پرهیز از برخورد سیارک

پرهیز از برخورد سیارک ( به انگلیسی: Asteroid impact avoidance ) در بردارنده روش هایی است که با بکارگیری آنها اجسام نزدیک زمین که در مسیری حرکت می کنند که امکان برخورد با زمین را دارند، می توانند منحرف شوند و بدین روش از رویدادهای برخوردی ویرانگر جلوگیری شود. برخورد یک سیارک بزرگ یا دیگر اجسام نزدیک زمین می تواند بسته به محل برخورد، سونامی های بزرگ یا طوفان های آتشین یا زمستان برخوردی ایجاد کند.
برخوردی که ۶۶ میلیون سال پیش میان زمین و یک جسم ۱۰ کیلومتری رخ داد گمان می رود که باعث ایجاد دهانه چیکشلوب و رویداد انقراض کرتاسه - پالئوژن شده باشد در بسیاری از جوامع علمی به عنوان علت انقراض بیشتر دایناسورها تلقی می شود.
اگرچه امکان یک برخورد بزرگ در آینده نزدیک بسیار پایین است، تقریباً محتمل است که یک برخورد سرانجام رخ خواهد داد مگر آنکه اقدامات پدافندی صورت بگیرد. رخدادهای نجومی همچون برخورد دنباله دار شومیکر - لوی ۹ به مشتری یا برخورد شهاب سنگ چلیابینسک به روسیه، نگاه ها را به سوی تهدیدات این چنینی برگرداند.
در سال ۲۰۱۶ یک دانشمند ناسا هشدار داد که زمین آماده چنین رویدادی نیست. [ ۱] در آوریل ۲۰۱۸، بنیاد بی ۶۱۲ گزارش داد «این بنیاد ۱۰۰ درصد مطمئن است که ما یک برخورد ویرانگر خواهیم داشت ولی ما ۱۰۰ درصد مطمئن نیستیم که چه زمانی. »[ ۲] همچنین در سال ۲۰۱۸، استیون هاوکینگ در کتاب پایانی خود، پاسخ های کوتاه به پرسش های بزرگ، برخورد یک سیارک به زمین را بزرگترین تهدید برای زمین دانست. [ ۳] چندین راه برای پرهیز از برخورد سیارک ها معرفی شده اند. [ ۴] با این حال، در مارس ۲۰۱۹ دانشمندان گزارش دادند که نابود کردن سیارک ها بسیار دشوارتر از آن است که پیشتر پنداشته می شد. افزون بر این، یک سیارک ممکن است پس از آشفته شدن به علت گرانش دوباره سرهم شود. در سال ۲۰۲۱ ستاره شناسان ناسا گزارش دادند که ۵ تا ۱۰ سال زمان برای پرهیز از یک برخورد شبیه سازی شده، نیاز است. [ ۵]