پاشنه اشیل

پاشنه آشیل. پاشنه آشیل، دلالت بر ضعفی علی رغم سلامت و قدرت عمومی دارد که می تواند منجر به زوال شود. گرچه ریشه اساطیری، اشاره بر آسیب پذیری فیزیکی دارد اما در استعارات کنونی می تواند بر هر خصلتی که منجر به شکست شود تعمیم داده شود.
تاندون آشیل قوی ترین و بلندترین تاندون در پای انسان است که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می سازد.
در اساطیر یونانی چنین آمده است که پیشگویی شد، آشیل در جنگی بر اثر اصابت تیر می میرد؛ بنابراین مادرش تتیس مایل نبود که فرزندش کشته شود. او آشیل را به رود ستوکس برد. گفته می شد اگر کسی در آن رود شسته شود دارای قوهٔ آسیب ناپذیری ( روئین تنی ) خواهد شد. تتیس فرزندش را در آن رود شست. اما چون او فرزندش را از پا گرفته بود تا بدنش را بشوید، پاهای وی آسیب پذیر باقی ماند. او در جنگ های زیادی جنگید و زنده ماند.
در کتاب ایلیاد اثر هومر، نوشته ای مبتنی بر مرگ وی نیست. اما روایت مرگ وی در سایر کتب ادبی یونانی دیده می شود.
معادل پاشنه آشیل در افسانه های ایرانی چشم اسفندیار در داستانهای فردوسی است که وی نیز روئین تن بود و تنها نقطه آسیب پذیر وی چشمش بود که بالاخره هم از آن قسمت ضربه خورد.