[ویکی فقه] پدر اسماعیل (قرآن). در آیات قرآن اشاره شده است که حضرت اسماعیل علیه السلام فرزند حضرت ابراهیم علیه السلام است.
ابراهیم علیه السلام، پدر اسماعیل علیه السلام می باشد:واذ قال ابرهیم رب اجعل هـذا البلد ءامنا واجنبنی وبنی ان نعبد الاصنام• الحمد لله الذی وهب لی علی الکبر اسمـعیل واسحـق ان ربی لسمیع الدعآء.(به یاد آورید) زمانی را که ابراهیم گفت: «پروردگارا! این شهر (مکه) را شهر امنی قرار ده! و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور نگاه دار! حمد خدای را که در پیری، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید مسلما پروردگار من، شنونده (و اجابت کننده) دعاست. این جمله به منزله جمله معترضه است که در وسط دعای آن جناب قرار گرفته است. و باعث گفتن آن در وسط دعا این بوده که در ضمن خواسته هایش ناگهان به یاد عظمت نعمتی که خدا به وی ارزانی داشته افتاده که بعد از آنکه همه اسباب عادی فرزنددار شدنش را منتفی نموده بود دو فرزند صالح چون اسماعیل و اسحاق به وی داده. و اگر چنین عنایتی به وی فرمود بخاطر استجابت دعایش بود. ابراهیم علیه السّلام در بین دعایش وقتی به یاد این نعمت می افتد ناگهان رشته دعا را رها نموده به شکر خدا می پردازد و خدای را بر استجابت دعایش ثنا می گوید.
بشارت اسماعیل به ابراهیم
فبشرنـه بغلـم حلیم• فلما بلغ معه السعی قال یـبنی انی اری فی المنام انی اذبحک فانظر ماذا تری قال یـابت افعل ما تؤمر ستجدنی ان شاء الله من الصبرین.ما او (ابراهیم) را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم! هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!» در احتمالی مراد از «غلام» در «فبشرناه بغلـم حلیم» اسحاق علیه السّلام است و در احتمالی اسماعیل علیه السلام... هر دو قول از ائمه علیهم السّلام مروی است هر چند اظهر اسماعیل علیه السّلام است.
← دیدگاه آیت الله مکارم شیرازی
۱. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۵.
...
ابراهیم علیه السلام، پدر اسماعیل علیه السلام می باشد:واذ قال ابرهیم رب اجعل هـذا البلد ءامنا واجنبنی وبنی ان نعبد الاصنام• الحمد لله الذی وهب لی علی الکبر اسمـعیل واسحـق ان ربی لسمیع الدعآء.(به یاد آورید) زمانی را که ابراهیم گفت: «پروردگارا! این شهر (مکه) را شهر امنی قرار ده! و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور نگاه دار! حمد خدای را که در پیری، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید مسلما پروردگار من، شنونده (و اجابت کننده) دعاست. این جمله به منزله جمله معترضه است که در وسط دعای آن جناب قرار گرفته است. و باعث گفتن آن در وسط دعا این بوده که در ضمن خواسته هایش ناگهان به یاد عظمت نعمتی که خدا به وی ارزانی داشته افتاده که بعد از آنکه همه اسباب عادی فرزنددار شدنش را منتفی نموده بود دو فرزند صالح چون اسماعیل و اسحاق به وی داده. و اگر چنین عنایتی به وی فرمود بخاطر استجابت دعایش بود. ابراهیم علیه السّلام در بین دعایش وقتی به یاد این نعمت می افتد ناگهان رشته دعا را رها نموده به شکر خدا می پردازد و خدای را بر استجابت دعایش ثنا می گوید.
بشارت اسماعیل به ابراهیم
فبشرنـه بغلـم حلیم• فلما بلغ معه السعی قال یـبنی انی اری فی المنام انی اذبحک فانظر ماذا تری قال یـابت افعل ما تؤمر ستجدنی ان شاء الله من الصبرین.ما او (ابراهیم) را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم! هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!» در احتمالی مراد از «غلام» در «فبشرناه بغلـم حلیم» اسحاق علیه السّلام است و در احتمالی اسماعیل علیه السلام... هر دو قول از ائمه علیهم السّلام مروی است هر چند اظهر اسماعیل علیه السّلام است.
← دیدگاه آیت الله مکارم شیرازی
۱. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۵.
...
wikifeqh: پدر_اسماعیل_(قرآن)