پایان عمر داوود

[ویکی فقه] شیخ صدوق (قدس سره) در کتاب اکمال الدین از امام صادق (علیه السلام) و او از پدرانش، از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) روایت کرده که فرمود: داوود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود. البته عمر داوود چهل سال بود که شصت سال از عمرش را از عمر آدم گرفت. هنگامی که آدم از عمر کوتاه داوود باخبر شد، شصت سال از عمرش را به او بخشید.
حضرت داوود (علیه السلام) صد سال عمر کرد، که چهل سال آن را بر مردم حکومت و رهبری نمود.
ورود عزرائیل بر حضرت داوود
حضرت داوود (علیه السلام) کنیزی داشت که وقتی شب فرا می رسید همه درها را قفل می کرد، و کلیدهای آنها را نزد داوود (علیه السلام) می آورد. شبی مردی را در خانه دید، پرسید: چه کسی تو را وارد خانه کرد؟او گفت: «من کسی هستم که بدون اجازة شاهان بر آنها وارد می گردم». داوود (علیه السلام) این سخن را شنید و گفت: آیا تو عزرائیل هستی؟ چرا قبلاً پیام نفرستادی تا من برای مرگ آماده گردم؟عزرائیل گفت: من قبلاً پیام های بسیار برای تو فرستادم.داوود (علیه السلام) گفت: آن پیام ها را چه کسی برای من آورد؟عزرائیل گفت: «پدرت، برادرت، همسایه ات و آشنایانت کجا رفتند»؟داوود (علیه السلام) گفت: همه مردند.عزرائیل گفت: «آنها پیام رسان های من به سوی تو بودند که تو نیز می میری؛ همان گونه که آنها مردند».
قبض روح حضرت داوود
سپس عزرائیل جان داوود (علیه السلام) را قبض کرد. او نوزده پسر داشت. در میان آنها، یکی از پسرانش، حضرت سلیمان (علیه السلام) حکومت و مقام علم و نبوت داوود (علیه السلام) را به ارث برد.