پراکندگی آزاد بهینه. در بوم شناسی، پراکندگی آزاد بهینه ( به انگلیسی: Ideal free distribution ( IFD ) ) ، روشی نظری است که در آن افراد یک جمعیت، خود را بین چندین بخش از منابع در محیط خود پراکنده می کنند تا رقابت منابع را به حداقل برسانند و برازش اندام را به حداکثر برسانند. [ ۱] [ ۲] این تئوری بیان می کند که تعداد جانورانی که در تکه های مختلف جمع می شوند، متناسب با مقدار منابع موجود در هر کدام است. برای مثال، اگر لکه الف دو برابر لکه ب دارای منابع باشد، تعداد افراد در لکه الف دو برابر بیشتر از لکه ب خواهد بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: پراکندگی آزاد بهینه