ویکتور پی یر هورتا ( به انگلیسی و به فرانسوی: Victor Pierre Horta ) یا بارون ویکتور هورتا پس از ۱۹۳۲ میلادی؛ ( زادۀ ۶ ژانویهٔ ۱۸۶۱ میلادی – درگذشتۀ ۸ سپتامبر ۱۹۴۷ میلادی ) یک معمار و طراح اهل بلژیک بود؛ وی به عنوان یکی از معماران مشهور و بیان گذاران سبک آر نووُ شناخته می شود. [ ۱]
هتل تاسل او در بروکسل، ساخته شده در ۱۸۹۳–۱۸۹۲ میلادی، اغلب به عنوان اولین خانۀ هنر نو ( آر نوُو ) در نظر گرفته می شود. فرم های گیاهی پیچ در پیچ منحنی شکل که هورتا استفاده می کرد، بر بسیاری دیگر از معماران و طراحان از جمله هکتور گیمارد معمار، که از آن در اولین خانه ای که در پاریس طراحی کرد و در ورودی هایی که برای متروی پاریس طراحی کرد، تأثیر گذاشت. [ ۲] [ ۳] او همچنین به دلیل پلان های باز و استفاده نوآورانه از آهن، فولاد و شیشه، از پیشروان معماری مدرن محسوب می شود. [ ۴]
آثار بعدی هورتا از هنر نو دور شد و با تاثیر از عناصر معماری کلاسیک مانند ستون ها، هندسی تر و رسمی تر شد. او از قاب های فولادی و نورگیرها برای وارد کردن نور به سازه ها، پلان های کف باز و جزئیات تزئینی ظریف استفاده کرد. آثار مهم بعدی او عبارتند از: خانۀ مردم/بروکسل ( ۱۸۹۹–۱۸۹۵ میلادی ) . مرکز هنرهای زیبای بروکسل ( ۱۹۲۹–۱۹۲۳ میلادی ) ؛ و ایستگاه مرکزی بروکسل ( ۱۹۵۲–۱۹۱۳ میلادی ) .
در سال ۱۹۳۲ میلادی، پادشاه آلبرت یکم به هورتا لقب بارون را به دلیل خدماتش در زمینۀ معماری اعطا کرد. چهار عدد از ساختمان هایی که او طراحی کرده است به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
ویکتور هورتا در ۶ ژانویه ۱۸۶۱ میلادی در گنت، بلژیک به دنیا آمد. پدرش یک کفاش چیره دست بود، که، همان طور که هورتا به یاد می آورد، صنعتگری را شکلی عالی از هنر می دانست. هورتای جوان با تحصیل موسیقی در کنسرواتوار سلطنتی گنت شروع کرد. او به دلیل رفتار نادرست اخراج شد و در عوض برای تحصیل در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا در گنت رفت. امروزه در کنسرواتوار گنت، کلاس درسی به نام او نامگذاری شده است. [ ۵] زمانی که هفده ساله بود، به پاریس نقل مکان کرد و به همراه معمار و طراح ژول دیبویسون کار پیدا کرد.
پدر هورتا در سال ۱۸۸۰ میلادی درگذشت و هورتا به بلژیک بازگشت. او به بروکسل نقل مکان کرد و با همسر اولش ازدواج کرد که بعداً از او صاحب دو دختر شد. او تحصیل در رشتۀ معماری را در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا در بروکسل آغاز کرد. او با پل هانکار، یکی دیگر از پیشگامان اولیۀ معماری هنر نو، دوست شد. هورتا تحصیلات خود را به خوبی انجام داد و توسط استادش آلفونس بالات، معمار شاه لئوپولد دوم، به عنوان دستیار انتخاب شد. هورتا با بالات در ساخت گلخانه های سلطنتی لاکن در شمال بروکسل کار کرد، این اولین کار هورتا با استفاده از مصالح شیشه و آهن بود. [ ۵] در سال ۱۸۸۴ میلادی، هورتا برندۀ اولین جایزۀ گودُشارل برای معماری ساختمان جدید پیشنهادی برای پارلمان بلژیک شد. پس از فارغ التحصیلی از آکادمی سلطنتی، جایزۀ بزرگ معماری به او اهدا شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهتل تاسل او در بروکسل، ساخته شده در ۱۸۹۳–۱۸۹۲ میلادی، اغلب به عنوان اولین خانۀ هنر نو ( آر نوُو ) در نظر گرفته می شود. فرم های گیاهی پیچ در پیچ منحنی شکل که هورتا استفاده می کرد، بر بسیاری دیگر از معماران و طراحان از جمله هکتور گیمارد معمار، که از آن در اولین خانه ای که در پاریس طراحی کرد و در ورودی هایی که برای متروی پاریس طراحی کرد، تأثیر گذاشت. [ ۲] [ ۳] او همچنین به دلیل پلان های باز و استفاده نوآورانه از آهن، فولاد و شیشه، از پیشروان معماری مدرن محسوب می شود. [ ۴]
آثار بعدی هورتا از هنر نو دور شد و با تاثیر از عناصر معماری کلاسیک مانند ستون ها، هندسی تر و رسمی تر شد. او از قاب های فولادی و نورگیرها برای وارد کردن نور به سازه ها، پلان های کف باز و جزئیات تزئینی ظریف استفاده کرد. آثار مهم بعدی او عبارتند از: خانۀ مردم/بروکسل ( ۱۸۹۹–۱۸۹۵ میلادی ) . مرکز هنرهای زیبای بروکسل ( ۱۹۲۹–۱۹۲۳ میلادی ) ؛ و ایستگاه مرکزی بروکسل ( ۱۹۵۲–۱۹۱۳ میلادی ) .
در سال ۱۹۳۲ میلادی، پادشاه آلبرت یکم به هورتا لقب بارون را به دلیل خدماتش در زمینۀ معماری اعطا کرد. چهار عدد از ساختمان هایی که او طراحی کرده است به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
ویکتور هورتا در ۶ ژانویه ۱۸۶۱ میلادی در گنت، بلژیک به دنیا آمد. پدرش یک کفاش چیره دست بود، که، همان طور که هورتا به یاد می آورد، صنعتگری را شکلی عالی از هنر می دانست. هورتای جوان با تحصیل موسیقی در کنسرواتوار سلطنتی گنت شروع کرد. او به دلیل رفتار نادرست اخراج شد و در عوض برای تحصیل در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا در گنت رفت. امروزه در کنسرواتوار گنت، کلاس درسی به نام او نامگذاری شده است. [ ۵] زمانی که هفده ساله بود، به پاریس نقل مکان کرد و به همراه معمار و طراح ژول دیبویسون کار پیدا کرد.
پدر هورتا در سال ۱۸۸۰ میلادی درگذشت و هورتا به بلژیک بازگشت. او به بروکسل نقل مکان کرد و با همسر اولش ازدواج کرد که بعداً از او صاحب دو دختر شد. او تحصیل در رشتۀ معماری را در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا در بروکسل آغاز کرد. او با پل هانکار، یکی دیگر از پیشگامان اولیۀ معماری هنر نو، دوست شد. هورتا تحصیلات خود را به خوبی انجام داد و توسط استادش آلفونس بالات، معمار شاه لئوپولد دوم، به عنوان دستیار انتخاب شد. هورتا با بالات در ساخت گلخانه های سلطنتی لاکن در شمال بروکسل کار کرد، این اولین کار هورتا با استفاده از مصالح شیشه و آهن بود. [ ۵] در سال ۱۸۸۴ میلادی، هورتا برندۀ اولین جایزۀ گودُشارل برای معماری ساختمان جدید پیشنهادی برای پارلمان بلژیک شد. پس از فارغ التحصیلی از آکادمی سلطنتی، جایزۀ بزرگ معماری به او اهدا شد.
wiki: ویکتور هورتا