نسخه دوازدهم سامانه طبیعت Systema Naturae آخرین نسخه از سامانه طبیعت بود که توسط نویسنده آن، کارل لینه، نظارت شد. این کتاب توسط Laurentius Salvius در Holmiæ ( استکهلم ) در سه جلد منتشر شد که بخش هایی از ۱۷۶۶ تا ۱۷۶۸ چاپ شد. این ها شامل بسیاری از گونه هایی هستند که در نسخه قبلی، ویرایش ۱۰ که نقطه آغاز نام گذاری جانوران بود، پوشش داده نشده بودند.
تنها پنج ویرایش از سامانه طبیعت توسط خود لینه، یعنی جلدهای اول، دوم، ششم، دهم و دوازدهم نوشته شده است. [ ۱] هنگامی که نخستین بار یک «نقطه آغاز» برای نام گذاری جانوران در نظر گرفته شد، در کد استریکلند ۱۸۴۳، ویرایش دوازدهم Systema Naturae برگزیده شد تا هر نامی که لینه از نسخه های پیشین تغییر داده بود، در حالت نهایی ثبت شود. [ ۲] بعداً با ویرایش ۱۰ به عنوان نقطه آغاز برای اکثر نام گذاری جانورشناسی جایگزین شد. نقطه آغاز برای اکثر نام ها در نامگذاری گیاه شناسی، اثر سال ۱۷۵۳ با نام Species Plantarum بود.
لینه نسخه دوازدهم را به سه جلد تقسیم کرد که جلد نخست در دو بخش منتشر شد. جلد ۱ شامل فرمانرو جانوران ( Regnum Animale ) با ۵۳۲ صفحه اول که به عنوان قسمت ۱ در سال ۱۷۶۶ ظاهر شد و صفحات ۵۳۳–۱۳۲۷ به عنوان قسمت ۲ در سال ۱۷۶۷ ظاهر شد. [ ۳] جلد ۲ شامل فرمانرو گیاهان ( Regnum Vegetabile ) ؛ این شامل ۷۳۶ صفحه بود و در سال ۱۷۶۷ با ۱۴۲ صفحه دیگر Mantissa Plantarum ظاهر شد. [ ۳] جلد ۳ را فرمارنرو معدنی ( Regnum Lapideum ) را پوشش می دهد و پیوست به هر سه جلد، شامل ۲۳۶ صفحه و در سال ۱۷۶۸ منتشر شد. [ ۳] این سه جلد شامل پیوست ها و مطالب پیشین و پسین، حدود ۲۴۰۰ صفحه را پوشش می دهد. [ ۴]
بسیاری از گونه ها در نسخه دوازدهم گنجانده شده بودند که در نسخه های قبلی گنجانده نشده بودند. به عنوان نمونه، لینه ۷۰۰ گونه از نرم تنان را در ویرایش دهم گنجانده بود و ۱۰۰ گونه دیگر را برای ویرایش دوازدهم افزود. [ ۵] به همین ترتیب، شمار گونه های پرندگان در ویرایش دوازدهم دو برابر شمار آن در ویرایش دهم بود. [ ۶] اسفنج های دریایی در نسخه دوازدهم، در کلاس " Zoophyta " قرار گرفتند که از نسخه های قبلی حذف شده بودند. [ ۷] نسخه دوازدهم همچنین شامل صد گونه حشره است که به طور جداگانه در Centuria Insectorum منتشر شده است[ ۱] و ادعایی را که لینه در نسخه های پیشین مطرح کرده بود، مبنی بر اینکه گونه های جدید تشکیل نمی شوند، را حذف کرد و به طور ضمنی اجازه گونه زایی را داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتنها پنج ویرایش از سامانه طبیعت توسط خود لینه، یعنی جلدهای اول، دوم، ششم، دهم و دوازدهم نوشته شده است. [ ۱] هنگامی که نخستین بار یک «نقطه آغاز» برای نام گذاری جانوران در نظر گرفته شد، در کد استریکلند ۱۸۴۳، ویرایش دوازدهم Systema Naturae برگزیده شد تا هر نامی که لینه از نسخه های پیشین تغییر داده بود، در حالت نهایی ثبت شود. [ ۲] بعداً با ویرایش ۱۰ به عنوان نقطه آغاز برای اکثر نام گذاری جانورشناسی جایگزین شد. نقطه آغاز برای اکثر نام ها در نامگذاری گیاه شناسی، اثر سال ۱۷۵۳ با نام Species Plantarum بود.
لینه نسخه دوازدهم را به سه جلد تقسیم کرد که جلد نخست در دو بخش منتشر شد. جلد ۱ شامل فرمانرو جانوران ( Regnum Animale ) با ۵۳۲ صفحه اول که به عنوان قسمت ۱ در سال ۱۷۶۶ ظاهر شد و صفحات ۵۳۳–۱۳۲۷ به عنوان قسمت ۲ در سال ۱۷۶۷ ظاهر شد. [ ۳] جلد ۲ شامل فرمانرو گیاهان ( Regnum Vegetabile ) ؛ این شامل ۷۳۶ صفحه بود و در سال ۱۷۶۷ با ۱۴۲ صفحه دیگر Mantissa Plantarum ظاهر شد. [ ۳] جلد ۳ را فرمارنرو معدنی ( Regnum Lapideum ) را پوشش می دهد و پیوست به هر سه جلد، شامل ۲۳۶ صفحه و در سال ۱۷۶۸ منتشر شد. [ ۳] این سه جلد شامل پیوست ها و مطالب پیشین و پسین، حدود ۲۴۰۰ صفحه را پوشش می دهد. [ ۴]
بسیاری از گونه ها در نسخه دوازدهم گنجانده شده بودند که در نسخه های قبلی گنجانده نشده بودند. به عنوان نمونه، لینه ۷۰۰ گونه از نرم تنان را در ویرایش دهم گنجانده بود و ۱۰۰ گونه دیگر را برای ویرایش دوازدهم افزود. [ ۵] به همین ترتیب، شمار گونه های پرندگان در ویرایش دوازدهم دو برابر شمار آن در ویرایش دهم بود. [ ۶] اسفنج های دریایی در نسخه دوازدهم، در کلاس " Zoophyta " قرار گرفتند که از نسخه های قبلی حذف شده بودند. [ ۷] نسخه دوازدهم همچنین شامل صد گونه حشره است که به طور جداگانه در Centuria Insectorum منتشر شده است[ ۱] و ادعایی را که لینه در نسخه های پیشین مطرح کرده بود، مبنی بر اینکه گونه های جدید تشکیل نمی شوند، را حذف کرد و به طور ضمنی اجازه گونه زایی را داد.
