نوشیدنی های الکلی یا مشروبات الکلی نوشیدنی هایی هستند که حاوی مقدار قابل توجهی اتانول ( به صورت غیررسمی الکل ) هستند، که عوارض آن در دوزهای پایین شامل سرخوشی، کاهش اضطراب و خوش مشربی و در دوزهای بالا شامل مستی، بهت و ناهشیاری است. استفادهٔ طولانی مدت و سوءمصرف الکل می تواند منجر به وابستگی جسمی و الکلیسم شود.
نوشیدن الکل نقش اجتماعی مهمی را در بسیاری از فرهنگ ها ایفا می کند. بیشتر کشورها قوانینی برای تنظیم تولید، فروش و مصرف آن ها دارند. [ ۱] با این حال، نوشیدنی های الکلی در اکثر نقاط جهان قانونی است. فروش صنعت نوشیدنی های الکلی در جهان ۱۵۰۰میلیارد دلار بوده است[ ۲]
این نوشیدنی ها به سه گروه اصلیِ آبجوها، شراب ها و نوشیدنی های تقطیری تقسیم می شوند. آبجو همان ماءالشعیر هست که ۵ درصد الکل دارد. شراب نوعی نوشیدنی هست که از انگور سفید یا قرمز گرفته می شود و بسته به نوع انگور، رنگ شراب قرمز یا سفید می شود. مشروب دارای ۱۱ درصد الکل می باشد. نوشیدنی های تقطیری همان عرق هستند که دارای الکل بالای ۴۰ درصد هستند.
مشروبات الکلی که با تخمیر جو به دست می آید آبجو محسوب می شوند، آنهایی که از تخمیر انگور به دست می آیند، شراب و آنهایی که با تخمیر غلات و میوه ها و سپس تقطیر آن ها به منظور بالا بردن درصد الکل درست می شوند، مشروباتی مانند ویسکی و ودکا هستند. اما این تعاریف شامل بسیاری از مشروبات الکلی نمی شوند. سازمان بهداشت جهانی مثلاً «سیدر» که از تخمیر سیب و گلابی درست می شود یا «ساکی» که با تقطیر برنج به دست می آید را در زمره «دیگر» مشروبات الکلی طبقه بندی کرده است. همچنین شراب های غنی شده مانند پورت که با روش تخمیر دوگانه تقویت می شوند نیز در بین مشروبات «دیگر» طبقه بندی کرده است. [ ۳]
بعد از انقلاب اسلامی ایران، تولید و مصرف نوشیدنی های الکلی غیرقانونی و جزو اقلام قاچاق اعلام شد[ ۵] مطابق مواد ۷۰۲ و ۷۰۳ قانون مجازات اسلامی، تولید و فروش مسکرات و مشروبات الکلی برای تمامی آحاد جامعه اعم از مسلمان یا اقلیت های مذهبی ممنوع و غیرقانونی اعلام شد. [ ۶] همچنین تمام شرکت های ایرانی تولیدکننده الکل مانند میکده قزوین مختل و کارکنان آنان دستگیر یا بیکار شدند و به جای آن ها اماکنی مانند فرهنگ سرا تأسیس گردید. [ ۷] در ایران افراد مستی که موجب سلب امنیت اجتماعی و فردی دیگران شوند، در دفعهٔ اول و دوم ۸۰ ضربه شلاق حد دارند و برای بار سوم اعدام می شوند. البته این قانون تبصره هایی نیز دارد. [ ۸] بعد از سال ۱۳۵۷ تعیین میزان مصرف مواد الکلی در ایران همواره در هاله ای از ابهام قرار داشته است و همواره گزارش های ضد و نقیضی اعلام می شود. اگر چه مصرف و تولید الکل به طور قانونی ممنوع است ولی به صورت زیرزمینی و مخفی مصرف می شود. [ ۹] همچنین مدیرکل حوزه ریاست سازمان پزشکی قانونی کشور اعلام کرده است که در ایران، ۵ استان: تهران، البرز، اصفهان، قزوین و کرمانشاه بیش ترین مصرف الکل را به خود اختصاص داده[ ۹] و در مقابل بوشهر، سیستان و بلوچستان، چهار محال و بختیاری و مرکزی نیز بر اساس آمارهای سال ۱۳۹۰ کم ترین مصرف را در حوزه الکل دارند. در بعضی از شهرهای ایران مانند رفسنجان[ ۱۰] و سیرجان، [ ۱۱] عده ای از مردم با مصرف نوشیدنی های الکلی غیر مرغوب و دست ساز که حاوی متانول بودند، باعث مسمومیت و حتی مرگ خود شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنوشیدن الکل نقش اجتماعی مهمی را در بسیاری از فرهنگ ها ایفا می کند. بیشتر کشورها قوانینی برای تنظیم تولید، فروش و مصرف آن ها دارند. [ ۱] با این حال، نوشیدنی های الکلی در اکثر نقاط جهان قانونی است. فروش صنعت نوشیدنی های الکلی در جهان ۱۵۰۰میلیارد دلار بوده است[ ۲]
این نوشیدنی ها به سه گروه اصلیِ آبجوها، شراب ها و نوشیدنی های تقطیری تقسیم می شوند. آبجو همان ماءالشعیر هست که ۵ درصد الکل دارد. شراب نوعی نوشیدنی هست که از انگور سفید یا قرمز گرفته می شود و بسته به نوع انگور، رنگ شراب قرمز یا سفید می شود. مشروب دارای ۱۱ درصد الکل می باشد. نوشیدنی های تقطیری همان عرق هستند که دارای الکل بالای ۴۰ درصد هستند.
مشروبات الکلی که با تخمیر جو به دست می آید آبجو محسوب می شوند، آنهایی که از تخمیر انگور به دست می آیند، شراب و آنهایی که با تخمیر غلات و میوه ها و سپس تقطیر آن ها به منظور بالا بردن درصد الکل درست می شوند، مشروباتی مانند ویسکی و ودکا هستند. اما این تعاریف شامل بسیاری از مشروبات الکلی نمی شوند. سازمان بهداشت جهانی مثلاً «سیدر» که از تخمیر سیب و گلابی درست می شود یا «ساکی» که با تقطیر برنج به دست می آید را در زمره «دیگر» مشروبات الکلی طبقه بندی کرده است. همچنین شراب های غنی شده مانند پورت که با روش تخمیر دوگانه تقویت می شوند نیز در بین مشروبات «دیگر» طبقه بندی کرده است. [ ۳]
بعد از انقلاب اسلامی ایران، تولید و مصرف نوشیدنی های الکلی غیرقانونی و جزو اقلام قاچاق اعلام شد[ ۵] مطابق مواد ۷۰۲ و ۷۰۳ قانون مجازات اسلامی، تولید و فروش مسکرات و مشروبات الکلی برای تمامی آحاد جامعه اعم از مسلمان یا اقلیت های مذهبی ممنوع و غیرقانونی اعلام شد. [ ۶] همچنین تمام شرکت های ایرانی تولیدکننده الکل مانند میکده قزوین مختل و کارکنان آنان دستگیر یا بیکار شدند و به جای آن ها اماکنی مانند فرهنگ سرا تأسیس گردید. [ ۷] در ایران افراد مستی که موجب سلب امنیت اجتماعی و فردی دیگران شوند، در دفعهٔ اول و دوم ۸۰ ضربه شلاق حد دارند و برای بار سوم اعدام می شوند. البته این قانون تبصره هایی نیز دارد. [ ۸] بعد از سال ۱۳۵۷ تعیین میزان مصرف مواد الکلی در ایران همواره در هاله ای از ابهام قرار داشته است و همواره گزارش های ضد و نقیضی اعلام می شود. اگر چه مصرف و تولید الکل به طور قانونی ممنوع است ولی به صورت زیرزمینی و مخفی مصرف می شود. [ ۹] همچنین مدیرکل حوزه ریاست سازمان پزشکی قانونی کشور اعلام کرده است که در ایران، ۵ استان: تهران، البرز، اصفهان، قزوین و کرمانشاه بیش ترین مصرف الکل را به خود اختصاص داده[ ۹] و در مقابل بوشهر، سیستان و بلوچستان، چهار محال و بختیاری و مرکزی نیز بر اساس آمارهای سال ۱۳۹۰ کم ترین مصرف را در حوزه الکل دارند. در بعضی از شهرهای ایران مانند رفسنجان[ ۱۰] و سیرجان، [ ۱۱] عده ای از مردم با مصرف نوشیدنی های الکلی غیر مرغوب و دست ساز که حاوی متانول بودند، باعث مسمومیت و حتی مرگ خود شدند.
wiki: نوشیدنی الکلی