اندونزی (بخصوص در جاوه) به کار می رود، در حالی که پندک عمدتاً در مالزی و نواحی پاتانی در جنوب تایلند کاربرد دارد.
گاه این دو اصطلاح در اندونزی به صورت ترکیبی پندک پسنترن استعمال می شود، و آن هنگامی است که مقصود گوینده «مدرسه شبانه روزی اسلامی» باشد نه فقط مدرسه روزانه دینی.
در ناحیه مینانگ کابائو درسوماترا نیز، گونه ای مشابه همین مدارس اسلامی هست که سورائو نامیده می شود.

منشأ پسنترن
این مقاله بیش تر به بحث درباره مؤسسه اندونزیایی می پردازد، هرچند به نوع مالزیایی آن هم اشاراتی خواهد شد.
بعضی از پژوهشگران برآن اند که منشأ پسنترن در جاوه، به مدارس روستایی هندو ـ بودایی موسوم به ماندالا در نواحی شرقی و مرکزی جاوه برمی گردد که در آن ها گروه های مرتاض، اصول عقاید دینی و معرفت صوفیانه را به شاگردانی که در این محیط ها به طور جمعی زندگی می کردند، می آموختند.

دین اهالی جاوه
...