پاوند ازرا

دانشنامه آزاد فارسی

پاوند، اِزْرا (۱۸۸۵ـ۱۹۷۲)(Pound, Ezra)
شاعـر و منتقد فـرهنگی امـریـکایی. از مهم تـرین چهره های ادبیات قرن ۲۰ و متحول کنندۀ شعر مدرن. دفاتر شعر او صورتک ها (۱۹۰۹) و شادی ها (۱۹۰۹) اصول نهضت تصویرگرایی را پایه گذاری و ترویج کرد و بر شاعران بسیاری، ازجمله تی اس الیوت اثر گذاشت. بزرگ ترین اثرش، مجموعۀ سرودها (۱۹۲۵ـ ۱۹۶۹)، کولاژگونه ای بسیار پیچیده و التقاطی بود که درپی ایجاد یک سنت فرهنگی مدرن وحدت بخش بود. پاوند در آیداهو متولد شد، در دانشگاه پنسیلوانیا تحصیل کرد، و از ۱۹۰۷ مقیم اروپا شد. از ۱۹۰۹ تا ۱۹۲۱ در لندن زندگی کرد و سپس در پاریس اقامت گزید (۱۹۲۱ـ۱۹۲۵) و در آن جا با نویسندگانی چون گرترود استاین و ارنست همینگوی حشرونشر داشت. سپس به راپالو، ایتالیا، نقل مکان کرد. براثر گرایش های یهودستیزانه و هم گرایی با دولت دیکتاتوری فاشیستی موسولینی در جنگ جهانی دوم از ایتالیا به پخش برنامه های رادیویی پرداخت و در ۱۹۴۵ به اسارت نیروهای امریکایی درآمد. اما به سبب اختلال مشاعر از محاکمه اش صرف نظر شد و تا ۱۹۵۸ در بیمارستان روانی بستری بود. پاوند شناخت عمیقی از ادبیات قرون وسطا داشت و نخستین آثار، از جمله لوسترا (۱۹۱۶)، محصول مطالعاتش در این زمینه بود. اولین شعر کاملا مدرنش «هیو سلوین موبرلی» (۱۹۲۰) بود. اشعاری نیز به شیوۀ اشعار انگلیسی کهن، پرووانسی، چینی، مصر باستان و غیره سروده است. ندانم کاری ها (۱۹۲۳) و نامه های خیالی (۱۹۳۰) از آثار منثور اوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس