پاندوا

[ویکی فقه] پانْدوا۱، یا پندوه، شهری باستانی و نام حکومتی اسلامی در ایالت بنگال غربی هند می باشد.
این شهر در گذشته پوندروردهنه۲ خوانده می شده که برگرفته از حماسۀ باستانی پاندواست و به صورت های پندو، پاروه آه و پروآه نیز آمده است. نویسندگان یونانی از این شهر با نام های پاندوا، پندوو و پانده یاد کرده اند و در منابع لاتین نام این شهر به صورتهای پاندانوروم، پاندونوروم، پاندوروم و پاندیانا آمده است؛ . امروزه ویرانه های این شهر را «حضرت پاندوا» می نامند تا از پاندوای دیگری که در نواحی جنوبی تر در شهرستان هوقلی (هوگلی) واقع در ایالت بنگال غربی است، متمایز شود.
پیشینه تاریخی
دیرینگی پاندوا به سده های پایانی پیش از میلاد می رسد. در سدۀ ۴ق م اقوام آریایی به این منطقه مهاجرت کرده اند. پلینی از پادشاهی بزرگی متشکل از ۳۰۰ شهر به پایتختی مدورا در سرزمین پاندوا نام برده است که فرمانروایان آن زن بوده اند و ارتش آن مرکب از ۱۵۰ هزار پیاده و ۵۰۰ فیل بوده است. نویسندگان دوران باستان از حضور سفیران کشور پاندوا در دربار امپراتوران روم یاد کرده اند. بنابر شواهدی، مقارن با میلاد حضرت مسیح (ع) قلمرو پادشاهی پاندوا بخشهای بزرگی از جنوب شبه قارۀ هند را در برمی گرفت. بنا گزارش هیوئن تسیانگ سیاح ـ زائر چینی که در ۶۳۸م از بنگال دیدار کرده، این ناحیه مشتمل بر ۵ پادشاهی، و از آن میان پوندروردهنه (پاندوا) بوده است و مردم آن پیرو دو فرقه از آیین بودا به نام های هینیانه۵ و مهایانه بوده اند. پادشاهی پاندوا تا سده های ۴و۵ق/۱۰و۱۱م رو به گسترش و شکوفایی داشت و تنها در مدت کوتاهی تابع پادشاهی بلاله شد.
ورود اسلام به پاندوا
در سدۀ ۷ق/۱۳م با گسترش اسلام در بنگال، پاندوا به یکی از مراکز مهم انتشار اسلام تبدیل شد و بسیاری از معابد آن به مسجد و درگاه (خانقاه) بدل گشت. در دورۀ استیلای مسلمانان بر هند، بنگال از نخستین نواحی بود که به استقلال دست یافت.
حاکمان پاندوا
...