[ویکی نور] پس از پنجاه سال پژوهشی تازه پیرامون قیام امام حسین علیه السلام، اثر سید جعفر شهیدی، تحلیل رخدادی است که در سال 61ق و درست پنجاه سال پس از وفات پیامبر اتفاق افتاد.
کتاب با مقدمه مؤلف آغاز شده، سپس متن اصلی در سی بخش آمده است.
سید جعفر شهیدی، در مقدمه خود می نویسد: در بررسی داستان هایی از قبیل غرانیق، شهربانو و... دانستم که بیشتر این وقایع بدان صورت که مورخان دیرین نوشته اند رخ نداده است و برایم مسلم شد که کمتر حادثه تاریخی است که از رنگ تبلیغاتی امویان و عباسیان و یا تعصبات دینی و مذاهب مختلف برکنار مانده و حقیقت آن دگرگون نشده باشد. ایشان در ادامه می گوید: مورخان پیشین هرچند در ضبط وقایع کوشش بسیاری کرده، ولی در تحلیل و تحقیق آن، چنان که باید رعایت شرایط لازم نشده است... سپس می نویسد: تا آنجا که ممکن بود از تحلیل وقایع عاشورا دریغ نکرده و رویدادها را یکی با دیگری سنجیده و با دیگر وقایع مقایسه کرده ام .
علاوه بر تحلیل وقایع که از ویژگی های این کتاب ارزشمند است، نویسنده، با وجود اشراف و اطلاع گسترده از وقایع و منابع تاریخی و اشراف به موضوع، کمتر به تاریخ نگاری و وقایع نویسی پرداخته و بیشتر کوشیده است با تاریخ نگاری و از منظری کم وبیش جامعه شناسانه و با رویکردی تازه به این پرسش مهم و محوری کتاب - که عنوان کتاب هم گویای آن است - پاسخ دهد: چه شد و چرا و چگونه بود که پس از پنجاه سال از رحلت پیامبر(ص) جمع کثیری از امت او به فرمان حکومت منسوب به او، آن هم توسط مردم کوفه که از مراکز اصلی شیعیان بود، نواده محبوب و ممتاز پیامبر را که خودشان مصرانه و مشتاقانه دعوت کرده بودند، با آن طرز فجیع کشتند و با خانواده و یاران باتقوای او که برخی از آنان از اصحاب پیامبر(ص) هم بودند، چنان رفتار وحشیانه ای کردند که کمتر از وحشیگری های عصر جاهلیت نبود .
مؤلف، تقریباً نیمه اول کتاب را به بیان اهمیت و ضرورت بررسی عمیقانه و دقیق تر قیام عاشورا اختصاص داده و در این راستا پرسش های دیگر هم مطرح کرده است و مروری بر حوادث نیم قرن اول هجری با اشاره به وقایع قبل از اسلام نموده است؛ نتیجه آن چنین است:
کتاب با قیام مختار و کشته شدن او و ناآرامی های دوباره عراق و ورود حجاج به کوفه پایان یافته است.
کتاب با مقدمه مؤلف آغاز شده، سپس متن اصلی در سی بخش آمده است.
سید جعفر شهیدی، در مقدمه خود می نویسد: در بررسی داستان هایی از قبیل غرانیق، شهربانو و... دانستم که بیشتر این وقایع بدان صورت که مورخان دیرین نوشته اند رخ نداده است و برایم مسلم شد که کمتر حادثه تاریخی است که از رنگ تبلیغاتی امویان و عباسیان و یا تعصبات دینی و مذاهب مختلف برکنار مانده و حقیقت آن دگرگون نشده باشد. ایشان در ادامه می گوید: مورخان پیشین هرچند در ضبط وقایع کوشش بسیاری کرده، ولی در تحلیل و تحقیق آن، چنان که باید رعایت شرایط لازم نشده است... سپس می نویسد: تا آنجا که ممکن بود از تحلیل وقایع عاشورا دریغ نکرده و رویدادها را یکی با دیگری سنجیده و با دیگر وقایع مقایسه کرده ام .
علاوه بر تحلیل وقایع که از ویژگی های این کتاب ارزشمند است، نویسنده، با وجود اشراف و اطلاع گسترده از وقایع و منابع تاریخی و اشراف به موضوع، کمتر به تاریخ نگاری و وقایع نویسی پرداخته و بیشتر کوشیده است با تاریخ نگاری و از منظری کم وبیش جامعه شناسانه و با رویکردی تازه به این پرسش مهم و محوری کتاب - که عنوان کتاب هم گویای آن است - پاسخ دهد: چه شد و چرا و چگونه بود که پس از پنجاه سال از رحلت پیامبر(ص) جمع کثیری از امت او به فرمان حکومت منسوب به او، آن هم توسط مردم کوفه که از مراکز اصلی شیعیان بود، نواده محبوب و ممتاز پیامبر را که خودشان مصرانه و مشتاقانه دعوت کرده بودند، با آن طرز فجیع کشتند و با خانواده و یاران باتقوای او که برخی از آنان از اصحاب پیامبر(ص) هم بودند، چنان رفتار وحشیانه ای کردند که کمتر از وحشیگری های عصر جاهلیت نبود .
مؤلف، تقریباً نیمه اول کتاب را به بیان اهمیت و ضرورت بررسی عمیقانه و دقیق تر قیام عاشورا اختصاص داده و در این راستا پرسش های دیگر هم مطرح کرده است و مروری بر حوادث نیم قرن اول هجری با اشاره به وقایع قبل از اسلام نموده است؛ نتیجه آن چنین است:
کتاب با قیام مختار و کشته شدن او و ناآرامی های دوباره عراق و ورود حجاج به کوفه پایان یافته است.