پایاپایی برای پیمایش در آب و هوا. گونه های خاصی از ماهیان و پرندگان توانایی پیمایش در هوا و آب هستند، دو محیط سیال با خواص بسیار متفاوت را دارند. سیال فاز خاصی از ماده است که تحت تنش ها تغییر شکل می دهد و شامل هر نوع مایع یا گاز است. از آنجایی که سیال ها به راحتی قابل تغییر شکل هستند و در پاسخ به نیروهای اعمال شده حرکت می کنند، حرکت مؤثر در یک محیط سیال چالش های منحصر به فردی را ایجاد می کند؛ بنابراین ویژگی های ریخت شناسی خاص در گونه های جانوری که عمدتاً به حرکت سیال بستگی دارند، مورد نیاز است. از آنجایی که خواص هوا و آب بسیار متفاوت است، شنا و پرواز الزام ریخت شناسی بسیار متفاوتی دارند. در نتیجه، با وجود تنوع زیاد جانورانی که توانایی پرواز یا شنا را دارند، تنها تعداد محدودی از این گونه ها واقعاً توانایی پرواز و شنا را دارند. این گونه ها پایاپایی ریخت شناسی و رفتاری متمایز مرتبط با انتقال از هوا به آب و آب به هوا را نشان می دهند.
کالبدشناسی پرنده در درجه نخست برای پرواز کارآمد سازگار است. گونه های پرندگانی که به شنا و همچنین پرواز متکی هستند باید با الزام های رقابتی پرواز و شنا مقابله کنند. ویژگی های ریخت شناسی که در پرواز سودمند هستند در واقع برای عملکرد شنا زیان آور هستند. به عنوان مثال، ماهی گیرک که از بال های خود برای شنا و پرواز استفاده می کند، بالاترین هزینه پرواز را نسبت به اندازه بدن خود نسبت به دیگر جانوران دارد. [ ۱] در مقابل، پرندگانی که از پاهای خود برای شنا استفاده می کنند و در پرواز ماهرتر هستند، هزینه شنای بیشتری نسبت به غواصان بال پرنده مانند ماهی گیرک ها و پنگوئن ها دارند. [ ۱]
به عنوان تشدید کاهش تدریجی اندازه بال در ماهی گیرک ها، تکامل باله در پنگوئن ها به قیمت توانایی های پرواز آنها بود. فرم عملکرد را محدود می کند و بال های گونه های پرنده غواصی، مانند سینه سفیدها یا باکلان لجه ای به باله ها تبدیل نشده اند. باله های پنگوئن ها کلفت تر، فشرده تر و کوچک تر شدند، در حالی که برای خواص هیدرودینامیکی اصلاح شدند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکالبدشناسی پرنده در درجه نخست برای پرواز کارآمد سازگار است. گونه های پرندگانی که به شنا و همچنین پرواز متکی هستند باید با الزام های رقابتی پرواز و شنا مقابله کنند. ویژگی های ریخت شناسی که در پرواز سودمند هستند در واقع برای عملکرد شنا زیان آور هستند. به عنوان مثال، ماهی گیرک که از بال های خود برای شنا و پرواز استفاده می کند، بالاترین هزینه پرواز را نسبت به اندازه بدن خود نسبت به دیگر جانوران دارد. [ ۱] در مقابل، پرندگانی که از پاهای خود برای شنا استفاده می کنند و در پرواز ماهرتر هستند، هزینه شنای بیشتری نسبت به غواصان بال پرنده مانند ماهی گیرک ها و پنگوئن ها دارند. [ ۱]
به عنوان تشدید کاهش تدریجی اندازه بال در ماهی گیرک ها، تکامل باله در پنگوئن ها به قیمت توانایی های پرواز آنها بود. فرم عملکرد را محدود می کند و بال های گونه های پرنده غواصی، مانند سینه سفیدها یا باکلان لجه ای به باله ها تبدیل نشده اند. باله های پنگوئن ها کلفت تر، فشرده تر و کوچک تر شدند، در حالی که برای خواص هیدرودینامیکی اصلاح شدند. [ ۲]
