پروتکل انتقال ابرمتن ( به انگلیسی: Hypertext Transfer Protocol ) ( HTTP ) ، یک پروتکل لایه کاربرد در مدل مجموعه پروتکل اینترنت برای سامانه های اطلاعاتی توزیع شده، مشارکت گرا و ابررسانه است. [ ۱] HTTP شالودهٔ ارتباط اطلاعاتی برای وب جهان گستر است که در آن مستندات ابرمتن شامل ابرپیوند به سایر منابعی اند که کاربر به راحتی می تواند به عنوان مثال با یک کلیک ماوس یا با تپ بر روی صفحه نمایش در یک مرورگر وب به آن ها دسترسی داشته باشد.
توسعه HTTP توسط تیم برنرز - لی در ۱۹۸۹ میلادی در سرن کلید خورد و در یک سند ساده رفتار کلاینت و سرور را با استفاده از اولین نسخه از پروتکل HTTP که نام نسخه ۰٫۹ بر آن نهاده شد توصیف نمود. [ ۲]
HTTP/3 آخرین نسخه از این پروتکل است که در ۲۰۲۲ میلادی منتشر شده و تا کنون در حدود %۲۵ از وبسایت های پیشگام در استانداردسازی به کار رفته است. HTTP/3 برای صفحات وب جهان واقعی تأخیر پایین تری داشته و اگر بر روی سرور فعال گردد سریع تر از HTTP/2 و حتی سریع تر از HTTP/1. 1 خواهد بود و در برخی از موارد سرعت آن سه برابر HTTP/1. 1 است ( که اغلب تنها نسخه فعال است ) . [ ۳] یکی از دلایل آن این است که دیگر همچون استانداردهای قدیمی تر در این استاندارد از TCP ( از TCP/IP ) استفاده نشده.
اولین نسخه از پروتکل HTTP خیلی زود به نسخه های پیشرفته تری تکامل یافت که نقش اولین پیش نویس برای نسخهٔ ۱٫۰ که در آیندهٔ دور ایجاد شد را داشت. [ ۴]
توسعه اولین درخواست توضیحات ( RFCهای ) HTTP چند سال بعد شروع شد که تلاشی هماهنگ از سوی کارگروه مهندسی اینترنت ( IETF ) و ائتلاف وب جهان گستر ( W3C ) بود که بعدها کارگروه به IETF منتقل شد.
HTTP/1 در ۱۹۹۶ میلادی به عنوان نسخه ۱٫۰ نهایی سازی و کاملاً مستندسازی شد. [ ۵] این پروتکل در ۱۹۹۷ میلادی به نسخه ۱٫۱ تکامل یافت و سپس مشخصات آن در ۱۹۹۹ و ۲۰۱۴ بروزرسانی شدند. [ ۶]
گونهٔ امن آن به نام HTTPS توسط بیش از %۷۹ وبسایت ها مورد استفاده واقع شده اند. [ ۷]
HTTP/2 تجلی کارآمدتری از معانی «روی سیم بودن» HTTP است که در ۲۰۱۵ میلادی منتشر شد و توسط بیش از %۴۶ درصد وبسایت ها استفاده شده[ ۸] و اکنون تقریباً توسط تمامی مرورگرها ( %۹۶ کاربران ) [ ۹] و اکثریت سرورهای وب روی امنیت لایه انتقال ( TLS ) با استفاده از پروتکل توسعه دهندهٔ «مذاکره پروتکل لایه کاربرد»[ معادل ۱] ( ALPN ) [ ۱۰] حمایت شده که در آن به TLS 1. 2 یا نسخه جدیدتر آن نیاز است. [ ۱۱] [ ۱۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوسعه HTTP توسط تیم برنرز - لی در ۱۹۸۹ میلادی در سرن کلید خورد و در یک سند ساده رفتار کلاینت و سرور را با استفاده از اولین نسخه از پروتکل HTTP که نام نسخه ۰٫۹ بر آن نهاده شد توصیف نمود. [ ۲]
HTTP/3 آخرین نسخه از این پروتکل است که در ۲۰۲۲ میلادی منتشر شده و تا کنون در حدود %۲۵ از وبسایت های پیشگام در استانداردسازی به کار رفته است. HTTP/3 برای صفحات وب جهان واقعی تأخیر پایین تری داشته و اگر بر روی سرور فعال گردد سریع تر از HTTP/2 و حتی سریع تر از HTTP/1. 1 خواهد بود و در برخی از موارد سرعت آن سه برابر HTTP/1. 1 است ( که اغلب تنها نسخه فعال است ) . [ ۳] یکی از دلایل آن این است که دیگر همچون استانداردهای قدیمی تر در این استاندارد از TCP ( از TCP/IP ) استفاده نشده.
اولین نسخه از پروتکل HTTP خیلی زود به نسخه های پیشرفته تری تکامل یافت که نقش اولین پیش نویس برای نسخهٔ ۱٫۰ که در آیندهٔ دور ایجاد شد را داشت. [ ۴]
توسعه اولین درخواست توضیحات ( RFCهای ) HTTP چند سال بعد شروع شد که تلاشی هماهنگ از سوی کارگروه مهندسی اینترنت ( IETF ) و ائتلاف وب جهان گستر ( W3C ) بود که بعدها کارگروه به IETF منتقل شد.
HTTP/1 در ۱۹۹۶ میلادی به عنوان نسخه ۱٫۰ نهایی سازی و کاملاً مستندسازی شد. [ ۵] این پروتکل در ۱۹۹۷ میلادی به نسخه ۱٫۱ تکامل یافت و سپس مشخصات آن در ۱۹۹۹ و ۲۰۱۴ بروزرسانی شدند. [ ۶]
گونهٔ امن آن به نام HTTPS توسط بیش از %۷۹ وبسایت ها مورد استفاده واقع شده اند. [ ۷]
HTTP/2 تجلی کارآمدتری از معانی «روی سیم بودن» HTTP است که در ۲۰۱۵ میلادی منتشر شد و توسط بیش از %۴۶ درصد وبسایت ها استفاده شده[ ۸] و اکنون تقریباً توسط تمامی مرورگرها ( %۹۶ کاربران ) [ ۹] و اکثریت سرورهای وب روی امنیت لایه انتقال ( TLS ) با استفاده از پروتکل توسعه دهندهٔ «مذاکره پروتکل لایه کاربرد»[ معادل ۱] ( ALPN ) [ ۱۰] حمایت شده که در آن به TLS 1. 2 یا نسخه جدیدتر آن نیاز است. [ ۱۱] [ ۱۲]
wiki: پروتکل انتقال ابرمتن