پسر معدن کار ( انگلیسی: Breaker boy ) اصطلاحاً در ایالات متحده و انگلستان به کارگری گفته می شد که در کارخانه های زغال سنگ کار می کرد و ناخالصی های زغال سنگ را با دست جدا می کرد. گرچه این کار مختص خردسالان بود اما معدن کاران سالمند هم که به دلایل مختلف ناتوانی از قبیل بیماری یا کبر سن نمی توانستند دیگر در معادن زغال سنگ کار کنند گاهی به این کار گمارده می شدند. استفاده از این کودکان معدن کار از اواسط دهه ۱۸۶۰ شروع شد. گرچه به کارگیری کودکان در کارخانه های زغال سنگ در نزد افکار عمومی ناپسند بود، اما این کار تا نیمه دهه سال های ۱۸۸۰ پابرجا بود و حتی تا سال ۱۹۲۰ هم ادامه داشت. [ ۱]
از اواخر ۱۵۹۰ که انگلستان با سرمای سخت مواجه شد مصرف زغال سنگ رواج فراوان یافت و این بدین دلیل بود که چارلز اول پادشاه انگلستان بریدن چوب های درختان جنگل را ممنوع کرد، و اعلام کرد که چوب های جنگلی فقط مختص ناوگان دریایی سلطنتی است. یک طبقه متوسط تازه به دوران رسیده نیاز به شیشه پنجره داشت، و کوره های صنعت شیشه سازی هم عمدتاً زغال مصرف می کردند؛ و چون زغال چوب نایاب شد این بخش صنعت به زغال سنگ روی آورد. همچنین مصرف زغال سنگ در کوره های ذوب آهن که اخیراً برای ساخت توپ ابداع شده بود رو به افزایش نهاد. [ ۲]
اولین کار در کارخانه زغال سنگ خرد کردن زغالها به قطعات کوچکتر و دسته بندی این قطعات در اندازه های مساوی است که به این کار خرد کردن «breaking» گفته می شود. زغال سنگ اکثراً دارای ناخالصی هایی نظیر گوگرد، خاکستر، ماسه و خاک رس است؛ لذا دومین کار کارخانه زغال سنگ جدا کردن این ناخالصی ها است. این کاری است که از نظر اقتصادی و از لحاظ فنی به صرفه است. درجه مرغوبیت زغال سنگ بر اساس میزان ناخالصی موجود در زغال سنجیده می شود. این کارها برای کاربرد زغال سنگ در اشلهای کار روستائی ضرورت ندارد اما همین که زغال سنگ در کارگاه های بزرگ ذوب آهن و شیشه با نیروی کار عظیم و تأسیسات بزرگ وارد شد خلوص زغال سنگ در راندمان کار و قیمت تمام شده محصول تأثیر می گذارد. در کارگاه های اولیه قطعات بزرگ زغال سنگ را روی صفحات مشبک و سوراخ دار چدنی قرار می دادند و معدن کاران با چکش آنها را خردکرده و قطعات هم اندازه از سوراخهای صفحه مشبک پائین روی یک توری هایی ریخته می شد؛ و با تکان دادن و لرزاندن توری ها، قطعات مساوی زغال سنگ روی توری می ماند و از قطعات کوچکتر زغال سنگ جدا می شد. این قطعات مساوی بهتر سوزانده می شود و از این لحاظ از قطعات بزرگتر ویا کوچکتر زغال سنگ با ارزش تر است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز اواخر ۱۵۹۰ که انگلستان با سرمای سخت مواجه شد مصرف زغال سنگ رواج فراوان یافت و این بدین دلیل بود که چارلز اول پادشاه انگلستان بریدن چوب های درختان جنگل را ممنوع کرد، و اعلام کرد که چوب های جنگلی فقط مختص ناوگان دریایی سلطنتی است. یک طبقه متوسط تازه به دوران رسیده نیاز به شیشه پنجره داشت، و کوره های صنعت شیشه سازی هم عمدتاً زغال مصرف می کردند؛ و چون زغال چوب نایاب شد این بخش صنعت به زغال سنگ روی آورد. همچنین مصرف زغال سنگ در کوره های ذوب آهن که اخیراً برای ساخت توپ ابداع شده بود رو به افزایش نهاد. [ ۲]
اولین کار در کارخانه زغال سنگ خرد کردن زغالها به قطعات کوچکتر و دسته بندی این قطعات در اندازه های مساوی است که به این کار خرد کردن «breaking» گفته می شود. زغال سنگ اکثراً دارای ناخالصی هایی نظیر گوگرد، خاکستر، ماسه و خاک رس است؛ لذا دومین کار کارخانه زغال سنگ جدا کردن این ناخالصی ها است. این کاری است که از نظر اقتصادی و از لحاظ فنی به صرفه است. درجه مرغوبیت زغال سنگ بر اساس میزان ناخالصی موجود در زغال سنجیده می شود. این کارها برای کاربرد زغال سنگ در اشلهای کار روستائی ضرورت ندارد اما همین که زغال سنگ در کارگاه های بزرگ ذوب آهن و شیشه با نیروی کار عظیم و تأسیسات بزرگ وارد شد خلوص زغال سنگ در راندمان کار و قیمت تمام شده محصول تأثیر می گذارد. در کارگاه های اولیه قطعات بزرگ زغال سنگ را روی صفحات مشبک و سوراخ دار چدنی قرار می دادند و معدن کاران با چکش آنها را خردکرده و قطعات هم اندازه از سوراخهای صفحه مشبک پائین روی یک توری هایی ریخته می شد؛ و با تکان دادن و لرزاندن توری ها، قطعات مساوی زغال سنگ روی توری می ماند و از قطعات کوچکتر زغال سنگ جدا می شد. این قطعات مساوی بهتر سوزانده می شود و از این لحاظ از قطعات بزرگتر ویا کوچکتر زغال سنگ با ارزش تر است. [ ۳]
wiki: پسر معدن کار