پان اِسپِرمیا ( زبان یونانی:πανσπερμία که πᾶς/πᾶν ( پاس/پان ) به معنای همه و σπέρμα ( اسپرما ) به معنای بذر هستند ) فرضیه ای است که معتقد است زندگی در جایی به وجود نمی آید بلکه همواره در جهان وجود داشته، بذرهای آن در جای جای جهان هستی، پراکنده شده و پیوسته از نقطه ای به نقطهٔ دیگر انتقال می یابد. طرفداران این فرضیه اعتقاد دارند اندامگان ( حیات روی زمین ) توسط این بذرها از فضا وارد زمین شده است.
زمانی که فیلسوف یونانی آناکساگوراس در قرن پنجم پیش از میلاد اعلام کرد که امکان دارد نطفه های حیات برای نخستین بار از فضا وارد کرهٔ زمین شده باشند، مورد توجه کسی قرار نگرفت؛ زیرا نظریهٔ ارسطو، مبنی بر زایش خود به خودی جانداران، سایه ای سنگین بر جامعهٔ علمی آن روزگاران افکنده بود.
این باور پس از آناکساگوراس بیش از دو هزار سال راکد باقی ماند تا اینکه در سال ۱۷۴۳ میلادی، مایلت آن را در نوشته های خود دوباره مطرح کرد. وی اعتقاد داشت موجودات زندهٔ کوچک، نخستین بار از فضا بر پهنهٔ اقیانوس های خالی از حیات زمین وارد شده اند و بعد از طی مسیر تکامل، جانداران امروزی را به وجود آوردند. در تاریخ ۹ آوریل ۱۸۶۴، لوئی پاستور، شیمیدان مشهور فرانسوی، با آزمایش های تاریخی خود نشان داد نظریهٔ زایش خود به خودی توهمی بیش نیست؛ تا بدین ترتیب پان اسپرمیا فرصتی برای نمایش دوباره بدست آورد.
دانشمند بریتانیایی، لرد کلوین ( ۱۸۷۱ ) و فیزیکدان آلمانی، هرمان فون هلمهولتز ( ۱۸۷۹ ) ، در دههٔ ۱۸۷۰ با استناد به کشفیات پاستور، موجودات ریز مطرح شده توسط مایلت را همان باکتری ها اعلام کردند. در دههٔ ۱۹۰۰، شیمیدان سوئدی و برندهٔ جایزهٔ نوبل، سوانت آرنیوس ( ۱۹۰۳ ) ، نشان داد هاگ باکتری ها قادرند در محیط فضا زنده مانده و حیات تازه ای را آغاز کنند. زیست شیمی دان روسی، آلکساندر اپارین و ژنتیک دان انگلیسی، هالدن، موضوع زایش خود به خودی را به شکلی متفاوت تر پیش کشیدند. آنان با آزمایش های خود نشان دادند حیات می تواند از باقی مانده دارای ژنوم موجود مرده دوباره آغاز شود.
در سال ۱۹۷۰، یک اخترشناس بریتانیایی بنام فرد هویل و پروفسور چاندرا ویکراماسینگه از دانشگاه کی یف، با رصد ستارگان دوردست و تجزیهٔ طیف نوری آن ها به کمک هم به شواهدی از امکان وجود مولکول های حیاتی در غبار پیش منظومه ای بدست آوردند. آن ها عنوان کردند که دنباله دارها و شهاب سنگ هایی که از این غبارها به وجود می آیند، می توانند حامل ترکیبات آلی و هاگ باکتری ها باشند. این اجرام که از سنگ و یخ تشکیل شده اند، قادرند این مواد را از فشارهای موجود در فضا حفظ کنند و به صورت سالم به زمین برسانند. همان طور که پیش تر بیان شد، گروه تحقیقاتی دکتر هنریش توانست با شبیه سازی غبار پیش منظومه ای با تابش امواج ۱۸۰ نانومتری، تولید اسید آمینهٔ طبیعی را مشاهده کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمانی که فیلسوف یونانی آناکساگوراس در قرن پنجم پیش از میلاد اعلام کرد که امکان دارد نطفه های حیات برای نخستین بار از فضا وارد کرهٔ زمین شده باشند، مورد توجه کسی قرار نگرفت؛ زیرا نظریهٔ ارسطو، مبنی بر زایش خود به خودی جانداران، سایه ای سنگین بر جامعهٔ علمی آن روزگاران افکنده بود.
این باور پس از آناکساگوراس بیش از دو هزار سال راکد باقی ماند تا اینکه در سال ۱۷۴۳ میلادی، مایلت آن را در نوشته های خود دوباره مطرح کرد. وی اعتقاد داشت موجودات زندهٔ کوچک، نخستین بار از فضا بر پهنهٔ اقیانوس های خالی از حیات زمین وارد شده اند و بعد از طی مسیر تکامل، جانداران امروزی را به وجود آوردند. در تاریخ ۹ آوریل ۱۸۶۴، لوئی پاستور، شیمیدان مشهور فرانسوی، با آزمایش های تاریخی خود نشان داد نظریهٔ زایش خود به خودی توهمی بیش نیست؛ تا بدین ترتیب پان اسپرمیا فرصتی برای نمایش دوباره بدست آورد.
دانشمند بریتانیایی، لرد کلوین ( ۱۸۷۱ ) و فیزیکدان آلمانی، هرمان فون هلمهولتز ( ۱۸۷۹ ) ، در دههٔ ۱۸۷۰ با استناد به کشفیات پاستور، موجودات ریز مطرح شده توسط مایلت را همان باکتری ها اعلام کردند. در دههٔ ۱۹۰۰، شیمیدان سوئدی و برندهٔ جایزهٔ نوبل، سوانت آرنیوس ( ۱۹۰۳ ) ، نشان داد هاگ باکتری ها قادرند در محیط فضا زنده مانده و حیات تازه ای را آغاز کنند. زیست شیمی دان روسی، آلکساندر اپارین و ژنتیک دان انگلیسی، هالدن، موضوع زایش خود به خودی را به شکلی متفاوت تر پیش کشیدند. آنان با آزمایش های خود نشان دادند حیات می تواند از باقی مانده دارای ژنوم موجود مرده دوباره آغاز شود.
در سال ۱۹۷۰، یک اخترشناس بریتانیایی بنام فرد هویل و پروفسور چاندرا ویکراماسینگه از دانشگاه کی یف، با رصد ستارگان دوردست و تجزیهٔ طیف نوری آن ها به کمک هم به شواهدی از امکان وجود مولکول های حیاتی در غبار پیش منظومه ای بدست آوردند. آن ها عنوان کردند که دنباله دارها و شهاب سنگ هایی که از این غبارها به وجود می آیند، می توانند حامل ترکیبات آلی و هاگ باکتری ها باشند. این اجرام که از سنگ و یخ تشکیل شده اند، قادرند این مواد را از فشارهای موجود در فضا حفظ کنند و به صورت سالم به زمین برسانند. همان طور که پیش تر بیان شد، گروه تحقیقاتی دکتر هنریش توانست با شبیه سازی غبار پیش منظومه ای با تابش امواج ۱۸۰ نانومتری، تولید اسید آمینهٔ طبیعی را مشاهده کند.
wiki: پان اسپرمیا