پادشاهی ویزیگوت

دانشنامه عمومی

پادشاهی ویزیگوت ( لاتین: Regnum Visigothorum؛ گوتیک:Gutþiuda Þiudinassus ) دولتی بود که میان سده های پنجم تا هشتم میلادی در جنوب باختری فرانسه کنونی و شبه جزیره ایبری برقرار بود.
پایه ریز این دولت، والیا پادشاه ویزیگوت ها بود که نخست در آکیتن در جنوب فرانسه تشکیل شد و سپس با گشودن شبه جزیره ایبری گسترش یافت. با گسترش قدرت فرانک ها، پادشاهی ویزیگوت بیشتر قلمرو واقع در سرزمین گل را از دست داد.
با فتح اندلس به دست امویان، پادشاهی ویزیگوت بیشتر قلمرویش در ایبری را نیز از دست داد.
از سال ۴۰۷ تا ۴۰۹ پس از میلاد، اتحادی از وندال های ژرمن، الانانهای ایرانی و سوئبی های ژرمن از رودخانه راین یخ زده عبور کردند و سراسر فرانسه امروزی و شبه جزیره ایبری را درنوردیدند. به نوبه خود، ویزیگوت ها تحت رهبری آلاریک یکم رم را در سال ۴۱۰ غارت کردند و گالا پلاچیدیا، خواهر امپراتور روم غربی هونوریوس را به اسارت گرفتند. [ ۵]
در سال ۴۶۶، یوریک، که کوچک ترین پسر تئودوریک اول بود، به تاج و تخت ویزیگوت رسید. او به خاطر قتل برادر بزرگترش تئودوریک دوم، که خود با قتل برادر بزرگترش توریسموند پادشاه شده بود، به بدنامی شناخته می شد. تحت فرماندهی یوریک ( ۴۶۶–۴۸۴ ) ، ویزیگوت ها شروع به گسترش در گال و تحکیم حضور خود در شبه جزیره ایبریا کردند. [ ۶]
پس از مرگ آلاریک دوم، پسر نامشروع او گسالک قدرت را به دست گرفت تا اینکه تئودوریک کبیر، فرمانروای پادشاهی استروگوت ها، او را در بارسلونا مورد حمله قرار داد و او را شکست داد، خلع شد. گسالک فرار کرد و نیروهایش را دوباره جمع کرد، اما دوباره در بارسلونا شکست خورد و دستگیر و کشته شد. [ ۷]
عکس پادشاهی ویزیگوتعکس پادشاهی ویزیگوت
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس