پرومته
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
پرومته یا پرومتئوس ( به یونانی: Προμηθεύς ) ( به انگلیسی: Prometheus ) در اسطوره های یونانی، یکی از تیتان ها و پسر یاپتوس و کلیمنه و خدای آتش است. [ ۱] او عاشق آتنا دختر زئوس شد و تنها کسی بود که آتنا را بوسید. آن ها بسیار همدیگر را دوست می داشتند و آتنا به او کمک کرد تا آتش را بدزدد. پس از زنجیر شدن پرومته آتنا هر هفته به دیدن او می رفت.
او یکی از تیتان های مورد احترام زئوس و تنها تیتان باقی مانده از جنگ زئوس بود. وی همچنین آتنا را از سر زئوس در آورد و به عنوان ارباب شفا هم شناخته می شود. زئوس در عصر آفرینش انسان ها، پرومتئوس را برگزید تا همه چیز را به انسان بدهد، به جز آتش. پرومتئوس مورد اعتماد این کار را کرد و بسیاری از مسائل آدمیان را برطرف کرد. او به انسان ها عشق می ورزید و نمی توانست ناراحتی و رنج آن ها را ببیند؛ به همین علت به دور از چشم زئوس آتش را در نی ای گذاشته و به انسان داد. وقتی خبر به زئوس رسید او را بر سر قله قاف ( در قفقاز ) برد و بست و به سزای اعمال خود رساند. [ ۲]
هر روز عقابی می آمد و جگر او را می خورد و شب جگر از نو می رویید. [ ۳]
همین موقع بود که پرومتئوس به زئوس گفت: روزی خواهد آمد که پادشاهی و خدایی تو از میان برود و کسی بر تخت تو تکیه زند.
زئوس که از پیش گویی های او مطمئن بود، دائم در پی این بود که از او بپرسد چه کسی، ولی او هرگز پاسخی نمی داد، تا این که این موضوع به وقوع پیوست.
سرانجام هرکول عقاب را کشت و پرومتئوس را آزاد کرد. پرومته در عوض، راه به دست آوردن سیب های زرین هسپریدس را به او آموخت. [ ۳]
اسطورهٔ پرومتئوس برای اولین بار در قرن ۸ پیش از میلاد مسیح در شعر حماسی یونانی هزیود یا تبارنامهٔ خدایان خلق شد. او پسر یاپتوس از کلیمنه بود. او همچنین برادر اطلس، منوتیوس و نیز اپیمتوس بود. در تئوگونیا پرومتئوس با عنوان رقیبی پست در برابر علم بی پایان و قدرت مطلق زئوس معرفی می شود. از دید هزیود، پرومته صرفاً خیرخواه و یاری دهندهٔ انسان ها بود. هزیود نقل می کند که روزی در طی مراسم قربانی در مکونه، پرومتئوس گاوی را پوست کند و تکه تکه کرد؛ او گوشت و اعضاء داخل شکم حیوان قربانی را در نیمی از پوستش گذاشت و آن ها را در زیر شکم حیوان پنهان کرد؛ در نیمهٔ دیگر پوست، استخوان های گاو را که در زیر لایه ای از چربی مخفی کرده بود گذاشت. آن گاه به زئوس گفت که یکی از آن دو نیمه را انتخاب کند و قرار شد نیمهٔ دیگر، سهم نوع بشر از قربانی باشد. زئوس به خاطر حرص و شکم بارگی، نیمهٔ حاوی چربی را برگزید، ولی وقتی با دقت از نزدیک نگاه کرد، دریافت که فریب خورده است، زیرا زیر چربی ها فقط استخوان بود. زئوس بسیار خشمگین شد و در آن رنجش و آزردگی خاطر از پرومته و انسان ها، آتش را از آنان دریغ کرد تا مجازاتشان باشد. پرومتئوس بار دیگر به نفع نوع بشر وارد عمل شد؛ او به کوه المپوس رفت و چند اخگر آتشین از «چرخ خورشید» ربود و درون یک رازیانهٔ غول پیکر ( گیاهی با ساقهٔ مغزدار که گاه همچون آتش زنه مورد استفاده قرار می گرفت ) به زمین آورد. در این هنگام دیگر خشم و غضب زئوس، حد و مرزی نمی شناخت. او پرومته را دستگیر و به ستونی از سنگ در کوه های قفقاز زنجیر کرد؛ عقابی غول آسا که فرزند اخدینا و تایفون بود، هر روز به طور مداوم جگر پرومته را پاره پاره می کرد، اما از آن جا که پرومتئوس در گروه جاودانگان یا بی مرگان بود، هر بار دوباره جگرش ترمیم می شد. مجازات سخت تر و شدیدتری برای انسان ها تعیین شد؛ مجازاتی که ترمیم ناپذیر و جبران نشدنی بود. زئوس نقشه ای کشید تا میرندگان را به مجازات برساند. از این رو از هفائستوس و آتنا خواست تا موجودی خیره کننده و زیبا بیافرینند. نتیجهٔ این همکاری هفائستوس و آتنا پیدایش زن بود. او را پاندورا نامیدند. پاندورا زیبا و مهربان بود اما در قلب او گستاخی و حیله گری را نیز کار گذاشته بودند. پس از انجام این کار زئوس او را به اپیمتئوس ( برادر پرومته ) نشان داد و پرسید آیا دلش می خواهد با او ازدواج کند. حال قبل از آنکه زئوس این پیشنهاد «در ظاهر» صادقانه را مطرح کند، پرومتئوس به برادرش هشدار داده بود که زئوس بسیار مکار است و به هیچ وجه نباید از او هدیه ای بپذیرد. اما اپیمتئوس شدیداً تحت تأثیر پاندورا قرار گرفت و خواست به سرعت با او ازدواج کند. به این ترتیب، پاندورا به زمین آمد. پیش از آن انسان ها ( به طور دقیق تر مردها چون هنوز زنی آفریده نشده بود ) زندگی سعادت مندانه و بی دغدغه ای به دور از هر گونه نگرانی و بیماری، طی می کردند. خدایی نیکوکار و دوراندیش همهٔ بلایا و بیماری ها را درون کوزه ای جمع کرده و درش را بسته بود. به محض این که پاندورا وارد زمین شد، شروع کرد به سرک کشیدن و فضولی و طولی نکشید که با کوزه برخورد. حس کنجکاوی اش تحریک شد و نتوانست در برابر وسوسهٔ بازکردن آن مقاومت کند. به محض بازکردن آن همهٔ بیماری ها و مشکلات از آن بیرون آمدند. در میان آن همه بدی، تنها یک چیز وجود داشت که باعث می شد انسان ها به زندگی ادامه دهند: «امید». تنها امید در میان انسان ها باقی ماند و سهم غم انگیز آن ها شد. پاداش مسخره و ریش خند آمیزی برای رنج ها و بدبختی هایشان. پرمتئوس پس از آزاد شدن و بازگشتن به المپ پیش گویی کرد اگر زئوس با تتیس ازدواج کند پسر آن دو زئوس را نابود خواهد کرد. زئوس به حرف پرومته گوش داد و به پرومته گفت هر پاداشی می خواهد درخواست کند پرومته در خواست کرد تا زئوس اجازه دهد او و معشوقش ( آتنا دختر زئوس که باید تا ابد باکره می ماند ) بتوانند با هم زندگی کنند بدون این که آمیزش داشته باشند. زئوس نیز قبول کرد . پرمتئوس و آتنا نماد عشق راستین و بدون آمیزش در یونان باستان بودند.
او یکی از تیتان های مورد احترام زئوس و تنها تیتان باقی مانده از جنگ زئوس بود. وی همچنین آتنا را از سر زئوس در آورد و به عنوان ارباب شفا هم شناخته می شود. زئوس در عصر آفرینش انسان ها، پرومتئوس را برگزید تا همه چیز را به انسان بدهد، به جز آتش. پرومتئوس مورد اعتماد این کار را کرد و بسیاری از مسائل آدمیان را برطرف کرد. او به انسان ها عشق می ورزید و نمی توانست ناراحتی و رنج آن ها را ببیند؛ به همین علت به دور از چشم زئوس آتش را در نی ای گذاشته و به انسان داد. وقتی خبر به زئوس رسید او را بر سر قله قاف ( در قفقاز ) برد و بست و به سزای اعمال خود رساند. [ ۲]
هر روز عقابی می آمد و جگر او را می خورد و شب جگر از نو می رویید. [ ۳]
همین موقع بود که پرومتئوس به زئوس گفت: روزی خواهد آمد که پادشاهی و خدایی تو از میان برود و کسی بر تخت تو تکیه زند.
زئوس که از پیش گویی های او مطمئن بود، دائم در پی این بود که از او بپرسد چه کسی، ولی او هرگز پاسخی نمی داد، تا این که این موضوع به وقوع پیوست.
سرانجام هرکول عقاب را کشت و پرومتئوس را آزاد کرد. پرومته در عوض، راه به دست آوردن سیب های زرین هسپریدس را به او آموخت. [ ۳]
اسطورهٔ پرومتئوس برای اولین بار در قرن ۸ پیش از میلاد مسیح در شعر حماسی یونانی هزیود یا تبارنامهٔ خدایان خلق شد. او پسر یاپتوس از کلیمنه بود. او همچنین برادر اطلس، منوتیوس و نیز اپیمتوس بود. در تئوگونیا پرومتئوس با عنوان رقیبی پست در برابر علم بی پایان و قدرت مطلق زئوس معرفی می شود. از دید هزیود، پرومته صرفاً خیرخواه و یاری دهندهٔ انسان ها بود. هزیود نقل می کند که روزی در طی مراسم قربانی در مکونه، پرومتئوس گاوی را پوست کند و تکه تکه کرد؛ او گوشت و اعضاء داخل شکم حیوان قربانی را در نیمی از پوستش گذاشت و آن ها را در زیر شکم حیوان پنهان کرد؛ در نیمهٔ دیگر پوست، استخوان های گاو را که در زیر لایه ای از چربی مخفی کرده بود گذاشت. آن گاه به زئوس گفت که یکی از آن دو نیمه را انتخاب کند و قرار شد نیمهٔ دیگر، سهم نوع بشر از قربانی باشد. زئوس به خاطر حرص و شکم بارگی، نیمهٔ حاوی چربی را برگزید، ولی وقتی با دقت از نزدیک نگاه کرد، دریافت که فریب خورده است، زیرا زیر چربی ها فقط استخوان بود. زئوس بسیار خشمگین شد و در آن رنجش و آزردگی خاطر از پرومته و انسان ها، آتش را از آنان دریغ کرد تا مجازاتشان باشد. پرومتئوس بار دیگر به نفع نوع بشر وارد عمل شد؛ او به کوه المپوس رفت و چند اخگر آتشین از «چرخ خورشید» ربود و درون یک رازیانهٔ غول پیکر ( گیاهی با ساقهٔ مغزدار که گاه همچون آتش زنه مورد استفاده قرار می گرفت ) به زمین آورد. در این هنگام دیگر خشم و غضب زئوس، حد و مرزی نمی شناخت. او پرومته را دستگیر و به ستونی از سنگ در کوه های قفقاز زنجیر کرد؛ عقابی غول آسا که فرزند اخدینا و تایفون بود، هر روز به طور مداوم جگر پرومته را پاره پاره می کرد، اما از آن جا که پرومتئوس در گروه جاودانگان یا بی مرگان بود، هر بار دوباره جگرش ترمیم می شد. مجازات سخت تر و شدیدتری برای انسان ها تعیین شد؛ مجازاتی که ترمیم ناپذیر و جبران نشدنی بود. زئوس نقشه ای کشید تا میرندگان را به مجازات برساند. از این رو از هفائستوس و آتنا خواست تا موجودی خیره کننده و زیبا بیافرینند. نتیجهٔ این همکاری هفائستوس و آتنا پیدایش زن بود. او را پاندورا نامیدند. پاندورا زیبا و مهربان بود اما در قلب او گستاخی و حیله گری را نیز کار گذاشته بودند. پس از انجام این کار زئوس او را به اپیمتئوس ( برادر پرومته ) نشان داد و پرسید آیا دلش می خواهد با او ازدواج کند. حال قبل از آنکه زئوس این پیشنهاد «در ظاهر» صادقانه را مطرح کند، پرومتئوس به برادرش هشدار داده بود که زئوس بسیار مکار است و به هیچ وجه نباید از او هدیه ای بپذیرد. اما اپیمتئوس شدیداً تحت تأثیر پاندورا قرار گرفت و خواست به سرعت با او ازدواج کند. به این ترتیب، پاندورا به زمین آمد. پیش از آن انسان ها ( به طور دقیق تر مردها چون هنوز زنی آفریده نشده بود ) زندگی سعادت مندانه و بی دغدغه ای به دور از هر گونه نگرانی و بیماری، طی می کردند. خدایی نیکوکار و دوراندیش همهٔ بلایا و بیماری ها را درون کوزه ای جمع کرده و درش را بسته بود. به محض این که پاندورا وارد زمین شد، شروع کرد به سرک کشیدن و فضولی و طولی نکشید که با کوزه برخورد. حس کنجکاوی اش تحریک شد و نتوانست در برابر وسوسهٔ بازکردن آن مقاومت کند. به محض بازکردن آن همهٔ بیماری ها و مشکلات از آن بیرون آمدند. در میان آن همه بدی، تنها یک چیز وجود داشت که باعث می شد انسان ها به زندگی ادامه دهند: «امید». تنها امید در میان انسان ها باقی ماند و سهم غم انگیز آن ها شد. پاداش مسخره و ریش خند آمیزی برای رنج ها و بدبختی هایشان. پرمتئوس پس از آزاد شدن و بازگشتن به المپ پیش گویی کرد اگر زئوس با تتیس ازدواج کند پسر آن دو زئوس را نابود خواهد کرد. زئوس به حرف پرومته گوش داد و به پرومته گفت هر پاداشی می خواهد درخواست کند پرومته در خواست کرد تا زئوس اجازه دهد او و معشوقش ( آتنا دختر زئوس که باید تا ابد باکره می ماند ) بتوانند با هم زندگی کنند بدون این که آمیزش داشته باشند. زئوس نیز قبول کرد . پرمتئوس و آتنا نماد عشق راستین و بدون آمیزش در یونان باستان بودند.
wiki: پرومته
پرومته (قمر). پرومته یکی از قمرهای داخلی زحل است این قمر در سال ۱۹۸۰ و توسط وویجر ۱ کشف شد. نام آن برگرفته از پرومته اسطوره یونانی است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: پرومته (قمر)
پیشنهاد کاربران
یکی از تیتان ها و پسر یاپتوس و کلیمنه و خدای آتش است. نان دیگرش پرومتئوس می باشد.
پرومته. ( اساطیر یونانی ) رجوع شود به پرومتئوس. برای اطلاعات بیشتر، رجوع شود به مقالۀ پرومتئوس در دانشنامۀ ویکی پدیای فارسی و مقالۀ Prometheus در دانشنامۀ ویکی پدیای انگلیسی.