پاتریارک نشین جهانی قسطنطنیه ( یونانی: Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως؛ لاتین: Patriarchatus Oecumenicus Constantinopolitanus; [ ۳] ترکی استانبولی: Rum Ortodoks Patrikhanesi [ ۴] ) یکی از ۱۴ تا ۱۶ کلیسای خودمختار کلیسای ارتدکس شرقی است. هم اکنون بارتولومیو یکم قسطنطنیه رهبری آن را بر عهده دارد.
کلیسای قسطنطنیه در میان پاتریارک نشین های چهارگانه از اهمیت بیشتری برخوردار است. زیرا قسطنطنیه ( بیزانسیوم ) بین سال های ۳۳۰ تا ۱۴۵۳ پایتخت امپراتوری روم شرقی و در نتیجه مرکز مسیحیت شرقی بوده است. پس از تقسیم امپراتوری روم در ابتدای قرون وسطی، اسقف قسطنطنیه از منزلت بی مانندی در میان اسقفان ارتدکس جهان مسیحی برخوردار شد. از میان پنج پاتریارک بزرگ کلیسا، فقط پاتریارک قسطنطنیه و اسقف روم در حوالی سال ۵۹۰ در شهرهای بزرگ زندگی می کردند. به پاتریارک قسطنطنیه پاتریارک مسکونی گفته می شد.
پاتریارک قسطنطنیه دومین اسقف موجه و با نفوذ رم بود. او هنوز حامل اسقف اعظم جهان است و بر تمام سر اسقفان کلیساهای شرق تقدم دارد. نیم تاج سلطنتی را بر سر می گذارد و نشان عقاب امپراتوری بیزانس را به سینه می چسباند. در حال حاضر ریاست عالیه کلیسا با حدود صد هزار عضو با اوست. کلیساهای ارتدکس فنلاند و چکسلواکی خود را تحت اختیار قانونی او می دانند. کلیساهای یادشده، برتری افتخاری سراسقف کلیسای جهانی در قسطنطنیه ( استانبول ) را قبول دارند. اسقف این کلیسا بر خلاف پاپ هیچ گاه ادعای عصمت نمی کند و تنها از موقعیت اخلاقی ویژه ای بهره می برد و اقتدار او از قلمرو اسقفی اش فراتر نمی رود.
در چند شورای جهانی از حقوق پاتریارک قسطنطنیه سخن به میان آمد و در قرن ششم این کلیسا عنوان پاتریارک نشین جهانی به خود گرفت. این موقعیت پس از فتح قسطنطنیه به دست سلطان محمد فاتح در سال ۱۴۵۳ بر قرار ماند.
در سال ۳۸۱ شورای قسطنطنیه، پاتریارک این شهر را بعد از اسقف روم به رسمیت شناخت. به موجب اصل سوم شورای کنستانتینوپل پاتریارک این شهر بعد از اسقف روم از برتری حرمت برخوردار شد. در زمان گریگوری کبیر ( قرن ششم و هفتم ) ، یوحنا پاتریارک قسطنطنیه، مدعی عنوان «اسقف همه کلیساها» گردید که با اعتراض گریگوری مواجه شد.
• Official website
• Patriarchs of Constantinople
• Article on the Ecumenical Patriarchate by Ronald Roberson on the website of CNEWA, a papal agency for humanitarian and pastoral support
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکلیسای قسطنطنیه در میان پاتریارک نشین های چهارگانه از اهمیت بیشتری برخوردار است. زیرا قسطنطنیه ( بیزانسیوم ) بین سال های ۳۳۰ تا ۱۴۵۳ پایتخت امپراتوری روم شرقی و در نتیجه مرکز مسیحیت شرقی بوده است. پس از تقسیم امپراتوری روم در ابتدای قرون وسطی، اسقف قسطنطنیه از منزلت بی مانندی در میان اسقفان ارتدکس جهان مسیحی برخوردار شد. از میان پنج پاتریارک بزرگ کلیسا، فقط پاتریارک قسطنطنیه و اسقف روم در حوالی سال ۵۹۰ در شهرهای بزرگ زندگی می کردند. به پاتریارک قسطنطنیه پاتریارک مسکونی گفته می شد.
پاتریارک قسطنطنیه دومین اسقف موجه و با نفوذ رم بود. او هنوز حامل اسقف اعظم جهان است و بر تمام سر اسقفان کلیساهای شرق تقدم دارد. نیم تاج سلطنتی را بر سر می گذارد و نشان عقاب امپراتوری بیزانس را به سینه می چسباند. در حال حاضر ریاست عالیه کلیسا با حدود صد هزار عضو با اوست. کلیساهای ارتدکس فنلاند و چکسلواکی خود را تحت اختیار قانونی او می دانند. کلیساهای یادشده، برتری افتخاری سراسقف کلیسای جهانی در قسطنطنیه ( استانبول ) را قبول دارند. اسقف این کلیسا بر خلاف پاپ هیچ گاه ادعای عصمت نمی کند و تنها از موقعیت اخلاقی ویژه ای بهره می برد و اقتدار او از قلمرو اسقفی اش فراتر نمی رود.
در چند شورای جهانی از حقوق پاتریارک قسطنطنیه سخن به میان آمد و در قرن ششم این کلیسا عنوان پاتریارک نشین جهانی به خود گرفت. این موقعیت پس از فتح قسطنطنیه به دست سلطان محمد فاتح در سال ۱۴۵۳ بر قرار ماند.
در سال ۳۸۱ شورای قسطنطنیه، پاتریارک این شهر را بعد از اسقف روم به رسمیت شناخت. به موجب اصل سوم شورای کنستانتینوپل پاتریارک این شهر بعد از اسقف روم از برتری حرمت برخوردار شد. در زمان گریگوری کبیر ( قرن ششم و هفتم ) ، یوحنا پاتریارک قسطنطنیه، مدعی عنوان «اسقف همه کلیساها» گردید که با اعتراض گریگوری مواجه شد.
• Official website
• Patriarchs of Constantinople
• Article on the Ecumenical Patriarchate by Ronald Roberson on the website of CNEWA, a papal agency for humanitarian and pastoral support
