ویلیام استرندیل بنت

ویلیام استرندیل بنت ( انگلیسی: William Sterndale Bennett؛ ۱۳ آوریل ۱۸۱۶ – ۱ فوریهٔ ۱۸۷۵ ) موسیقی دان، آهنگساز، خواننده اپرا، مربی موسیقی، استاد دانشگاه، رهبر ارکستر و نوازنده پیانو اهل پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند بود.
وی موسیقی را از پدربزرگش «جان بنت» فرا گرفت[ ۱] و یک خواننده باس حرفه ای بود که در کالج کینگ و کالج ترینیتی آواز می خواند. [ ۲] او در سن ۱۰ سالگی به آکادمی سلطنتی موسیقی رفت و مسئولان این مرکز آموزشی چنان تحت تأثیر استعداد او قرار گرفته بودند، که از دریافت هرگونه شهریه از او چشم پوشیدند. [ ۳] او ۱۰ سال در آنجا به تحصیل پرداخت به نحوی که در ۲۰ سالگی به عنوان یک نوازندهٔ پیانو شهرت پیدا کرده بود و آهنگ هایش مورد تحسین قرار می گرفت. از جمله کسانی که تحت تأثیر بنت قرار گرفتند، آهنگساز آلمانی فلیکس مندلسون بود که او را به لایپزیگ دعوت کرد. [ ۴] در آنجا بنت با روبرت شومان دوست شد، که همچون مندلسون وی را بابت آثارش تحسین می کرد. بنت سه زمستان را به آهنگسازی و اجرا در لایپزیگ گذراند. وی به مدت ۱۰ سال رهبر ارکستر انجمن سلطنتی فیلارمونیک بود و آرتور سالیوان و هیوبرت پری از جمله شاگردانش بودند. وی همچنین در سال ۱۸۴۳ استاد موسیقی دانشگاه ادینبرو و از سال ۱۸۵۶ تا ۱۸۷۵ استاد رشتهٔ موسیقی در دانشگاه کمبریج بود و موفق به دریافت لقب شوالیه شد.
بنت نه تنها به عنوان یک آهنگساز، بلکه به عنوان یک معلم موسیقی و ارتقادهندهٔ استانداردهای آموزش این هنر، تأثیر قابل توجهی بر موسیقی انگلیسی گذاشت.