پرنده بی پرواز

پرندگان بی پرواز گروهی از پرندگان هستند که توانایی پرواز را در مسیر تکامل از دست داده اند. اکنون ۴۰ گونه از این پرندگان باقی مانده اند که شترمرغ، شترمرغ استرالیایی، کسواری، ریا، کیوی و پنگوئن از معروفترین آنها هستند. تمام آنها اجدادی پروازگر داشته اند اما به دلایل مختلف این قابلیت را در طول زمان از دست داده اند. مهمترین دلیل نبود شکارچیان طبیعی بوده است. بیشتر پرندگان بدون پرواز در جزایری بدون پستانداران شکارچی زندگی می کنند و در نتیجه نیازی به حفظ قابلیت پرواز - که انرژی زیادی طلب می کند - نداشته اند. شترمرغ یک مورد استثنایی است که در کنار انبوه شکارچیان طبیعی زندگی می کند و به نظر می رسد اندازهٔ بزرگ، پاهای نیرومند و سرعت بالا او را قادر کرده تا از پرواز بی نیاز شود. [ ۱]
بسیاری از پرندگان اهلی مثل مرغ خانگی و اردک و غاز هم توانایی پرواز را تا حد زیادی از دست داده اند اما نوع وحشی آنها قادر به پرواز است و آنها هم از نظر ساختار بدنی همچنان قابلیت پرواز دارند.
بسیاری از پرندگان بدون پرواز با ورود انسان به جزایر منقرض شدند. شکار این پرنده ها و تخم هایشان توسط انسان و حیواناتی که توسط انسان به این جزایر وارد می شدند ( همچون موش ها، گربه ها، سگ ها و خوک ) باعث انقراض این حیوانات شد که روشی برای دفاع از خود در مقابل چنین شکارچیانی نداشتند.
پرندگان بی پرواز به طور کلی بسیار بزرگتر و سنگینتر از پرندگان دیگر هستند. شترمرغ هم اکنون با اختلاف زیاد بزرگترین پرنده دنیاست که وزن آن تا ۱۵۶ کیلوگرم می رسد اما موآی نیوزیلندی و بوقلمون ماداگاسکاری که توسط انسان منقرض شدند بزرگتر از شترمرغ بودند.
نیوزیلند بیش از هر کشور دیگری انواع پرندگان بدون پرواز را در خود جای داده است. چراکه نیوزیلند با وجود وسعت زیادی که دارد فاقد هر نوع پستانداری ( به جز سه نوع خفاش ) بود و پرندگان شکاری تنها دشمن طبیعی آنان محسوب می شدند. این وضعیت به پرندگان نیوزیلندی اجازه می داد تا روی زمین زندگی کرده و نقشی را در اکوسیستم بر عهده بگیرند که در نقاط دیگر دنیا بر عهده پستانداران است. هرچند اکثر این پرندگان با ورود انسان منقرض شدند اما هنوز هم تعدادی از آنها همچون کیوی، کاکاپو، تاکاهی و وکا باقی مانده اند.