پارک ملی

پارک ملی به محدوده ای از منابع طبیعی از جمله جنگل، مرتع، بیشه های طبیعی، دشت، رودخانه، دریاچه و کوهستان گفته می شود که نمایان گر نمونه های برجسته ای از مظاهر طبیعی باشد. دولت ها به منظور حفظ همیشگی وضعیت زیست بوم و همچنین ایجاد محیط مناسب برای تکثیر و پرورش جانوران وحشی و رشد گیاهان در خطر انقراض و برای جلوگیری از دخالت های مخرب انسانی، این مناطق را تحت حفاظت قرار می دهند.
پارک های ملی ایران، یکی از مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست ایران می باشد.
تعریف رسمی «پارک ملی» از دیدگاه سازمان حفاظت محیط زیست به شرح زیر است:
«مناطق طبیعی به نسبت وسیع و دارای ویژگی های خاص و اهمیت ملی به لحاظ زمین شناسی، بوم شناسی، جغرافیای زیستی و چشم انداز، با هدف های حفظ وضعیت زیستی و طبیعی، بهبود جمعیت گونه های جانوری و رویشگاه های گیاهی و همچنین بهره برداری تفرجی به عنوان پارک ملی انتخاب می شوند. پارک های ملی محل های مناسبی برای فعالیت های آموزشی، پژوهشی و گردشگری در طبیعت به شمار می آیند. به منظور حفاظت بنیادی از تنوع زیستی، ذخایر ژنتیکی، یکپارچگی بوم شناسی و چشم اندازها، فعالیت های مرتبط با بهره برداری های مصرفی و مسکونی در این مناطق مجاز نیست. به همین دلیل، برای پارک های ملی پشتوانه قانونی حفاظتی مستحکم تری نسبت به سایر مناطق حفاظت شده پیش بینی شده است. »
ایالات متحده آمریکا، اولین کشور و آغازگر سیاست حفظ طبیعت و تأسیس پارک های ملی بود. سیستم پارک های ملی توسط برخی تاریخ نویسان «بهترین ایدهٔ آمریکا» نامیده شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳]

پارک مِلّی (national park)
محوطه ای برای بهره مندی و تفریح همگان. پارک های ملّی هم تماشایی ترین مکان ها را دربر می گیرند و هم مکان هایی به شمار می آیند که به علل اهمیت تاریخی، ماقبل تاریخی یا علمی، یا به سبب مزیت های تفریحی بی نظیر، متمایزند. این مکان ها ناحیه هایی معادل با مساحت کشورهای کوچک تا محوطه های کوچک چند هکتاری را دربر می گیرند. نخستین پارک ملّی جهان، پارک ملی یلوستون در ایالات متحده امریکا، در ۱۸۷۲ تأسیس شد. در ایالات متحده، جمهوری ایرلند، افریقای جنوبی، و اکثر کشورها، مالک پارک های مّلی دولت است. در بریتانیا، مالک قسمت عمدۀ اراضی پارک های ملّی مجموعه ای از کشاورزان، جنگلبانان، وزارت دفاع، شوراهای استان، و امثال آن هایند. برخی از کشورها دارای طبیعت بکرند که در آن ها هیچ گونه رفت و آمد وسایل نقلیۀ موتوری صورت نمی گیرد، ترابری هوایی در آسمان وجود ندارد، هتل یا مهمانخانه، فروشگاه یا کافه و رستوران و هیچ گونه صنایعی یافت نمی شود، و نظارت و مدیریت در آن ها در کمترین حدّ ممکن است. ازجملۀ سایر نواحی حفاظت شده مناطقی با طبیعت نظرگیر و جایگاه های با اهمیت علمی خاصاند.