پتیاره را کتک بزن

«پتیاره را کتک بزن» ( به انگلیسی: Smack My Bitch Up ) یا «مَنو بساز»[ پانویس ۱] ترانه ای از گروه رِیو پرادیجی و سومین تک آهنگ از آلبوم بهترین چیزها است که در سال ۱۹۹۷ منتشر شد. «پتیاره را کتک بزن» در نظرسنجی سال ۲۰۱۳ مجلهٔ میکس مَگ از مخاطبانش به عنوان سومین ترانهٔ برتر رقص همهٔ زمان ها معرفی شد. [ ۳]
این ترانه به دلیل عنوان زن ستیزانه و موزیک ویدئویی که در آن صحنه هایی از خشونت و سکس پس از مصرف افراطی مواد مخدر و نوشیدنی های الکلی نشان داده می شود در زمان انشارش بسیار جنجال برانگیز شد. دو خط تکرارشوندهٔ «Change my pitch up / Smack my bitch up» که از آهنگ «Give the Drummer Some» اولترامگنتیک ام سیز نمونه برداری شده اند تنها کلماتی هستند که در ترانه شنیده می شوند. در سال ۲۰۱۰ و در یک نظر سنجی که توسط انجمن پی آراِس انجام شد، «پتیاره را کتک بزن» بعنوان «بحث برانگیزترین ترانهٔ همهٔ زمان ها» انتخاب شد. [ ۴]
در ترانه یک قسمت آوازی ( تحریر مستقل از شعر ) هم وجود دارد که شهین بدر آن را اجرا کرده و برگرفته از قطعه ای به نام «نانا» از شیلا چاندارا است. [ ۵] [ ۶]
موزیک ویدئوی «پتیاره را کتک بزن» را یوناس اوکرلوند سوئدی ساخته است. این ویدئو یک شب خوش گذرانی در شهر را با نشان دادن صحنه هایی از مست کردن و رانندگی، استفاده از کوکائین، خشونت، استفراغ، تخریب، تعرض، برهنگی و آمیزش جنسی به تصویر می کشد. [ ۷] ویدئوی «پتیاره را کتک بزن» که از دید اول شخص فیلم برداری شده پایانی غافلگیرکننده دارد؛ زمانی که در انتها شخصیت اصلی در آینه نشان داده می شود بیننده متوجه می شود که او یک زن است. [ ۸] [ ۷]
اوکرلوند پیش از آن چند کار در سوئد انجام داده بود و پیشنهاد ساخت ویدئو برای گروهی مثل پرادیجی برایش یک موقعیت ویژه به شمار می آمد. ابتدا ایده ای نداشت تا این که شبی در کپنهاگ با یکی از دوستانش برای گشت و گذار بیرون رفتند. زمانی که اوکرلوند در اتاق هتل شان به هوش آمد چیزی از اتفاقات شب گذشته یادش نمی آمد و دوستش به او توضیح داد که آن ها کارهای مختلفی انجام داده اند از جمله رفتن به یک استریپ کلاب. پس از آن بود که او تصمیم گرفت ویدئوی «پتیاره را کتک بزن» را بر مبنای تجربهٔ آن شب بسازد. [ ۹]
اوکرلوند که از سوی مدیر گروه پرادیجی تحت فشار بود تا کار را سریع تر تمام کند، در زمانی کوتاه نسخهٔ اولیهٔ ویدئو را روی یک نوار وی اِچ اِس برایشان ارسال کرد اما در یک فَکس به او اعلام شد که «آن ها ویدئو را نپسندیده اند و دیگر روی آن کار نکند». با این حال چون ایدهٔ ویدئو را دوست داشت، کار روی آن را ادامه داد و نسخهٔ نهایی را به همراه یادداشتی برای لیام هاولت ( شخص اول پرادیجی ) فرستاد. حدود یک ماه بعد هاولت با اوکرلوند تماس گرفت و اعلام کرد که آن ها ویدئو را پسندیده اند و یک روز بعد پرادیجی افتتاحیهٔ یک فستیوال موسیقی را با نمایش آن ویدئو برگزار کردند. [ ۹] به گفتهٔ هاولت هنگامی که ایستگاه های رادیویی متعدد ترانه را تحریم کردند، اعضای گروه که چیز زیادی برای از دست دادن نداشتند تصمیم گرفتند که نسخهٔ کامل و بدون سانسور ویدئو را پخش کنند. [ ۱۰]