پدرو کالدرون

پدرو کالدرون د لا بارکا ی باردا گونزالز د هنائو روئیز د بلاسکو ی ریانو ( به اسپانیایی: Pedro Calderón de la Barca y Barreda González de Henao Ruiz de Blasco y Riaño ) معروف به پدرو کالدرون د لا بارکا ( زادهٔ ۱۷ ژانویه ۱۶۰۰  در مادرید  –   درگذشتهٔ ۲۵ مه ۱۶۸۱  در مادرید ) نمایشنامه نویس و شاعر عصر طلایی اسپانیولی بود. در دوره هایی خاص از زندگیش نیز سرباز و کشیش کاتولیک رومی بوده است. او زمانی زاده شد که تئاتر عصر طلایی اسپانیولی توسط لوپه د وگا تعریف شده بود، کالدرون آن را بیشتر توسعه بخشید، آثار او به عنوان نقطهٔ اوج تئاتر باروک اسپانیایی شناخته می شود. به این ترتیب، او به عنوان یکی از مهمترین دراماتیست های اسپانیا و یکی از بهترین نمایشنامه نویسان ادبیات جهانی شناخته شده است. [ ۱]
کالدرون در مادرید زاده شد. مادر او که قرار معلوم، از تبار هلندی - بلژیکی ( فلاندری ) بود، در سال ۱۶۱۰ درگذشت؛ پدرش، یک فیدالگوی کانتابریاییتبار، منشی وزارت خزانه داری بود، در سال ۱۶۱۵ درگذشت. قرار بود که کالدرون به منظور تحصیل دروس دینی در مدرسهٔ یسوعی ها، کولگیو امپریال، در مادرید تحصیل کند؛ اما در عوض، او به دانشگاه سالامانکا رفت و حقوق خواند.
در جوانی و پیش از رسیدن به شهرت به خاطر انتقاد از کلیسا در یکی از نوشته هایش به زندان محکوم شد. [ ۲] بین سال های ۱۶۲۰ و ۱۶۲۲ کالدرون در چندین مسابقهٔ شعر به افتخار سنت ایزیدور در مادرید برنده شد. اولین اثر کالدرون به عنوان نمایشنامه نویس نمایشنامهٔ «عشق، احترام و قدرت» ( به اسپانیایی: Amor, honor y poder ) بود، که در ۲۹ ژوئن ۱۶۲۳ در رویال پالاس اجرا شد. این نمایشنامه با دو نمایشنامهٔ دیگر در آن سال دنبال شد: «جنگل گیج» ( به اسپانیایی: La selva confusa ) و «مکابیان» ( به اسپانیایی: Los Macabeos ) . در طول دو دههٔ بعد، کالدرون بیش از ۷۰ نمایشنامه نوشت، که اکثر آن ها درام های دنیوی ای بودند که برای تئاتر تجاری نوشته شده بودند.
به گفتهٔ «ورا تاسیس»، یکی از زندگی نامه نویسان وی، کالدرون بین سال های ۱۶۲۵ و ۱۶۳۵ در ارتش اسپانیا در ایتالیا و فلاندر خدمت می کرد؛ اما اسناد رسمی متعددی وجود دارد که نقض این مطلب را نشان می دهند؛ بر اساس این اسناد کالدرون در طول این سال ها در مادرید اقامت داشته است. در اوایل سال ۱۶۲۹ یکی از برادران او توسط یک بازیگر که در محراب یک صومعه بود چاقو خورد؛ کالدرون، به همراه دیگر برادرش و چند پاسبان، برای بازداشت مجرم در صومعه را شکست ( که اتفاقاً یکی از راهبه های این صومعه دختر همکار نمایشنامه نویسش، لوپه د وگا بود ) . واعظ مشهور آن روزگار، هورتنزیو فلیکس پاراویسیو ( به اسپانیایی: Hortensio Félix Paravicino ) ، این اقدام کالدرون را در خطبهٔ موعظه در حضور فیلیپ چهارم تقبیح کرد؛ کالدرون با معرفی «شاهزادهٔ دائمی» ( به اسپانیایی: El príncipe constante ) به او پاسخ داد، که اشاره ای است تمسخرآمیز خطابهٔ شیوای پاواریسیو. کالدرون به سه روز بازداشت خانگی مجازات شده و مجبور به حذف سطور توهین آمیز از متن این نمایش نامه گشت.