پردنیزون ( به انگلیسی: Prednisone ) یک داروی گلوکوکورتیکوئیدی است که بیشتر برای سرکوب سیستم ایمنی و کاهش التهاب در شرایطی مانند آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه ( COPD ) و بیماری های روماتیسمی استفاده می شود. [ ۲] همچنین برای درمان هایپرکلسمی به دلیل سرطان و نارسایی غده فوق کلیوی همراه با سایر استروئیدها استفاده می شود. [ ۲] این دارو به شکل خوراکی مصرف می شود. [ ۲]
عوارض جانبی رایج با استفاده طولانی مدت شامل آب مروارید، تحلیل استخوان، کبودی آسان، ضعف عضلانی و برفک است. [ ۲] سایر عوارض جانبی کوتاه مدت شامل افسردگی شدید یا افکار خودکشی، افزایش وزن، تورم، افزایش قند خون، افزایش خطر عفونت و روان پریشی است. [ ۳] [ ۲] به طور کلی در بارداری بی خطر در نظر گرفته می شود و به نظر می رسد دوزهای پایین آن در دوران شیردهی بی خطر است. [ ۴] پس از استفاده طولانی مدت، پردنیزون باید به تدریج قطع شود. [ ۲]
پردنیزون یک پیش داروی است و قبل از فعال شدن باید توسط کبد به پردنیزولون تبدیل شود. [ ۵] [ ۶] پردنیزولون سپس به گیرنده های گلوکوکورتیکوئید متصل می شود و آنها را فعال می کند و باعث ایجاد تغییراتی در بیان ژن می شود. [ ۷]
پردنیزون در سال ۱۹۵۴ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۵۵ برای استفاده پزشکی در ایالات متحده تأیید شد. [ ۸] [ ۹] این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. [ ۱۰] این دارو به عنوان یک داروی ژنریک در دسترس است. [ ۲] در سال ۲۰۱۹، با بیش از ۲۲ میلیون نسخه، بیست و هفتمین داروی رایج تجویز شده در ایالات متحده بود. [ ۱۱] [ ۱۲]

این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعوارض جانبی رایج با استفاده طولانی مدت شامل آب مروارید، تحلیل استخوان، کبودی آسان، ضعف عضلانی و برفک است. [ ۲] سایر عوارض جانبی کوتاه مدت شامل افسردگی شدید یا افکار خودکشی، افزایش وزن، تورم، افزایش قند خون، افزایش خطر عفونت و روان پریشی است. [ ۳] [ ۲] به طور کلی در بارداری بی خطر در نظر گرفته می شود و به نظر می رسد دوزهای پایین آن در دوران شیردهی بی خطر است. [ ۴] پس از استفاده طولانی مدت، پردنیزون باید به تدریج قطع شود. [ ۲]
پردنیزون یک پیش داروی است و قبل از فعال شدن باید توسط کبد به پردنیزولون تبدیل شود. [ ۵] [ ۶] پردنیزولون سپس به گیرنده های گلوکوکورتیکوئید متصل می شود و آنها را فعال می کند و باعث ایجاد تغییراتی در بیان ژن می شود. [ ۷]
پردنیزون در سال ۱۹۵۴ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۵۵ برای استفاده پزشکی در ایالات متحده تأیید شد. [ ۸] [ ۹] این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. [ ۱۰] این دارو به عنوان یک داروی ژنریک در دسترس است. [ ۲] در سال ۲۰۱۹، با بیش از ۲۲ میلیون نسخه، بیست و هفتمین داروی رایج تجویز شده در ایالات متحده بود. [ ۱۱] [ ۱۲]


wiki: پردنیزون