پروسلوگیون ( به لاتین: Proslogium، «گفتمان» ) یک دعا ( یا مراقبه ) است که توسط روحانی قرون وسطایی سنت انسلم کانتربری در سال های ۱۰۷۷–۱۰۷۸ نوشته شده است و در صفات خداوند است تا توضیح دهد که چگونه خدا می تواند دارای ویژگی های به ظاهر متناقض باشد. این مراقبه اولین صورت بندی فلسفی شناخته شده ای است که برهان هستی شناختی وجود خدا را بیان می کند.
عنوان اصلی این گفتمان فهم در جستجوی ایمان است. [ ۱]
پروسلوگیون نشانه ای از آغاز برهان های هستی شناختی معروف و بسیار بحث برانگیز انسلم برای وجود خدا بود. اولین و معروف ترین استدلال او را می توان در پایان فصل ۲ یافت و پس از آن استدلال دوم او را دنبال کرد. درحالی که نظرات مربوط به استدلال های هستی شناختی دوگانه انسلم به طور گسترده متفاوت است، یک اجماع کلی وجود دارد که این استدلال برای مخاطبان موردنظر انسلم، یعنی مسیحیانی که به دنبال مبنایی عقلانی برای ایمان خود به خدا هستند قانع کننده ترین برهان است.
بازسازی های مختلفی از استدلال اول انسلم وجود دارد، مانند تحلیل های دکتر اسکات اچ مور:[ ۲]
• گزاره ۱: خدا موجودی است که بزرگ تر از آن تصور نمی شود.
• گزاره ۲: اگر وجود در واقعیت، بزرگ تر از وجود در ذهن باشد، موجودی خیالی که فقط در ذهن ما وجود دارد، «موجودی که بزرگ تر از آن قابل تصور نیست» نیست، باید در واقعیت نیز وجود داشته باشد، جایی که عدم امکان آن به منزله ناکامی خواهد بود.
• نتیجه: بنابراین موجودی که بزرگ تر از آن تصور نمی شود باید وجود داشته باشد و ما این موجود را خدا می نامیم.
• زیرا وجود در واقعیت بزرگ تر است تا فقط در ذهن، موجودی که هیچ چیز بزرگ تر از آن نیست که بتوان به آن فکر کرد، هم در ذهن و هم در واقعیت وجود خواهد داشت.
امانوئل کانت فیلسوف به این برهان اعتراض کرد، گرچه این برهان به طور کلی نسبت به استدلال های هستی شناختی می پردازد، نه به طور خاص. ایراد کانت این است که «وجود محمول نیست». اگر کانت در تحلیل خود کار انسلم را در نظر می گرفت، مطمئناً این کار را به خواننده واگذار می کرد تا کاربردپذیری ایراد را درک کند. یکی از تعابیر ممکن این است که بگوییم چون وجود محمول نیست، نمی توان موجودی را که وجود دارد بزرگ تر از موجودی که وجود ندارد پنداشت.
درست مانند اولیی استدلال، دومین برهان هستی شناسانه آنسلم را می توان به روش های متعددی فرمول بندی کرد. به عنوان مثال، وین، استدلال دوم را به شرح زیر بیان می کند:[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعنوان اصلی این گفتمان فهم در جستجوی ایمان است. [ ۱]
پروسلوگیون نشانه ای از آغاز برهان های هستی شناختی معروف و بسیار بحث برانگیز انسلم برای وجود خدا بود. اولین و معروف ترین استدلال او را می توان در پایان فصل ۲ یافت و پس از آن استدلال دوم او را دنبال کرد. درحالی که نظرات مربوط به استدلال های هستی شناختی دوگانه انسلم به طور گسترده متفاوت است، یک اجماع کلی وجود دارد که این استدلال برای مخاطبان موردنظر انسلم، یعنی مسیحیانی که به دنبال مبنایی عقلانی برای ایمان خود به خدا هستند قانع کننده ترین برهان است.
بازسازی های مختلفی از استدلال اول انسلم وجود دارد، مانند تحلیل های دکتر اسکات اچ مور:[ ۲]
• گزاره ۱: خدا موجودی است که بزرگ تر از آن تصور نمی شود.
• گزاره ۲: اگر وجود در واقعیت، بزرگ تر از وجود در ذهن باشد، موجودی خیالی که فقط در ذهن ما وجود دارد، «موجودی که بزرگ تر از آن قابل تصور نیست» نیست، باید در واقعیت نیز وجود داشته باشد، جایی که عدم امکان آن به منزله ناکامی خواهد بود.
• نتیجه: بنابراین موجودی که بزرگ تر از آن تصور نمی شود باید وجود داشته باشد و ما این موجود را خدا می نامیم.
• زیرا وجود در واقعیت بزرگ تر است تا فقط در ذهن، موجودی که هیچ چیز بزرگ تر از آن نیست که بتوان به آن فکر کرد، هم در ذهن و هم در واقعیت وجود خواهد داشت.
امانوئل کانت فیلسوف به این برهان اعتراض کرد، گرچه این برهان به طور کلی نسبت به استدلال های هستی شناختی می پردازد، نه به طور خاص. ایراد کانت این است که «وجود محمول نیست». اگر کانت در تحلیل خود کار انسلم را در نظر می گرفت، مطمئناً این کار را به خواننده واگذار می کرد تا کاربردپذیری ایراد را درک کند. یکی از تعابیر ممکن این است که بگوییم چون وجود محمول نیست، نمی توان موجودی را که وجود دارد بزرگ تر از موجودی که وجود ندارد پنداشت.
درست مانند اولیی استدلال، دومین برهان هستی شناسانه آنسلم را می توان به روش های متعددی فرمول بندی کرد. به عنوان مثال، وین، استدلال دوم را به شرح زیر بیان می کند:[ ۳]
wiki: پروسلوگیون