ویراکوچا ( Viracocha ) ، خدای خالق بزرگ در اسطوره شناسی اینکا و دیگر اقوام منطقه رشته کوه آند بوده است. نام کامل او در گویش های دیگر آپو کون تیکسی ویراکوترا ( Apu Qun Tiqsi Wiraqutra ) و کُن - تیکسی ویراکوچا ( یا کُن - تیکی ویراکوچا ) است. ویراکوچا را بزرگترین خدای اینکا می دانند که به عنوان خالق همه چیز یا ماده ای که همه چیز از آن ساخته شده شناخته می شده و با دریا نیز ارتباط داشته است. ویراکوچا خالق جهان، خورشید، ماه، ستاره ها، زمان ( با دستور دادن به خورشید برای گردش در آسمان ) و تمدن می دانند. او را به عنوان خدای خورشید و طوفان ستایش می کنند و او را با تاج خورشید، صاعقه در دست و در حال ریختن اشک ( نماد باران ) به تصویر می کشند. او چنان از انسان ها دور بود که نامی نداشت و «ویراکوچا» تنها برای احترام به او اطلاق می شد. او نفس جادویی خود را به انسان ها، حیوانات، گیاهان و ایزدان کهتری که شکل بخشیده بود دمید و بدین گونه کیهان را به حرکت درآورد، از سراسر آند عبور کرد، معجزاتی از او سر زد، جهان را شکل بخشید و آنگاه دنیا را رها کرد و در پشت کیهان آرام گرفت.
در افسانه هایی که خوان د بتانزوس آنها را ثبت کرده، ویراکوچا در دوره تاریکی از دریاچه تیتیکاکا ( و یا طبق گفته برخی از غار پاکاریک تامپو ) بیرون آمده تا روشنایی را بیآفریند. او خورشید، ماه و ستاره ها را آفرید. سپس با دمیدن در سنگ ها به آفرینش آدمی پرداخت که نخستین تلاش او باعث پدید آمدن غول هایی بدون عقل شد که او را ناخشنود کرد. آنها را با سیل از بین برد و با سنگ های کوچکتر انسان را آفرید. سپس با عبور از اقیانوس آرام ( با راه رفتن روی آب ) ناپدید شد و دیگر برنگشت. او زمین را در لباس مبدل یک گدا می پیماید و اصول تمدن را به آفریده هایش می آموزد و معجزه ها می کند. او وقتی گرفتاری آفریده هایش را می بیند می گرید. گفته می شود که او در زمان های گرفتاری و مشکلات دوباره پدیدار می شود. پدرو سارمینتو گامبوا اشاره کرده که ویراکوچا را با ظاهر «مردی سفیدپوست با قد متوسط که بلندقبای سفیدی بر تن دارد که در کمر آنرا محکم کرده و چوبدست و کتاب بدست دارد» توصیف می کنند.
در افسانه ای آمده که او پسری به نام ایتنی و دو دختر با نام های ماما کیلا و پاچاماما داشته است. در این افسانه آمده که او با طوفان بزرگی که اونو پاچاکوتی نامیده می شود مردمان اطراف دریاچه تیتیکاکا را از بین برده و تنها دو نفر، مانکو کاپاک ( پسر اینتی به معنی بنیان باشکوه ) و ماما اوکلو ( به معنی مادر باروری ) را برای حفظ تمدن در جهان زنده می گذارد که تمدن اینکا را بنیان می نهند. افسانه ای دیگر، ویراکوچا را پدر هشت انسان اول جهان دانسته و در داستانی آمده که او همسری با نام ماما کوچا داشته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر افسانه هایی که خوان د بتانزوس آنها را ثبت کرده، ویراکوچا در دوره تاریکی از دریاچه تیتیکاکا ( و یا طبق گفته برخی از غار پاکاریک تامپو ) بیرون آمده تا روشنایی را بیآفریند. او خورشید، ماه و ستاره ها را آفرید. سپس با دمیدن در سنگ ها به آفرینش آدمی پرداخت که نخستین تلاش او باعث پدید آمدن غول هایی بدون عقل شد که او را ناخشنود کرد. آنها را با سیل از بین برد و با سنگ های کوچکتر انسان را آفرید. سپس با عبور از اقیانوس آرام ( با راه رفتن روی آب ) ناپدید شد و دیگر برنگشت. او زمین را در لباس مبدل یک گدا می پیماید و اصول تمدن را به آفریده هایش می آموزد و معجزه ها می کند. او وقتی گرفتاری آفریده هایش را می بیند می گرید. گفته می شود که او در زمان های گرفتاری و مشکلات دوباره پدیدار می شود. پدرو سارمینتو گامبوا اشاره کرده که ویراکوچا را با ظاهر «مردی سفیدپوست با قد متوسط که بلندقبای سفیدی بر تن دارد که در کمر آنرا محکم کرده و چوبدست و کتاب بدست دارد» توصیف می کنند.
در افسانه ای آمده که او پسری به نام ایتنی و دو دختر با نام های ماما کیلا و پاچاماما داشته است. در این افسانه آمده که او با طوفان بزرگی که اونو پاچاکوتی نامیده می شود مردمان اطراف دریاچه تیتیکاکا را از بین برده و تنها دو نفر، مانکو کاپاک ( پسر اینتی به معنی بنیان باشکوه ) و ماما اوکلو ( به معنی مادر باروری ) را برای حفظ تمدن در جهان زنده می گذارد که تمدن اینکا را بنیان می نهند. افسانه ای دیگر، ویراکوچا را پدر هشت انسان اول جهان دانسته و در داستانی آمده که او همسری با نام ماما کوچا داشته است.
wiki: ویراکوچا