پروژه جنوا

پروژه جنوآ. پروژه جِنوآ ( به انگلیسی: Project Genoa ) یک پروژه نرم افزاری به سفارش آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی ( دارپا ) بود که برای تحلیل داده و فراداده بسیار بزرگ توسعه داده شد تا به کارمندان تحلیل گر ضدتروریسم کمک کند.
کاربرد اولیه برنامه، تجزیه و تحلیل اطلاعات برای کمک به کارمندان تحلیل گر بود. [ ۱]
پروژه جنوآ برای هر دو رویکرد بالا به پایین و پایین به بالا طراحی شده بود. یک سیاست گذار می توانست یک حمله احتمالی را فرض کند و از جنوآ برای یافتن شواهد پشتیبان چنین طرحی استفاده کند، یا بخش های گوناگون اطلاعات را در یک نمودار، کنار هم می گذاشت و پیامدهای احتمالی را پیشنهاد می کرد. سپس تحلیل گران می توانستند این نمودار را تغییر دهند تا حالت های مختلف را آزمایش کنند. [ ۲]
شرکت هایی چون Integral Visuals , Saffron Technology، و Syntek Technologies با پروژه جنوآ همکاری می کردند. هزینه این پروژه تا پایان تکمیل آن ۴۲ میلیون دلار آمریکا بود. [ ۳]
دریابان بازنشسته، جان پویندکستر ( یکی از بازیگران اصلی ماجرای مک فارلین ) ، در ۱۹۹۵ ( میلادی ) پروژه جنوآ را پیشنهاد داد. در آن هنگام، جان پویندکستر در شرکت Syntek Technologies کار می کرد که معمولاً پیمان کار عمومی وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا بود. [ ۲] او سامانه رایانه ای را پیشنهاد کرد که به کارکنان، کمک می کرد حجم بسیار بزرگی از داده را بشکنند تا تهدیدهای احتمالی علیه امنیت ملی را به شکل موثرتری پیش بینی کنند. پویندکستر، ایده خود را برای همکاران پیشین خود که در شورای امنیت ملی ایالات متحده آمریکا با آنها کار می کرد تعریف کرد.
در آن سال، گروهی از پژوهشگران برای اجرای پروژه جنوآ، گرد هم آمدند و به بررسی رویدادهای تاریخی گوناگون پرداختند که می شد از این پروژه در آنها استفاده کرد. حادثه حمله با گاز سارین در متروی توکیو در ۲۰ مارس ۱۹۹۵ محور اصلی پروژه جنوآ بود. به جای تمرکز بر خود حمله، پژوهشگران جنوآ به پیشینه فرقه اوم شینریکو ( گروهی که این حملات را انجام دادند ) نگاه کردند تا شواهدی را پیدا کنند که می توانست قصد آن از این حمله را نشان دهد. [ ۲]
این پژوهشگران برای طرح ایده خود، یک مرکز فرماندهی ساختگی در ساختمان اصلی آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی ( دارپا ) ترتیب دادند که پُر از نمایشگرهای رایانه ای بود که کارمندان آن، هنرپیشه بودند. مخاطب، یک سناریوی ساختگی را می دید که پیش از آن، رخ داده بود و راهنمایی های لازم، همزمان و به صورت پویانمایی، ارائه می شدند. پویندکستر این شبیه سازی را «یک روز از زندگی یک تحلیل گر» نامید. [ ۲] یک مرکز ساختگی دیگر در نزدیکی ساختمان اصلی آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی ( دارپا ) باز شد که برای صحنه آرایی آن با هدف مورد نظر، از صحنه آرایان سینمای آمریکا کمک گرفته شد. برخی بازدیدکنندگان برجسته این نمایشگاه، ریچارد ای. کلارک، جان مایکل مکانل، و جیمز کلپر بودند.