پاور متال

پاور متال ( به انگلیسی: Power metal ) یکی از زیر مجموعه های سبک هوی متال است که از هم درآمیزی متال سنتی و ترش متال یا اسپید متال پدید آمده است و معمولاً حال و هوای سمفونیک دارد. پاور متال را به دو گونه متفاوت اما مربوط به هم تقسیم می کنند: یکی را به آمریکای شمالی نسبت می دهند که تا حد زیادی در همان جا جلوه و نمایانگر شده و این قسم با اصواتی سنگین، شبیه اسپید متال همراه شده است. گونه دیگر را پایه ریزی شده در اروپا می دانند بخصوص آلمان، انگلستان و اسکاندیناوی که نقش ویژه ای داشته اند. تفاوت این گونه با شکل آمریکای شمالی را در وجود اصوات ملودیک آرام تر و استفاده از ساز کیبورد در آن می دانند.
امروزه پاور متال دارای تمپویی با سرعت بالا و هارمونی های ملودیک است. می توان گفت اصوات در پاور متال ملایم شده اصوات موسیقایی سبک اسپیدمتال است به همین دلیل اسپید متال را طلایه دار پاورمتال می نامند.
در پاور متال توجه ویژه ای به نحوه اجرای خواننده شده است، در این سبک خواننده اصواتی بسیار ملایم تر و ظریف تر از اصوات درشتی که خواننده ها در سبک هایی چون دث متال و بلک متال اجرا می کنند را از خود بروز می دهد. در دنباله میراث بزرگانی چون رونی جیمز دیو، بروس دیکینسون و راب هالفورد و دیگر خوانندگان مشهور سبک هوی متال، خوانندگان پاور متال هم در «کوک اصوات بالا» می خوانند. صدای اکثر خوانندگان این سبک در ردهٔ تنور است که توانایی اجرای نُت های بسیار بالا را دارند. از میان آن ها می توان خوانندگان بزرگی چون تیمو کوتیپلتو از گروه استراتو وریوس، مایکل کیسکه خواننده سابق گروه پرآوازه هلووین، اندی دریس خواننده فعلی گروه هلووین و رالف شفرز خواننده گروه پریمال فیر را نام برد. البته در طول سوابق تاریخی سبک پاور متال ما به خوانندگانی چون مت بارلو از گروه آمریکایی آیسد ارث یا ماتیاس بلد از گروه فالکونر یا یوآخیم بردن خواننده گروه ساباتون بر می خوریم که بر خلاف گروه های قبلی صدایی درشت و بم دارند گرچه در بعضی آهنگ های بخصوص مانند قطعه «Creator Failure» از آلبوم Burnt Offerings مت بارلو اجرایی متفاوت دارد آنچنانکه ناخودآگاه صدای راب هالفورد تداعی می شود.
خوانندگان پاور متالی همچون اندی دریس از هلووین، تیمو کوتیپلتو از استراتو واریوس و کای هانسن از گاما ری یا هانس کورش ار بلایند گاردین معمولاً در هنگام ضبط قطعات در استودیو در چندین لایه اقدام به ضبط صدای شان می کنند. به این کار استفاده از جلوهٔ کُرال ( آوازخوانی گروهی ) می گویند و این یادآور گروه راک انگلیسی کوئین است که از این جلوه در کارهای خود استفاده می کردند. البته ما در ژانرهای دیگر هوی متال نیز شاهد خوانندگانی هستیم که گاه صدایی شبیه به خوانندگان پاورمتال دارند و به اصطلاح صدای آن ها «کوک اصوات بالا» را دارد مانند جویی بلادونا از گروه آمریکایی ترش متال آنترکس. با این اوصاف می توان نتیجه گرفت که خوانندگی با کوک صدای بالا منحصراً به خوانندگان گروه های پاورمتال نمی شود ولو اینکه از این نوع خوانندگی بیشتر در سبک پاورمتال استفاده می شود.

پاور متال (آلبوم). پاور متال چهارمین آلبوم استودیویی گروه هوی متال پنترا است که در مه ۱۹۸۸  ( ۱۹۸۸ - 05 ) منتشر شد.
این اولین آلبوم پنترا بود که فیل انسلمو به عنوان خواننده با آن ها همکاری می کرد. ترکیب نفرات گروه از این آلبوم تا زمان فروپاشی پنترا در سال ۲۰۰۳ به همین صورت باقی ماند.
• فیل انسلمو: آواز ( به جز قطعهٔ شمارهٔ ۱۰ )
• دایمند دارل: گیتار، آواز قطعهٔ شمارهٔ ۱۰
• رکس براون: گیتار باس
• وینی پال: درامز
• مارک فراری: گیتار ( در قطعه های شمارهٔ ۳ و ۵ )