پارک ملی قبوستان ( به ترکی آذربایجانی: Qobustan Milli Parkı ) با نام رسمی چشم انداز فرهنگی سنگ نگاره های قبوستان، منطقه ای تپه ای و کوهستانی در جنوب شرقی رشته کوه های قفقاز است که به طور عمده در حوضهٔ آبریز رود جیران کچمز، بین رودهای پیرساعات و سومقاییت، در غرب قبوستان ( در حدود ۶۴ کیلومتری جنوب غربی مرکز باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان ) و در کرانه های غربی دریای خزر قرار دارد. دره هایی تنگ و عمیق که در زبان ترکی آذربایجانی قبو نامیده می شوند این منطقه را قطع می کنند و نام قبوستان نیز احتمالاً برگرفته از همین قبوهاست.
وجود سنگ نگاره های تاریخی، آثار باستانی، گل افشانها و گازسنگها در این منطقه سبب شد تا قبوستان در سال ۱۹۶۶ منطقه ای بااهمیت ملی - تاریخی در آذربایجان اعلام و کوه های بویوکداش، کوچوکداش، جینگیرداغ و تپهٔ یازیلی که در نزدیکی دریای خزر در جنوب شرقی قبوستان تحت حفاظت دولتی قرار گیرد. پس از آن این منطقه در سال ۲۰۰۷ نیز به دلیل سنگ نگاره هایش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. این سنگ نگاره ها به واسطهٔ کیفیت حجاری ها و نمایش مواردی همچون شکار، جانوران، گیاهان و سبک زندگی در دوران پیش از از تاریخ و نمایش توالی فرهنگی از آن دوران تا قرون وسطی به عنوان میراثی با اهمیت جهانی بسیار در نظر گرفته شدند.
ارزش باستان شناسی قبوستان در سال ۱۹۳۰ میلادی و به دنبال عزیمت مردانی برای استخراج شن از معدنی در این منطقه مشخص گردید. یکی از کارکنان معدن در میان سازندهای سنگی و تخته سنگی منطقه متوجهٔ حجاری هایی بر روی صخره ها شد و با اطلاع گروه آن ها توانستند غارهای دست ساز بشر را نیز که درونشان نقاشی های بیشتری بود را بیابند.
در این منطقه بیش از ۶٬۰۰۰ حجاری متعلق به ۵٬۰۰۰ تا ۴۰٬۰۰۰ سال پیش بر روی صخره ها انجام شده است. همچنین بقایایی از غارهای مسکونی، سکونت گاه ها و گورها به دست آمده که نمایانگر حضور و استفادهٔ شدید انسان از این منطقه پس از آخرین عصر یخبندان تا قرون وسطی بوده است.
بیشتر این سنگ نگاره ها مردمانی بدوی، حیوانات، نبردها، رقص های آیینی، گاوبازی، قایق هایی با پاروزنان مسلح، جنگجویانی نیزه به دست، کاروان های شتر، خورشید و ستارگان را به تصویر کشیده اند. نمایش فعالیت های مرتبط با شکار و ماهیگیری در این سنگ نگاره ها نشانگر زمانی است که اب و هوای منطقه گرمتر و مرطوبتر از امروز بوده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوجود سنگ نگاره های تاریخی، آثار باستانی، گل افشانها و گازسنگها در این منطقه سبب شد تا قبوستان در سال ۱۹۶۶ منطقه ای بااهمیت ملی - تاریخی در آذربایجان اعلام و کوه های بویوکداش، کوچوکداش، جینگیرداغ و تپهٔ یازیلی که در نزدیکی دریای خزر در جنوب شرقی قبوستان تحت حفاظت دولتی قرار گیرد. پس از آن این منطقه در سال ۲۰۰۷ نیز به دلیل سنگ نگاره هایش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. این سنگ نگاره ها به واسطهٔ کیفیت حجاری ها و نمایش مواردی همچون شکار، جانوران، گیاهان و سبک زندگی در دوران پیش از از تاریخ و نمایش توالی فرهنگی از آن دوران تا قرون وسطی به عنوان میراثی با اهمیت جهانی بسیار در نظر گرفته شدند.
ارزش باستان شناسی قبوستان در سال ۱۹۳۰ میلادی و به دنبال عزیمت مردانی برای استخراج شن از معدنی در این منطقه مشخص گردید. یکی از کارکنان معدن در میان سازندهای سنگی و تخته سنگی منطقه متوجهٔ حجاری هایی بر روی صخره ها شد و با اطلاع گروه آن ها توانستند غارهای دست ساز بشر را نیز که درونشان نقاشی های بیشتری بود را بیابند.
در این منطقه بیش از ۶٬۰۰۰ حجاری متعلق به ۵٬۰۰۰ تا ۴۰٬۰۰۰ سال پیش بر روی صخره ها انجام شده است. همچنین بقایایی از غارهای مسکونی، سکونت گاه ها و گورها به دست آمده که نمایانگر حضور و استفادهٔ شدید انسان از این منطقه پس از آخرین عصر یخبندان تا قرون وسطی بوده است.
بیشتر این سنگ نگاره ها مردمانی بدوی، حیوانات، نبردها، رقص های آیینی، گاوبازی، قایق هایی با پاروزنان مسلح، جنگجویانی نیزه به دست، کاروان های شتر، خورشید و ستارگان را به تصویر کشیده اند. نمایش فعالیت های مرتبط با شکار و ماهیگیری در این سنگ نگاره ها نشانگر زمانی است که اب و هوای منطقه گرمتر و مرطوبتر از امروز بوده است.
wiki: پارک ملی قبوستان