پروفاز

پروفاز یا پیش چهر[ ۱] در جانداران یوکاریوتی نخستین مرحلهٔ میتوز یا میوز است. سلول های پروکاریوتی مانند باکتری ها دارای تقسیم به شکل دو نیم شدن اند و صرفاً دارای میتوز و میوز نیستند.
در آغاز این مرحله کروموزومهای مضاعف شده که به صورت رشته های دراز و در هم تنیدهٔ کروماتینی در هستهٔ سلول قرار داشتند، به تدریج کوتاه، ضخیم و قابل رؤیت می شوند. به طوری که بوسیله میکروسکوپ نوری قابل روییت خواهند شد . در این مرحله هر کروموزوم از دو کروماتید خواهری تشکیل شده است.
پوشش هسته نیز به تدریج از بین می رود ( البته قارچها در این قاعده استثنا هستند و تمامی مراحل میتوز را بدون محو شدن پوشش هسته و در درون آن طی می کنند ) .
سانتریولها هم به تدریج از یکدیگر دور شده و رشته های دوک تقسیم را تشکیل می دهند.
در میوز دو پروفاز وجود دارد: پروفاز نخستین و پروفاز دوم. در پروفاز نخستین ( که نخستین مرحلهٔ میوز نخستین است کروموزوم های مضاعف شده همچون در پروفاز میوز فشرده و قابل رؤیت می شوند و غشای هسته تجزیه می شود. آنگاه کروموزوم های همتا که هر کدام دو کروماتید خواهری دارند از طول در کنار یک دیگر قرار گرفته و یک تتراد به وجود می آورند. پس از پروفاز نخستین، یاخته وارد مرحلهٔ پروفاز نخستین می شود.
پروفاز دوم پس از تلوفاز نخستین رخ می دهد و آغاز میوز دوم به شمار می آید. باید توجه داشت که در این فاصله کروموزوم ها همانندسازی نمی کنند. پروفاز دوم رشته های دوک در اطراف هر هستهٔ تک دسته تشکیل می گردد.