پرگهر

/porgohar/

لغت نامه دهخدا

پرگهر. [ پ ُ گ ُ هََ ] ( ص مرکب ) پرگوهر. || صاحب گوهری نیک. صاحب اصلی بزرگ :
سپهبد چنین گفت با بخردان
که ای نامور پرگهر موبدان.

فردوسی.

هر آن عشق یوسف که زین پیشتر
بد اندر دل آن بت پرهنر
سبک جملگی جمع شد سربسر
میان دل یوسف پرگهر.

شمسی ( یوسف و زلیخا ).

۱. پرگوهر، پرجواهر.
۲. [مجاز] آن که اصل ونسب عالی دارد.

پرگهر

پر مروارید، پرازجواهر

ارزشمند

پرمهر

معنی پر از جواهر و طلا و زر

پر از جواهر و طلا و زر

جواهرات ز یاد داخل کشور.

جواهرات فراوان

پر گهر=جواهر فراوان_جواهر بسیار_جواهر زیاد_پرجواهر_
پربار_چیز های باارزش فراوان.

پر بار

پرازطلا

پر جواهر

جواهر زیاد

پر مروارید

پر جواهر

پراز جواهر

پر مروارید

مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٧)