[ویکی نور] پاسداران وحی، کتابی است تاریخی - کلامی و با موضوع امامت. این اثر فارسی تألیف محمد فاضل لنکرانی و شهاب الدین اشراقی است. پاسداران وحی مشتمل بر مباحثی درباره مقام امامت، علم امام و آگاهی امام حسین(ع) نسبت به واقعه کربلاست. نویسنده بخشی از این کتاب را به انگیزه پاسخ به برخی اشکالات کتاب شهید جاوید اثر نعمت الله صالحی نجف آبادی نوشته است.
کتاب دارای مقدمه ای به قلم محمدجواد فاضل لنکرانی، فهرست مطالب، سرآغازی به قلم محمدتقی خلجی، مقدمه نویسندگان و محتوای مطالب در هفت فصل می باشد. نویسنده از هفتاد و یک اثر به عنوان منبع استفاده کرده است؛ از جمله: قرآن کریم، نهج البلاغه، صحیفه سجادیه، الهیات شفای بوعلی، مروج الذهب و معادن الجوهر مسعودی، ملل و نحل شهرستانی، مقتل الحسین خوارزمی، عیون أخبار الرضا و کمال الدین و تمام النعمة صدوق ، رجال کشّی، اصول و فروع کافی، اختصاص و امالی مفید، احتجاج طبرسی، تفسیر عیاشی ، مجمع البیان طبرسی ، الملهوف علی قتلی الطفوف ابن طاوس ، وسائل الشیعة شیخ حر عاملی، الغدیر علامه امینی و...
مقدمه کتاب را محمدجواد فاضل لنکرانی، فرزند آیت الله فاضل، نوشته است. او در مقدمه، تأکید می کند که امامت از اصول دین است و شاهدی بر این مطلب از مرحوم نراقی می آورد و از محقق و بازنویس کتاب تشکر می کند
نویسنده ی سرآغاز، آموزه امامت را فعال ترین حوزه فکری مسلمانان می شمارد. او به روایتی از امام رضا(ع) ، کلامی از شیخ طوسی و حدیثی از امام صادق(ع) در این باره تمسک می کند. وی در میان روایات و وقایع دال بر امامت، یوم الدار و غدیر خم را دارای اهمیت ویژه ای می داند
او در سرآغاز از عصمت امامان(ع)، ضرورت وجود امام و وصیت پیامبر(ص) در این باره، مهم ترین نقش دینی امام(ع) که همان جانشینی پیامبر خدا در امور دنیوی و اخروی است و بیان این امر که این مسئله بنیاد اختلافات شیعه و سنی است، صحبت می کند. خلجی توضیح مفصلی درباره حدیث ثقلین می دهد، سپس از یکسانی ظاهری انسان ها و تفاوت معنوی آنان سخن می گوید و بیان می دارد که همین امر است که برخی را به این اشتباه انداخته که پیامبری که مانند ابوجهل غذا می خورد و در بازارها راه می رود، چه فرقی با او می تواند داشته باشد؟ او می گوید: همین نوع نگاه درباره علی(ع) هم پیش آمده. وی با رد این نوع نگاه و تأیید سخنش با تمسک به خطبه 2 نهج البلاغه جایگاه اهل بیت(ع) را با هیچ کس قابل قیاس نمی داند و می نویسد: چراغ مُرده کجا؟ شمع آفتاب کجا
نویسنده در مقدمه با کنار هم چیدن سه مقدمه: جهانی و جاودانه بودن هویت آیین اسلام، پایان بخش بودن نبوت محمد(ص) نسبت به زنجیره انبیا و حیات محدود جسمانی پیامبر اسلام(ص) برخلاف آیین جاودانی اش، بر لزوم پیگیری رسالت او در قالب امامت استدلال می کند و نشان می دهد که مسئله امامت در اسلام به جدی ترین صورت از آغاز دعوت پیامبر(ص) تا روز رحلت، مطرح بوده و جزو ارکان اصلی اسلام قرار داده شده؛ چنان که شیعه نیز چنین عقیده ای دارد و امامت را از اصول دین می شمارد
کتاب دارای مقدمه ای به قلم محمدجواد فاضل لنکرانی، فهرست مطالب، سرآغازی به قلم محمدتقی خلجی، مقدمه نویسندگان و محتوای مطالب در هفت فصل می باشد. نویسنده از هفتاد و یک اثر به عنوان منبع استفاده کرده است؛ از جمله: قرآن کریم، نهج البلاغه، صحیفه سجادیه، الهیات شفای بوعلی، مروج الذهب و معادن الجوهر مسعودی، ملل و نحل شهرستانی، مقتل الحسین خوارزمی، عیون أخبار الرضا و کمال الدین و تمام النعمة صدوق ، رجال کشّی، اصول و فروع کافی، اختصاص و امالی مفید، احتجاج طبرسی، تفسیر عیاشی ، مجمع البیان طبرسی ، الملهوف علی قتلی الطفوف ابن طاوس ، وسائل الشیعة شیخ حر عاملی، الغدیر علامه امینی و...
مقدمه کتاب را محمدجواد فاضل لنکرانی، فرزند آیت الله فاضل، نوشته است. او در مقدمه، تأکید می کند که امامت از اصول دین است و شاهدی بر این مطلب از مرحوم نراقی می آورد و از محقق و بازنویس کتاب تشکر می کند
نویسنده ی سرآغاز، آموزه امامت را فعال ترین حوزه فکری مسلمانان می شمارد. او به روایتی از امام رضا(ع) ، کلامی از شیخ طوسی و حدیثی از امام صادق(ع) در این باره تمسک می کند. وی در میان روایات و وقایع دال بر امامت، یوم الدار و غدیر خم را دارای اهمیت ویژه ای می داند
او در سرآغاز از عصمت امامان(ع)، ضرورت وجود امام و وصیت پیامبر(ص) در این باره، مهم ترین نقش دینی امام(ع) که همان جانشینی پیامبر خدا در امور دنیوی و اخروی است و بیان این امر که این مسئله بنیاد اختلافات شیعه و سنی است، صحبت می کند. خلجی توضیح مفصلی درباره حدیث ثقلین می دهد، سپس از یکسانی ظاهری انسان ها و تفاوت معنوی آنان سخن می گوید و بیان می دارد که همین امر است که برخی را به این اشتباه انداخته که پیامبری که مانند ابوجهل غذا می خورد و در بازارها راه می رود، چه فرقی با او می تواند داشته باشد؟ او می گوید: همین نوع نگاه درباره علی(ع) هم پیش آمده. وی با رد این نوع نگاه و تأیید سخنش با تمسک به خطبه 2 نهج البلاغه جایگاه اهل بیت(ع) را با هیچ کس قابل قیاس نمی داند و می نویسد: چراغ مُرده کجا؟ شمع آفتاب کجا
نویسنده در مقدمه با کنار هم چیدن سه مقدمه: جهانی و جاودانه بودن هویت آیین اسلام، پایان بخش بودن نبوت محمد(ص) نسبت به زنجیره انبیا و حیات محدود جسمانی پیامبر اسلام(ص) برخلاف آیین جاودانی اش، بر لزوم پیگیری رسالت او در قالب امامت استدلال می کند و نشان می دهد که مسئله امامت در اسلام به جدی ترین صورت از آغاز دعوت پیامبر(ص) تا روز رحلت، مطرح بوده و جزو ارکان اصلی اسلام قرار داده شده؛ چنان که شیعه نیز چنین عقیده ای دارد و امامت را از اصول دین می شمارد
wikinoor: پاسداران_وحی