پاپ، موسیقی (pop music)
پاپ، موسیقی
هر نوع موسیقی معاصر به جز جاز و کلاسیک. شاخص موسیقی پاپ ضرباهنگ های قوی با منشأ افریقایی، ساختارِ هارمونیک ساده و اغلب تکراری برای ملودی های استروفیک است و استفاده از سازهایی که صدایشان به یاریِ ابزارهای الکتریکی تقویت می شوند. موسیقی پاپ در مجموع حوزه های متنوعی همچون راک، کانتری، و وسترن، ریتم اند بلوز، سؤل، و غیر از این ها را در برمی گیرد. موسیقی پاپ با ظهور تکنیک های ضبطِ صدا از موسیقی فولکلوریک متمایز شد؛ تقویتِ الکترونیکی صدا و دیگر ابداعاتِ تکنولوژیک نقش مهمی در خلقِ سبک های جدید ایفا کرده است . قالب سنتی موسیقی پاپ، آوازی است که معمولاً سه دقیقه طول می کشد و در آن چند خط شعر، بخش برگردان جمعی و یک بخش هشت میزانی مابینِ این دو قرار دارد.تاریخچه. پیش از ۱۹۲۰ اَل جولسون از نخستین ستارگان ضبط آهنگ برشمرده می شد. رَگتایم هنوز محبوب بود. در دهۀ ۱۹۲۰ پل وایتمَن و ارکسترش ، موسیقی جاز برای رقص می نواختند، جیمی راجرز در موسیقی کانتری از طریق صفحه هایش مخاطبین جدیدی یافت و بلوز به تدریج فراگیر می شد؛ در بریتانیا اَل بولی (۱۸۹۹ـ۱۹۴۱)، که اصلاً اهل موزامبیک بود، در شمار خوانندگان پرطرفدار به شمار می آمد. در دهۀ ۱۹۳۰ بینگ کرازبی و گروه های آوازی مانند اندروز سیسترز جانشینِ گروه های سویینگ شدند. در دهۀ ۱۹۴۰ ریتم اَند بلوز در امریکا پدید آمد، و فرانک سیناترا بتِ نوجوانان شد و گلِن میلر موسیقی رقص می نواخت . انگلستان خوانندگان دیگری همچون وِرا لین را بیشتر می پسندید.
دهۀ ۱۹۵۰. در آغازِ این دهه، در امریکا گروه خوانیبه سبک دو ـ واپ پیش از راکابیلی، نخستین نمونۀ راک اَند رول ، رواج یافت . راک اَند رول با صفحه های الویس پریسلی ، لیتل ریچارد، چاک بِری، و اِوِرلی برادرز به اوج رسید. موسیقی پاپ انگلیسی همچنان زیرشاخۀ پاپ امریکا باقی ماند، و صفحه های امریکایی در صدر جدول فروش قرار داشتند. در پایان دهۀ ۱۹۵۰ شرکتِ موتاون با آوازهای پرفروشی از گروه میراکلز اَند ماروِلِتس، و شیفتگی جنون آمیزی به رقص «تویست» ، نخستین تأثیر را برجای نهاد و موقتاً محبوبیتی کسب کرد.
دهۀ ۱۹۶۰. در ۱۹۶۲ بیتل ها پیش گامِ گروه های موسوم به «بیت » بودند. این گروه ها، با حفظ سرزندگی و هیجانِ راک های آغازین ، مایه هایی از پیچیدگی را نیز به کارشان افزودند. ریتم اَند بلوز انگلیسی از ۱۹۶۳ در قالب گروه های اَنیمالز و رولینگ استونز شکل گرفت. ترانه های پخته و شاعرانۀ باب دیلن به موفقیت تجاری دست می یافتند، و گروه های انگلیسی سرانجام توانستند از رقبای امریکایی خود پیشی گیرند. راکِ هذیانی با گروه هایی همچون دورز، و پینک فلوید در هر دو سوی اقیانوس اطلس رواج یافت . جیمی هندریکس، ریتم اَند بلوزِ بداهه گونه بسیار پرهیجانی خلق کرد که در جهان با کامیابی مواجه شد و راه را برای گروه های هِوی راک مانند لِد زِپلین هموار ساخت . مادرز آو اینوِنشن از فرانک زاپا، که احتمالاً موفق ترین گروه ها بود ، عناصری از موسیقی جاز، موسیقی سمفونیک ، و موسیقی پیشتاز را به یکدیگر پیوند زد. پاپ قراردادی در این دوره بر گاسپل تکیه داشت که خود از سؤل مشتق شده بود. گروه های موتاون عبارت بودند از The Supremes و The Four Tops.
دهۀ ۱۹۷۰. در اواخر ۱۹۷۱ پس از فروپاشیِ گروهِ بیتل ها، و مرگ جیمی هندریکس ، جَنیس جاپلین، و جیم موریسون، به نظر می رسید که موسیقی پاپ دستخوش تحولی اساسی خواهد شد. نیمۀ نخست این دهه شاهدِ پیداییِ سبکِ گلَم راک بود که شاخص ترین چهره اش دیوید بوئی برشمرده می شد، و بعد از آن ها هِوی متال ، و دیسکو. موسیقیِ رِگه که منشأ جامائیکایی داشت نیز محبوبیت فراوان به دست آورد. از ۱۹۷۶ سبک پانک ، که سبکی خشن و تهاجمی بود با نمایندۀ اصلی اش گروه سکس پیستولز رواج یافت. اصطلاح امریکاییِ نیو ویو (موج نو) شامل گروه هایی می شد که کاملاً در حوزۀ پانک قرار نداشتند (مثل تاکینگ هدز و الویس کاستلو).
دهۀ ۱۹۸۰. موسیقی رقص باعث رشد و پیداییِ انواع محلیِ خود در امریکا شد که از میان آن ها به هیپ ـ هاپ در نیویورک و هاوس در شیکاگو می توان اشاره کرد. بر شمار شرکت کنندگان اجراهای زنده بسیار افزوده شد و این به شکل گیریِ پدیدۀ «راکِ استادیومی» و اجراهایی بسیار پیچیده منجر شد. علاقۀ عمومی به موسیقی جهان ، شکل گیریِ موسیقی های ترکیبی (فیوژن) جدید را در پی داشت.
دهۀ ۱۹۹۰. در آغاز این دهه رَپ، هارد راک ، و هِوی متال عرصۀ اصلیِ موسیقی پاپ در امریکا را تسخیر کردند. در عرصۀ موسیقیِ ایندی راک در انگلستان، گیتار و موسیقی رقص بیش از پیش با یکدیگر ترکیب شدند، به خصوص در گروه های شهر منچستر مثل استون روزِز و هَپی ماندیز. رقصِ مینیمالیستیِ تکنو هواداران فراوان یافت . در کلوب های انگلیسی، تکنو را با رِگه در تعارض ِ با یکدیگر عرضه می کردند. موسیقی گرانج در سیاتل، واشینگتن ، با گروه هایی مثل نیروانا شکل گرفت . اواسط دهۀ ۱۹۹۰، توجه عامه مردم به گروه های انگلیسی دوباره شکل گرفت، گروه هایی همچون اوئی سیس، و بلِر. پورتیشِد و دیگر گروه های انگلیسی سبکِ تریپ ـ هاپ را رواج دادند. اواخر دهۀ ۱۹۹۰ محبوبیتِ همۀ ژانرهای (گونه های) موسیقی ، ازجمله هیپ هاپ با هنرمندانی همچون لارین هیل، رَپ و ریتم اَند بلوز با دکتر دْری و مِیسی گرِی ادامه یافت و آنان توانستند برای خود طرفدارانی در امریکا و انگلستان به دست آورند. موسیقی پاپ تجاری که مخاطبانش را جوانان تشکیل می دادند، هواداران زیادی یافت و گروه های انگلیسی مثل تِیک دَت، اسپایس گِرلز، بویْزون ، و وست لایف، و نیز هنرمندان امریکایی مثل بریتنی اسپیرز به محبوبیت و موفقیت بی سابقه دست یافتند.
قرن ۲۱. در پایان قرن ۲۰، با پیشرفت های مهمی همچون ساخت دیسک های فشرده و دی وی دی های قابل ضبط، اینترنت، دستگاه های پخش فشرده (ام پی تری)، انتقال اصوات موسیقایی به فایل های دیجیتالی در کمتر از یک دقیقه صورت می گیرد. اگرچه تغییرات قابل ملاحظه ای در فناوری و سبک های موسیقی پاپ رخ داده است، بعضی از جنبه های آن تغییرات اندکی را درپی داشته اند، در شرایطی که ستاره سازی رواج فراوان دارد، بعضی از سرمایه گذاران که مستقل فعالیت می کنند، سبک های جدید و چهره های تازه ای را کشف می کنند که برخی از آنان جذب جریان اصلی صنعت موسیقی می شوند و تماشاگران بی شماری را به خود جلب می کنند. اگرچه سبک ها و ستاره ها و آهنگ های پرفروش پیوسته در حال تغییرند، تداوم آن به موسیقی پاپ امریکا بستگی دارد موسیقی پاپ امریکا همچنان از اِلِمان ها و فرم های پاپ دهۀ ۱۹۲۰ تین پن اَلِی بهره می گیرد، همچون پس ضربه ها، ترکیب ندا و پاسخ، و شور احساسی موسیقی افریقایی ـ امریکایی و مضامین شاعرانه و فرم های چکامه ای موسیقی آنگلو ـ امریکن.
پاپ، موسیقی
هر نوع موسیقی معاصر به جز جاز و کلاسیک. شاخص موسیقی پاپ ضرباهنگ های قوی با منشأ افریقایی، ساختارِ هارمونیک ساده و اغلب تکراری برای ملودی های استروفیک است و استفاده از سازهایی که صدایشان به یاریِ ابزارهای الکتریکی تقویت می شوند. موسیقی پاپ در مجموع حوزه های متنوعی همچون راک، کانتری، و وسترن، ریتم اند بلوز، سؤل، و غیر از این ها را در برمی گیرد. موسیقی پاپ با ظهور تکنیک های ضبطِ صدا از موسیقی فولکلوریک متمایز شد؛ تقویتِ الکترونیکی صدا و دیگر ابداعاتِ تکنولوژیک نقش مهمی در خلقِ سبک های جدید ایفا کرده است . قالب سنتی موسیقی پاپ، آوازی است که معمولاً سه دقیقه طول می کشد و در آن چند خط شعر، بخش برگردان جمعی و یک بخش هشت میزانی مابینِ این دو قرار دارد.تاریخچه. پیش از ۱۹۲۰ اَل جولسون از نخستین ستارگان ضبط آهنگ برشمرده می شد. رَگتایم هنوز محبوب بود. در دهۀ ۱۹۲۰ پل وایتمَن و ارکسترش ، موسیقی جاز برای رقص می نواختند، جیمی راجرز در موسیقی کانتری از طریق صفحه هایش مخاطبین جدیدی یافت و بلوز به تدریج فراگیر می شد؛ در بریتانیا اَل بولی (۱۸۹۹ـ۱۹۴۱)، که اصلاً اهل موزامبیک بود، در شمار خوانندگان پرطرفدار به شمار می آمد. در دهۀ ۱۹۳۰ بینگ کرازبی و گروه های آوازی مانند اندروز سیسترز جانشینِ گروه های سویینگ شدند. در دهۀ ۱۹۴۰ ریتم اَند بلوز در امریکا پدید آمد، و فرانک سیناترا بتِ نوجوانان شد و گلِن میلر موسیقی رقص می نواخت . انگلستان خوانندگان دیگری همچون وِرا لین را بیشتر می پسندید.
دهۀ ۱۹۵۰. در آغازِ این دهه، در امریکا گروه خوانیبه سبک دو ـ واپ پیش از راکابیلی، نخستین نمونۀ راک اَند رول ، رواج یافت . راک اَند رول با صفحه های الویس پریسلی ، لیتل ریچارد، چاک بِری، و اِوِرلی برادرز به اوج رسید. موسیقی پاپ انگلیسی همچنان زیرشاخۀ پاپ امریکا باقی ماند، و صفحه های امریکایی در صدر جدول فروش قرار داشتند. در پایان دهۀ ۱۹۵۰ شرکتِ موتاون با آوازهای پرفروشی از گروه میراکلز اَند ماروِلِتس، و شیفتگی جنون آمیزی به رقص «تویست» ، نخستین تأثیر را برجای نهاد و موقتاً محبوبیتی کسب کرد.
دهۀ ۱۹۶۰. در ۱۹۶۲ بیتل ها پیش گامِ گروه های موسوم به «بیت » بودند. این گروه ها، با حفظ سرزندگی و هیجانِ راک های آغازین ، مایه هایی از پیچیدگی را نیز به کارشان افزودند. ریتم اَند بلوز انگلیسی از ۱۹۶۳ در قالب گروه های اَنیمالز و رولینگ استونز شکل گرفت. ترانه های پخته و شاعرانۀ باب دیلن به موفقیت تجاری دست می یافتند، و گروه های انگلیسی سرانجام توانستند از رقبای امریکایی خود پیشی گیرند. راکِ هذیانی با گروه هایی همچون دورز، و پینک فلوید در هر دو سوی اقیانوس اطلس رواج یافت . جیمی هندریکس، ریتم اَند بلوزِ بداهه گونه بسیار پرهیجانی خلق کرد که در جهان با کامیابی مواجه شد و راه را برای گروه های هِوی راک مانند لِد زِپلین هموار ساخت . مادرز آو اینوِنشن از فرانک زاپا، که احتمالاً موفق ترین گروه ها بود ، عناصری از موسیقی جاز، موسیقی سمفونیک ، و موسیقی پیشتاز را به یکدیگر پیوند زد. پاپ قراردادی در این دوره بر گاسپل تکیه داشت که خود از سؤل مشتق شده بود. گروه های موتاون عبارت بودند از The Supremes و The Four Tops.
دهۀ ۱۹۷۰. در اواخر ۱۹۷۱ پس از فروپاشیِ گروهِ بیتل ها، و مرگ جیمی هندریکس ، جَنیس جاپلین، و جیم موریسون، به نظر می رسید که موسیقی پاپ دستخوش تحولی اساسی خواهد شد. نیمۀ نخست این دهه شاهدِ پیداییِ سبکِ گلَم راک بود که شاخص ترین چهره اش دیوید بوئی برشمرده می شد، و بعد از آن ها هِوی متال ، و دیسکو. موسیقیِ رِگه که منشأ جامائیکایی داشت نیز محبوبیت فراوان به دست آورد. از ۱۹۷۶ سبک پانک ، که سبکی خشن و تهاجمی بود با نمایندۀ اصلی اش گروه سکس پیستولز رواج یافت. اصطلاح امریکاییِ نیو ویو (موج نو) شامل گروه هایی می شد که کاملاً در حوزۀ پانک قرار نداشتند (مثل تاکینگ هدز و الویس کاستلو).
دهۀ ۱۹۸۰. موسیقی رقص باعث رشد و پیداییِ انواع محلیِ خود در امریکا شد که از میان آن ها به هیپ ـ هاپ در نیویورک و هاوس در شیکاگو می توان اشاره کرد. بر شمار شرکت کنندگان اجراهای زنده بسیار افزوده شد و این به شکل گیریِ پدیدۀ «راکِ استادیومی» و اجراهایی بسیار پیچیده منجر شد. علاقۀ عمومی به موسیقی جهان ، شکل گیریِ موسیقی های ترکیبی (فیوژن) جدید را در پی داشت.
دهۀ ۱۹۹۰. در آغاز این دهه رَپ، هارد راک ، و هِوی متال عرصۀ اصلیِ موسیقی پاپ در امریکا را تسخیر کردند. در عرصۀ موسیقیِ ایندی راک در انگلستان، گیتار و موسیقی رقص بیش از پیش با یکدیگر ترکیب شدند، به خصوص در گروه های شهر منچستر مثل استون روزِز و هَپی ماندیز. رقصِ مینیمالیستیِ تکنو هواداران فراوان یافت . در کلوب های انگلیسی، تکنو را با رِگه در تعارض ِ با یکدیگر عرضه می کردند. موسیقی گرانج در سیاتل، واشینگتن ، با گروه هایی مثل نیروانا شکل گرفت . اواسط دهۀ ۱۹۹۰، توجه عامه مردم به گروه های انگلیسی دوباره شکل گرفت، گروه هایی همچون اوئی سیس، و بلِر. پورتیشِد و دیگر گروه های انگلیسی سبکِ تریپ ـ هاپ را رواج دادند. اواخر دهۀ ۱۹۹۰ محبوبیتِ همۀ ژانرهای (گونه های) موسیقی ، ازجمله هیپ هاپ با هنرمندانی همچون لارین هیل، رَپ و ریتم اَند بلوز با دکتر دْری و مِیسی گرِی ادامه یافت و آنان توانستند برای خود طرفدارانی در امریکا و انگلستان به دست آورند. موسیقی پاپ تجاری که مخاطبانش را جوانان تشکیل می دادند، هواداران زیادی یافت و گروه های انگلیسی مثل تِیک دَت، اسپایس گِرلز، بویْزون ، و وست لایف، و نیز هنرمندان امریکایی مثل بریتنی اسپیرز به محبوبیت و موفقیت بی سابقه دست یافتند.
قرن ۲۱. در پایان قرن ۲۰، با پیشرفت های مهمی همچون ساخت دیسک های فشرده و دی وی دی های قابل ضبط، اینترنت، دستگاه های پخش فشرده (ام پی تری)، انتقال اصوات موسیقایی به فایل های دیجیتالی در کمتر از یک دقیقه صورت می گیرد. اگرچه تغییرات قابل ملاحظه ای در فناوری و سبک های موسیقی پاپ رخ داده است، بعضی از جنبه های آن تغییرات اندکی را درپی داشته اند، در شرایطی که ستاره سازی رواج فراوان دارد، بعضی از سرمایه گذاران که مستقل فعالیت می کنند، سبک های جدید و چهره های تازه ای را کشف می کنند که برخی از آنان جذب جریان اصلی صنعت موسیقی می شوند و تماشاگران بی شماری را به خود جلب می کنند. اگرچه سبک ها و ستاره ها و آهنگ های پرفروش پیوسته در حال تغییرند، تداوم آن به موسیقی پاپ امریکا بستگی دارد موسیقی پاپ امریکا همچنان از اِلِمان ها و فرم های پاپ دهۀ ۱۹۲۰ تین پن اَلِی بهره می گیرد، همچون پس ضربه ها، ترکیب ندا و پاسخ، و شور احساسی موسیقی افریقایی ـ امریکایی و مضامین شاعرانه و فرم های چکامه ای موسیقی آنگلو ـ امریکن.
wikijoo: پاپ،_موسیقی