پایش گازهای گلخانه ای

پایش گازهای گلخانه ای روشی مستقیم ابرای اندازه گیری میزان انتشار گازهای گلخانه ای و سطوح این گازها در جو می باشد. روش های مختلفی برای اندازه گیری غلظت دی اکسید کربن در جو از جمله تجزیه و تحلیل مادون قرمز و مانومتری وجود دارد. متان و اکسید نیتروژن نیز توسط سایر ابزارهای خاص اندازه گیری می شوند. مقادیر نشر این نوع گازها در فضا و توسط رصدخانه مدارگرد کربن و ایستگاه های زمینی انجام می گیرد. [ ۱]
• مانومتری
• تحلیلگر گازی مادون قرمز
• تیترومتری
• لیدار جذب تفاضلی
• طیف سنجی فوریه
• رصدخانه مدارگرد کربن ( OCO - 3 , OCO - 2, OCO )
• ماهواره پایش و رصد گازهای گلخانه ای ( GOSat )
• سیستم یکپارچه مشاهده کربن ( ICOS )
مانومتری یک ابزار اندازه گیری کلیدی و پرکاربرد جهت اندازه گیری دی اکسید کربن در جو می باشد. این کار با اندازه گیری حجم، دما و فشار مقدار معینی از هوای خشک انجام می شود. در گام بعدی نمونه هوا به دست آمده با عبور از چندلایه یخ خشک، خشک می شود و بعد از این کار در یک ظرف پنج لیتری جمع آوری می شود. دمای ای نمونه از طریق دماسنج اندازه گیری می شود و فشار آن با استفاده از روش مانومتری محاسبه می شود. بعد از این مراحل، با اضافه کردن نیتروژن مایع امکان فشرده سازی دی اکسید کربن را فراهم می کند تا حجم آن قابل اندازه گیری شود. . [ ۲] قانون گاز ایده آل در این شرایط فشاری دقتی در حدود ۰٫۳ درصد دارد.
تحلیلگرهای مادون قرمز در رصدخانه ماونا لوا و در مؤسسه اقیانوس شناسی اسکریپس بین سال های ۱۹۵۸ و ۲۰۰۶ مورد استفاده قرار می گرفتند. تحلیلگرهای IR با پمپاژ هوای خشک بخ درون نمونه ناشناخته با طول ۴۰ سانتیمتر عمل می کنند. یک سلول مرجع دی اکسید کربن - عاری از هوا و خشک[ ۳] و فیلامان درخشان از جنس نیکروم که از خود امواج IR با طول موج بلند از خود مرتعش می کند که این پرتو به دو پرتو تقسیم می شود و از سلول های گاز عبور می کند. دی اکسید کربن بخشی از تابش را جذب میکندو به بقیه پرتوها اجازه عبور می دهد تا تابش بیشتری که از طریق سلول مرجع عبور کنند و به آشکارساز برسد. داده ها در یک ضبط کننده نمودار نوار جمع آوری می شوند. غلظت دی اکسید کربن در نمونه با کالیبراسیون با یک گاز استاندارد شناخته شده حاوی مقادیر مشخص دی اکسید کربن محاسبه می شود. [ ۳]