پامنار خیابان

دانشنامه آزاد فارسی

پامِنار، خیابان
در دورۀ قاجار از محله های عودلاجان بود. پس از توسعۀ شهر تهران در ۱۲۸۴ق، در دورۀ سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، در محل دروازه شمیران، از دروازه های چهارگانه تهران در دورۀ صفوی احداث شد. به سبب وجود مناری کاشی کاری شده در آن جا، که بقایای مسجد یا مدرسه ای بود، به پا(ی)منار شهرت یافت. پامنار بازارچۀ معروفی داشت و در سه راهِ دانگی پامنار، مدرسۀ دانگی و در قسمت دیگری از آن مدرسۀ نیاکی تأسیس شد. سفارت روسیه پیش از انتقال به پارک اتابک (محل کنونی سفارت) در پامنار بود و امروزه ادارۀ بازرگانی سفارت روسیه است. خانه آیت الله سیدابوالقاسم کاشانی در پامنار بود و از این رو آن محله، مرکز تجمعات سیاسی بود. یکی از اولین مدارس پسرانۀ تهران به نام سعدی در پامنار تأسیس شده بود که بعدها به دانشسرای مقدماتی و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به مرکز حزب جمهوری اسلامی تبدیل شد و واقعۀ شهادت ۷۲ نفر در هفتم تیر ۱۳۶۰ در آن محل رخ داد. پامنار امروز خیابانی بین سرچشمه و خیابان امیرکبیر است. قائم مقام فراهانی و آیت الله کاشانی در پامنار سکونت داشتند. چند خانۀ قدیمی تاریخی از جمله خانۀ مؤتمن الاطبا و رضاقلی در این خیابان وجود دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس