سر ویلیام هنری براگ ( به انگلیسی: William Henry Bragg ) ( متولد ۲ ژوئیه ۱۸۶۲ - درگذشته ۱۲ مارس ۱۹۴۲ ) فیزیک دان و شیمی دان بریتانیایی بود که به همراه پسرش ویلیام لورنس براگ در سال ۱۹۱۵ مفتخر به دریافت جایزه نوبل فیزیک گردید. آندو این جایزه را به خاطر تحلیل ساختار بلوری توسط پرتوهای ایکس دریافت کردند.
او در کالج ترینیتی ( کمبریج ) تحصیلات خود را آغاز کرد و سپس برای مدت کوتاهی در آنجا تدریس کرد او سپس در سال ۱۸۸۶ در سمت استاد رشته ریاضی و فیزیک به آدلاید رفت و در آنجا تدریس کرد. او در سال ۱۹۰۸ به انگلستان بازگشت و سپس به مقام استادی کالج دانشگاهی لندن رسید. او در سال ۱۹۲۳ به همکاری با مایکل فارادی پرداخت و به عنوان مدیر آزمایشگاه در کنار وی مشغول به همکاری شد و این همکاری تا آخر عمر وی ادامه یافت.
پس از آنکه ماکس فون لائو موفق به کشف پراش در پرتو ایکس گردید او و پسرش به این موضوع علاقه مند شدند و به بررسی اثرات احتمالی آن پرداختند. ایده آنها بر پایه این بود که ممکن است اشعهٔ ایکس در برخورد با صفحات اتمی همانند آینه عمل کند و آن را بازخورد دهد. بر اساس این فرضیه آنها توانستند یک مدل ریاضیاتی از این رخداد را ارائه دهند.
برگ در ۱۸۸۵ میلادی، در سن ۲۳ سالگی به عنوان استاد ریاضیات و فیزیک تجربی اِلدر با لقب سر توماس در دانشگاه آدلاید استرالیا منصوب گشت و شروع به کار در آنجا در ۱۸۸۶ میلادی نمود. او به عنوان یک ریاضیدان ماهر، دانش فیزیکی محدودی داشت که غالباً به فرم ریاضیات کاربردی بود که در ترینیتی آموخته بود. همچنین در آن زمان، تنها حدود صد دانشجو دروس کاملی را در آدلاید می گذراندند و از میانشان تعداد کمی تعلق به مدرسه علوم داشتند و برگ نقیصه های تسهیلات تدریسی آنجا را با شاگردی اش نزد یک شرکت ابزار سازی ارتقاء داد. برگ مدرس قادر و مشهوری بود. او تشکیل اتحادیه های دانشجویی و شرکت مجانی معلمین علوم در کلاس هایش را تشویق می نمود. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
علاقه برگ در فیزیک توسعه یافت، به خصوص در زمینه الکترومغناطیس. در ۱۸۹۵ میلادی، ارنست رادرفودر در راهش از نیوزیلند به کمبریج از او بازدید به عمل آورد. این ملاقات آغازی بر دوستی آن دو تا آخر عمر بود. برگ علاقه مندی خاصی به کشفیات جدید در زمینه اشعه ایکس که توسط ویلهلم رونتگن صورت پذیرفته بود داشت. در ۲۹ مه ۱۸۹۶ میلادی در آدلاید، برگ در مقابل اجلاسی از پزشکان محلی، کاربرد «اشعه ایکس در مشخص کردن ساختارهای پنهان» را به معرض نمایش گذاشت. ساموئل باربور، شیمیدان ارشد شرکت اف. اچ. فاولدینگ، داروساز آدلایدی، دستگاه لازمه جهت تشکیل لامپ کروکز را تأمین کرد که لولهٔ تخلیه بار شیشه ای بود. این لوله از لیدز انگلستان بدست آمده بود، جایی که باربور از شرکت «رینولدز اند برانسون» بازدید کرده بود، این شرکت سازنده تجهیزات عکاسی و آزمایشگاهی بود. باربور به آدلاید در آوریل ۱۸۹۶ بازگشت. باربور آزمایش های خویش را به مدت کوتاهی پس از بازگشت از استرالیا صورت داده بود، اما نتایج به علت محدودیت در تأمین الکتریسیته از طریق باتری محدود بودند. در دانشگاه، لوله به یک سیم پیچ و باتری قرض گرفته شده از سر چارلز تاد، برادرزاده براگ متصل بود. سیم پیچ جهت تولید جرقه الکتریکی لازم برای براگ و باربور جهت «تولید انفجارهای کوچک اشعه ایکس» به کار رفت. مخاطبان هیجان زده شده و تحت تأثیر قرار گفتند. براگ خود را به عنوان نمونه آزمایشی مورد استفاده قرار داد، همانند رونتگن و اجازه داد تا تصویر اشعه ایکس از دستش گرفته شود. آن تصویر از انگشتان دستش «یک جراحت قدیمی در انگشتانش که از زمان استفاده از ماشین برداشت شلغم در زمین کشاورزی پدرش در کومبریا باقی مانده بود» را نشان می داد. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو در کالج ترینیتی ( کمبریج ) تحصیلات خود را آغاز کرد و سپس برای مدت کوتاهی در آنجا تدریس کرد او سپس در سال ۱۸۸۶ در سمت استاد رشته ریاضی و فیزیک به آدلاید رفت و در آنجا تدریس کرد. او در سال ۱۹۰۸ به انگلستان بازگشت و سپس به مقام استادی کالج دانشگاهی لندن رسید. او در سال ۱۹۲۳ به همکاری با مایکل فارادی پرداخت و به عنوان مدیر آزمایشگاه در کنار وی مشغول به همکاری شد و این همکاری تا آخر عمر وی ادامه یافت.
پس از آنکه ماکس فون لائو موفق به کشف پراش در پرتو ایکس گردید او و پسرش به این موضوع علاقه مند شدند و به بررسی اثرات احتمالی آن پرداختند. ایده آنها بر پایه این بود که ممکن است اشعهٔ ایکس در برخورد با صفحات اتمی همانند آینه عمل کند و آن را بازخورد دهد. بر اساس این فرضیه آنها توانستند یک مدل ریاضیاتی از این رخداد را ارائه دهند.
برگ در ۱۸۸۵ میلادی، در سن ۲۳ سالگی به عنوان استاد ریاضیات و فیزیک تجربی اِلدر با لقب سر توماس در دانشگاه آدلاید استرالیا منصوب گشت و شروع به کار در آنجا در ۱۸۸۶ میلادی نمود. او به عنوان یک ریاضیدان ماهر، دانش فیزیکی محدودی داشت که غالباً به فرم ریاضیات کاربردی بود که در ترینیتی آموخته بود. همچنین در آن زمان، تنها حدود صد دانشجو دروس کاملی را در آدلاید می گذراندند و از میانشان تعداد کمی تعلق به مدرسه علوم داشتند و برگ نقیصه های تسهیلات تدریسی آنجا را با شاگردی اش نزد یک شرکت ابزار سازی ارتقاء داد. برگ مدرس قادر و مشهوری بود. او تشکیل اتحادیه های دانشجویی و شرکت مجانی معلمین علوم در کلاس هایش را تشویق می نمود. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
علاقه برگ در فیزیک توسعه یافت، به خصوص در زمینه الکترومغناطیس. در ۱۸۹۵ میلادی، ارنست رادرفودر در راهش از نیوزیلند به کمبریج از او بازدید به عمل آورد. این ملاقات آغازی بر دوستی آن دو تا آخر عمر بود. برگ علاقه مندی خاصی به کشفیات جدید در زمینه اشعه ایکس که توسط ویلهلم رونتگن صورت پذیرفته بود داشت. در ۲۹ مه ۱۸۹۶ میلادی در آدلاید، برگ در مقابل اجلاسی از پزشکان محلی، کاربرد «اشعه ایکس در مشخص کردن ساختارهای پنهان» را به معرض نمایش گذاشت. ساموئل باربور، شیمیدان ارشد شرکت اف. اچ. فاولدینگ، داروساز آدلایدی، دستگاه لازمه جهت تشکیل لامپ کروکز را تأمین کرد که لولهٔ تخلیه بار شیشه ای بود. این لوله از لیدز انگلستان بدست آمده بود، جایی که باربور از شرکت «رینولدز اند برانسون» بازدید کرده بود، این شرکت سازنده تجهیزات عکاسی و آزمایشگاهی بود. باربور به آدلاید در آوریل ۱۸۹۶ بازگشت. باربور آزمایش های خویش را به مدت کوتاهی پس از بازگشت از استرالیا صورت داده بود، اما نتایج به علت محدودیت در تأمین الکتریسیته از طریق باتری محدود بودند. در دانشگاه، لوله به یک سیم پیچ و باتری قرض گرفته شده از سر چارلز تاد، برادرزاده براگ متصل بود. سیم پیچ جهت تولید جرقه الکتریکی لازم برای براگ و باربور جهت «تولید انفجارهای کوچک اشعه ایکس» به کار رفت. مخاطبان هیجان زده شده و تحت تأثیر قرار گفتند. براگ خود را به عنوان نمونه آزمایشی مورد استفاده قرار داد، همانند رونتگن و اجازه داد تا تصویر اشعه ایکس از دستش گرفته شود. آن تصویر از انگشتان دستش «یک جراحت قدیمی در انگشتانش که از زمان استفاده از ماشین برداشت شلغم در زمین کشاورزی پدرش در کومبریا باقی مانده بود» را نشان می داد. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
wiki: ویلیام هنری براگ