ویلیام جونز

دانشنامه عمومی

ویلیام جونز (ریاضی دان). ویلیام جونز ( به انگلیسی: William Jones ) ( ۱۶۷۵ – ۳ ژوئیهٔ ۱۷۴۹ ) ریاضی دان اهل پادشاهی انگلستان بود.
او در نوامبر ۱۷۱۱ به عنوان همکار انجمن سلطنتی ( FRS ) برگزیده شد و بعدها قائم مقام انجمن شد.
عکس ویلیام جونز (ریاضی دان)عکس ویلیام جونز (ریاضی دان)

ویلیام جونز (واژه شناس). سِر ویلیام جونز ( به انگلیسی: William Jones ) ( زادهٔ ۲۷ سپتامبر ۱۷۴۶ – درگذشتهٔ ۲۸ آوریل ۱۷۹۴ ) زبان شناس، ادیب و خاورشناس انگلیسی بود. جونز پس از توماس استفنز ( ۱۵۸۳ ) ، [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] فیلیپو ساستی ( ۱۵۸۵ ) ، [ ۵] مارکوس زوئریوس وان بوکس هورن ( ۱۶۴۸ ) [ ۶] اولیا چلبی ( ۶–۱۶۶۵ ) [ ۷] و گاستون کوردو ( ۱۶۹۱–۱۷۷۹ ) ، [ ۸] یکی از کسانی بود که خانوادهٔ زبانهایی را که پیش از او سکایی ( ۱۶۴۸ ) [ ۹] [ ۱۰] و پس از او نخست هند و ژرمنی[ ۱۱] [ ۱۲] ( ۱۸۱۰ - کنراد مالته برون ) ، [ ۱۳] سپس هندواروپایی ( ۱۸۱۳ - توماس یانگ ) ، یافثی ( ۱۸۱۵ - راسموس راسک ) ، هندی توتی[ ۱۴] ( ۱۸۲۶ - اشمیتهنر ) ، سانسکریتی[ ۱۵] ( ۱۸۲۷ - ویلهلم فون هومبولت ) ، هندی کلتی[ ۱۶] ( ۱۸۴۰ - آگوست پوت ) ، [ ۱۷] آریایی و اروپایی[ ۱۸] ( ۱۸۵۴ - گراتسیادو آسکولی ) ، [ ۱۹] آریایی[ ۲۰] ( ۱۸۶۷ - اونوره شوه ) نامیده شد را یادآور شد و از خویشاوندی زبان سانسکریت با زبان های یونانی و لاتین سخن گفت ( ۱۷۸۹ ) . [ ۲۱] [ ۲۲]
جونز در ۲۳ سپتامبر ۱۷۴۶ در لندن، در خانواده ای اهل ولز، به دنیا آمد. پدرش ویلیام جونز ( ۱۶۷۵–۱۷۴۹ ) ریاضی دان، نایب رئیس انجمن سلطنتی، از دوستان نیوتن و مفسر آثار او، و مادرش اشراف زاده ای بود که در یکی از مدارس لندن ریاضی تدریس می کرد. او پیش از سه سالگی پدرش را از دست داد در ۱۷۵۳ به مدرسه هرو رفت که بسیاری از شخصیتهای مهم انگلیسی در آنجا پرورش یافته اند. در مدرسه دیری نگذشت که به خواندن اشعار قدیم و سرودن به شیوه آنها پرداخت. لاتینی و یونانی را هم زمان آموخت و از راه تحصیل زبان عبری، که در مدرسه هرو به آن پرداخته بود، با مشرق زمین آشنا شد. در ۱۷۶۴ به قصد تحصیل حقوق وارد دانشگاه آکسفورد شد و از همان زمان عربی را نزد شخصی از اهالی حلب آموخت و در همان دوره نزد فردی ایرانی، از مردم کرمان و مقیم لندن، فارسی فراگرفت و با کمک کتاب اصول زبان فارسی اثر جان گریوز و گلستان سعدی، به یادگیری زبان فارسی ادامه داد. در ۱۷۶۸ با کاروی رویتسکی، سفیر لهستان در انگلیس، که فارسی و ترکی می دانست، آشنا شد. اظهارات رویتسکی دربارهٔ ادبیات فارسی و شرق و به خصوص غزلیات حافظ تأثیر مهمی بر جونز داشت. در مکاتبات این دو، مباحث بسیاری دربارهٔ ادبیات فارسی مطرح شده است. [ ۲۳] ویلیام جونز در ۲۵ سالگی در خواندن و نوشتن و سخن گفتن به فارسی مهارت پیدا کرد. کشف خویشاوندی میان زبان های ایرانی و زبان های ژرمنی سبب شد تا تصور اشتباه سامی بودن زبان فارسی، آن هم به دلیل شباهت در رسم الخط به یک سو نهاده شود و فارسی و آلمانی دو زبان خویشاوند محسوب گردند. او همچنین با همراهی چند تن از خاورشناسان انگلیسی، انجمن آسیایی بنگاله را که یکی از بزرگ ترین انجمن های علمی و ادبی جهان است بنیان نهاد. کتابخانه آن دارای هزاران کتاب چاپی و خطی به زبان های فارسی، عربی، هندی، سانسکریت و انگلیسی است.
عکس ویلیام جونز (واژه شناس)عکس ویلیام جونز (واژه شناس)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس