وینگ چون ( به چینی: 咏春拳 ) یکی از سبک های ورزش رزمی چینی، «کونگ فو» یا ووشو می باشد. این سبک دارای فلسفه ویژه و قدمت حدوداً ۴۵۰ ساله است و بیشتر بر روی مبارزه به کمک ذهن، احساس، روح و جسم تأکید دارد.
این روش مبارزه که ابتدا به نام سئولیم تائو یا سئونیم تائو ( به معنی روش ایده کوچک ) معروف بود، ابتدا توسط استادان ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود، که بر خلاف سبک های دیگر شائولین بر اساس آناتومی بدن و قوانین ریاضی و اشکال هندسی برای حملات ساده، سریع و کاربردی و دفاع کردن توسط زاویه های خاص به خصوص زاویه ۴۵ درجه و گارد بر اساس خط مستقیم و عدد طلایی بود.
حمله به معبد توسط دولت چین و کشته شدن بسیاری شاگردان و استادان و همچنین نابودی معبد باعث شد که هر کدام از استادان باقی مانده در گوشه هایی از چین به طور مخفیانه زندگی کنند. در این میان یکی از استادان باقی مانده که راهبه خانمی به اسم انجی مویی بود، روش سئولیم کونگ فو خود را به دختری به نام وینگ چون ( به معنی بهار زیبا ) با تغییراتی که بر اساس آناتومی زنانه و استفاده از نیرو و انرژی حریف بر علیه خودش بود، آموزش داد، که بعدها به نام سبک وینگ چون به شهرت رسید. مبارزاتی که توسط وینگ چون انجام می شد باعث شهرت او شد به طوری که افراد بسیاری برای مبارزه با او از نقاط دیگر به آن جا می آمدند. خانم وینگ چون با شخصی به نام لئونگ بک چائو که تاجری به نام و مبارزی قوی بود - که البته با خانم وینگ چون مبارزه کرده بود و شکست هم خورده بود - ازدواج کرد. خانم وینگ چون تمامی آموخته های خود را به او یاد داد این سبک چند نسل بعد توسط استاد لئونگ جان که یکی از استادان معروف کونگ فو در زمان خود بود به شهرت رسید. از استاد لئونگ جان، به عنوان استاد بدون شکست یاد می شود. شهرت جهانی وینگ چون توسط استاد ایپ من و شاگردانش ( وونگ شون لونگ، ایپ چون، لومن کام، لئونگ تینگ و بروس لی ) به اوج خود رسید.
ایپ من اولین فردی بود که به صورت عمومی آموزش وینگ چون را در هنگ کنگ آغاز کرد؛ و لئونگ تینگ دومی سیفو از سبک وینگ چون بود که به صورت عمومی این هنر را آموزش و در جهان گسترش داد در حال حاضر بیشتر مدرسان درجه یک وینگ چون از سیستم WT تبعیت دارند. حرکت دریک مسیر مستقیم، سرعت ضربات و تکنیک های مستقیم و ترکیبی و تلاش در جهت خنثی نمودن حملات حریف - بیشتر از اعمال نیرو برای ضربه زدن - یا حمله مستقیم از خصوصیات و ویژگی های بارز این هنر محسوب می شود. حرکات دست در این سبک بیشتر است و جزو سبکهای جنوبی چین محسوب می شود.
این روش مبارزه که ابتدا به نام سئولیم تائو یا سئونیم تائو ( به معنی روش ایده کوچک ) معروف بود، ابتدا توسط استادان ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود، که بر خلاف سبک های دیگر شائولین بر اساس آناتومی بدن و قوانین ریاضی و اشکال هندسی برای حملات ساده، سریع و کاربردی و دفاع کردن توسط زاویه های خاص به خصوص زاویه ۴۵ درجه و گارد بر اساس خط مستقیم و عدد طلایی بود.
حمله به معبد توسط دولت چین و کشته شدن بسیاری شاگردان و استادان و همچنین نابودی معبد باعث شد که هر کدام از استادان باقی مانده در گوشه هایی از چین به طور مخفیانه زندگی کنند. در این میان یکی از استادان باقی مانده که راهبه خانمی به اسم انجی مویی بود، روش سئولیم کونگ فو خود را به دختری به نام وینگ چون ( به معنی بهار زیبا ) با تغییراتی که بر اساس آناتومی زنانه و استفاده از نیرو و انرژی حریف بر علیه خودش بود، آموزش داد، که بعدها به نام سبک وینگ چون به شهرت رسید. مبارزاتی که توسط وینگ چون انجام می شد باعث شهرت او شد به طوری که افراد بسیاری برای مبارزه با او از نقاط دیگر به آن جا می آمدند. خانم وینگ چون با شخصی به نام لئونگ بک چائو که تاجری به نام و مبارزی قوی بود - که البته با خانم وینگ چون مبارزه کرده بود و شکست هم خورده بود - ازدواج کرد. خانم وینگ چون تمامی آموخته های خود را به او یاد داد این سبک چند نسل بعد توسط استاد لئونگ جان که یکی از استادان معروف کونگ فو در زمان خود بود به شهرت رسید. از استاد لئونگ جان، به عنوان استاد بدون شکست یاد می شود. شهرت جهانی وینگ چون توسط استاد ایپ من و شاگردانش ( وونگ شون لونگ، ایپ چون، لومن کام، لئونگ تینگ و بروس لی ) به اوج خود رسید.
ایپ من اولین فردی بود که به صورت عمومی آموزش وینگ چون را در هنگ کنگ آغاز کرد؛ و لئونگ تینگ دومی سیفو از سبک وینگ چون بود که به صورت عمومی این هنر را آموزش و در جهان گسترش داد در حال حاضر بیشتر مدرسان درجه یک وینگ چون از سیستم WT تبعیت دارند. حرکت دریک مسیر مستقیم، سرعت ضربات و تکنیک های مستقیم و ترکیبی و تلاش در جهت خنثی نمودن حملات حریف - بیشتر از اعمال نیرو برای ضربه زدن - یا حمله مستقیم از خصوصیات و ویژگی های بارز این هنر محسوب می شود. حرکات دست در این سبک بیشتر است و جزو سبکهای جنوبی چین محسوب می شود.
wiki: وینگ چون
وینگ چون ( به انگلیسی: Wing Chun ) یک فیلم سینمایی هنگ کنگی در ژانردرام، اکشن و فیلم رزمی محصول سال ۱۹۹۴ به کارگردانی یوئن وو - پینگ با بازی میشل یئو و دانی ین است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۱] [ ۵] [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: وینگ چون