پَر یکی از انواع روییدنی های
برون پوست ( اگزودرم ) است که بر پوست بدن روی دایناسورها، هم پرندگان ( پرنده ) و هم برخی غیر پرندگان ( غیر پرنده ) و احتمالاً دیگر شاهخزنده ریختان تشکیل می دهند. آن ها از جمله ویژگی هایی هستند که پرندگان موجود را از سایر گروه های زنده متمایز می کند.
پَرها در واقع پولک های تغییر شکل یافته ای هستند که منشأ پولک خزندگان است. آن ها پیچیده ترین ساختارهای پوششی موجود در مهره داران و نمونه ای برتر از یک نوآوری پیچیده تکاملی در نظر گرفته می شوند. فرق اساسی پرندگان با سایر جانوران وجود پَر روی پوست می باشد. پَر، ساقهٔ میانی تو خالی دارد که کُرک های ظریفی بر آن می رویند. پرها در
فولیکول های ریز در روپوست یا لایه بیرونی پوست تشکیل می شوند که پروتئین های
کراتین را تولید می کنند. بتا کراتین های موجود در پر، نوک و پنجه ها - و پنجه ها، پولک ها و پوسته بیرونی خزندگان - از رشته های پروتئینی تشکیل شده اند که با
پیوند هیدروژنی به صفحه بتای پلیسه دار می پیوندند که سپس توسط پل های دی سولفیدی به ساختارهایی حتی سخت تر مانند α - کراتینهای مو، شاخ و سم
پستانداران تبدیل می شوند. سیگنال های دقیقی که باعث رشد پرها بر روی پوست می شوند مشخص نیست، اما آشکار شده است که فاکتور رونویسی cDermo - 1 باعث رشد پرها روی پوست و پولک های روی پا می شود.
آنها برای پرواز،
عایق حرارتی و ضدآب کمک می کنند. علاوه بر این،
رنگ برای ارتباط و دیدگریزی کمک می کند. پرشناسی ( یا دانش پر ) نام علمی است که به مطالعه پرها می پردازد. این پَرها غشای محافظی را برای بدن و پوست به وجود می آورند و بدن را از سرما و گرما و صدمه محفوظ نگه می دارند. از روی شفافی یا کِدِر بودن پَرها به آسانی می توان به
سلامت پرندگان پی برد. معمولاً بین وزن بدن و تعداد پَرها نیز نسبت مستقیمی وجود دارد. همچنین از نظر اندازه، نسبتی بین اندازه پَر و اندازه بدن دیده می شود.
پوست و پَرهای بدن پرندگان به منزله محافظی در برابر عوارض و عوامل خارجی به شمار می رود. پوست بدن در پرندگان نازک و ظریف است و پَرها بر روی آن قرار گرفته است. پوست پرندگان عاری از هرگونه غده ( عرقی یا چربی ) می باشد و فقط در پوست ناحیه دم مقداری غده وجود دارد که به آن غدد چربی گویند و پرنده به کمک ترشحات آن پرهای خود را جلا می دهد تا طراوت خود را حفظ کنند.
پرها چندین کاربرد بهره برداری، فرهنگی و مذهبی دارند. پرها هم نرم هستند و هم در برای دام انداختن گرما عالی هستند؛ بنابراین، گاهی از آن ها در ملافه های درجه یک، به ویژه بالش، پتو و تشک استفاده می شود. آن ها همچنین به عنوان پُرکننده برای لباس های زمستانی و رختخواب در فضای بازمانند کتهای لحافی و کیسه خواب استفاده می شوند. غازها و
اردک خال دار دارای پوشش زیربنایی بزرگی هستند، توانایی انبساط از حالت فشرده و نیز از حالت روی هم برای دام انداختن مقدار زیادی هوا را دارند. از پرهای پرندگان بزرگ ( اغلب غازها ) برای ساختن قلم پر استفاده می شود. از لحاظ تاریخی، شکار پرندگان برای پرهای زینتی برخی از گونه ها را در معرض خطر قرار داده و به انقراض گونه های دیگر کمک کرده است. امروزه پرهای به کار رفته در مد و لباس های نظامی از پسماند مرغداری از جمله مرغ، غاز، بوقلمون،
قرقاول و
شترمرغ به دست می آید. این پرها رنگ شده و دستکاری می شوند تا ظاهرشان بهتر شود، زیرا پرهای ماکیان در مقایسه با پرهای پرندگان وحشی به طور طبیعی اغلب از نظر ظاهری کدر هستند.
پر (مدل مو). پر ( انگلیسی: Feathered hair ) یا فارا نوعی مدل مو است که در دهۀ ۱۹۷۰ میلادی تا اوایل دهۀ ۸۰ رایج بود. این مدل مو برای موهای لخت طراحی شده بود و به شکل لایه لایه کوتاه می شد. این مدل مو به طرفین یا بالا شانه می شد و حالتی شبیه پر پرندگان به خود می گرفت.
این مدل مو در اوایل دهۀ ۱۹۷۰ به اوج محبوبیت خود رسید و افراد سرشناس بسیاری، از جمله دوروتی همیل،
راب لو و جان تراوالتا از آن استفاده می کرد، اما این مدل مو بیشتر با نام
فارا فاست معروف شده است.