پروانهٔ کم تر جامع همگانی گنو ( به انگلیسی: GNU LGPL سرواژهٔ GNU Lesser General Public License ) ، یکی از پروانه های نرم افزارهای آزاد است[ ۱] که بنیاد نرم افزارهای آزاد آن را منتشر کرده است. این پروانه نوشته شده تا سازشی بین پروانهٔ سرسخت در کپی لفتِ پروانه همگانی گنو و پروانه های آسان گیری چون پروانهٔ بی اس دی و ام آی تی ایجاد کند. [ ۲] عموماً این پروانه را به نام ال جی پی ال که صورت خلاصه شدهٔ عبارت لسر جنرال پابلیک لایسنس است می خوانند.
این پروانه را نخستین بار ریچارد استالمن در سال ۱۹۹۱[ ۳] با همفکری حقوقی اِبِن موگلِن ( به انگلیسی: Eben Moglen ) نوشت. [ ۴] آخرین نسخهٔ پروانهٔ کم تر فراگیر همگانی گنو نسخهٔ ۳ است[ ۵] که در ۲۹ ژوئیه سال ۲۰۰۷ منتشر شده است. [ ۶]
پروانهٔ کم تر فراگیر همگانی گنو پروانه ای با کپی لفت ضعیف است[ ۷] بدین معنا که محدودیت کپی لفت را روی خود نرم افزار می گذارد، ولی نرم افزارهای دیگری که تنها به آن پیوند دارند مشمول این محدودیت نمی شوند. هرچند که محدودیت های دیگری روی این نرم افزارها باقی خواهد ماند. [ ۲] ( در حالی که در مجوزی مثل اجازهٔ پیوندزدن به پروژه هایی که از مجوزهای ضعیف تری استفاده می کنند داده نشده ) [ ۷]
پروانهٔ کم تر فراگیر همگانی گنو بیشتر برای کتابخانه های نرم افزاری به کار می رود، [ ۸] ولی برخی از نرم افزارهای مستقل نیز این مجوز را به کار می برند، [ ۹] که معروف ترین شان موزیلا فایرفاکس و اپن آفیس هستند.
بنیاد نرم افزارهای آزاد دو مجوز اصلی برای استفادهٔ در کتابخانه های نرم افزاری ارائه کرده است، یکی پروانهٔ جامع همگانی گنو و دیگری پروانهٔ کم تر جامع همگانی گنو. بزرگترین تفاوت این دو این است که می توان از کتابخانه ال جی پی ال در نرم افزارهای مالکیتی نیز استفاده کرد اما اگر کتابخانه تحت پروانه همگانی گنو باشد تنها می توان در نرم افزارهای آزاد از آن بهره جست. اینکه از کدام مجوز برای یک کتابخانهٔ مشخص استفاده شود، به راهبردی که توسعه دهندگان برمی گزینند و به جزئیات شرایط موجود بستگی دارد. بنیاد نرم افزارهای آزاد مدعی است که استفاده از پروانه همگانی گنو به جای ال جی پی ال باعث برتری دادن به برنامه نویسان نرم افزارهای آزاد می شود زیرا کتابخانه های حاصل از این کار تنها برای نرم افزارهای آزاد قابل استفاده خواهند بود و این می تواند نقطهٔ جبرانی برای برتری پول ساز بودن نرم افزارهای مالکیتی باشد. با این وجود بنیاد اظهار می کند که در شرایط خاص ال جی پی ال می تواند بهترین گزینه باشد، برای نمونه در شرایطی که کتابخانه های جایگزینی برای کتابخانهٔ مورد نظر وجود داشته باشند، آنگاه استفاده از پروانه همگانی گنو سودی برای گسترش نرم افزارهای آزاد نخواهد داشت زیرا توسعه دهندهٔ نرم افزار مالکیتی می تواند به استفاده از کتابخانه های جایگزین روی آورد و به همین علت بوده است که کتابخانه گنو سی با مجوز ال جی پی ال ارائه شده. در مقابل بنیاد توسعه دهندگان را تشویق می کند که کتابخانه هایی که دارای نقطهٔ قوت خاصی هستند را با پروانه همگانی گنو منتشر کنند و نه ال جی پی ال و برای به دست آوردن محبوبیت بیشتر هدف بزرگتر ( گسترش نرم افزارهای آزاد ) را فراموش نکنند چراکه معتقد است این کار می تواند موجب افزایش محبوبیت کلی جنبش نرم افزار آزاد شود و شانس رقابت آن را با نرم افزارهای مالکیتی بالا ببرد. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پروانه را نخستین بار ریچارد استالمن در سال ۱۹۹۱[ ۳] با همفکری حقوقی اِبِن موگلِن ( به انگلیسی: Eben Moglen ) نوشت. [ ۴] آخرین نسخهٔ پروانهٔ کم تر فراگیر همگانی گنو نسخهٔ ۳ است[ ۵] که در ۲۹ ژوئیه سال ۲۰۰۷ منتشر شده است. [ ۶]
پروانهٔ کم تر فراگیر همگانی گنو پروانه ای با کپی لفت ضعیف است[ ۷] بدین معنا که محدودیت کپی لفت را روی خود نرم افزار می گذارد، ولی نرم افزارهای دیگری که تنها به آن پیوند دارند مشمول این محدودیت نمی شوند. هرچند که محدودیت های دیگری روی این نرم افزارها باقی خواهد ماند. [ ۲] ( در حالی که در مجوزی مثل اجازهٔ پیوندزدن به پروژه هایی که از مجوزهای ضعیف تری استفاده می کنند داده نشده ) [ ۷]
پروانهٔ کم تر فراگیر همگانی گنو بیشتر برای کتابخانه های نرم افزاری به کار می رود، [ ۸] ولی برخی از نرم افزارهای مستقل نیز این مجوز را به کار می برند، [ ۹] که معروف ترین شان موزیلا فایرفاکس و اپن آفیس هستند.
بنیاد نرم افزارهای آزاد دو مجوز اصلی برای استفادهٔ در کتابخانه های نرم افزاری ارائه کرده است، یکی پروانهٔ جامع همگانی گنو و دیگری پروانهٔ کم تر جامع همگانی گنو. بزرگترین تفاوت این دو این است که می توان از کتابخانه ال جی پی ال در نرم افزارهای مالکیتی نیز استفاده کرد اما اگر کتابخانه تحت پروانه همگانی گنو باشد تنها می توان در نرم افزارهای آزاد از آن بهره جست. اینکه از کدام مجوز برای یک کتابخانهٔ مشخص استفاده شود، به راهبردی که توسعه دهندگان برمی گزینند و به جزئیات شرایط موجود بستگی دارد. بنیاد نرم افزارهای آزاد مدعی است که استفاده از پروانه همگانی گنو به جای ال جی پی ال باعث برتری دادن به برنامه نویسان نرم افزارهای آزاد می شود زیرا کتابخانه های حاصل از این کار تنها برای نرم افزارهای آزاد قابل استفاده خواهند بود و این می تواند نقطهٔ جبرانی برای برتری پول ساز بودن نرم افزارهای مالکیتی باشد. با این وجود بنیاد اظهار می کند که در شرایط خاص ال جی پی ال می تواند بهترین گزینه باشد، برای نمونه در شرایطی که کتابخانه های جایگزینی برای کتابخانهٔ مورد نظر وجود داشته باشند، آنگاه استفاده از پروانه همگانی گنو سودی برای گسترش نرم افزارهای آزاد نخواهد داشت زیرا توسعه دهندهٔ نرم افزار مالکیتی می تواند به استفاده از کتابخانه های جایگزین روی آورد و به همین علت بوده است که کتابخانه گنو سی با مجوز ال جی پی ال ارائه شده. در مقابل بنیاد توسعه دهندگان را تشویق می کند که کتابخانه هایی که دارای نقطهٔ قوت خاصی هستند را با پروانه همگانی گنو منتشر کنند و نه ال جی پی ال و برای به دست آوردن محبوبیت بیشتر هدف بزرگتر ( گسترش نرم افزارهای آزاد ) را فراموش نکنند چراکه معتقد است این کار می تواند موجب افزایش محبوبیت کلی جنبش نرم افزار آزاد شود و شانس رقابت آن را با نرم افزارهای مالکیتی بالا ببرد. [ ۱۰]
